Πρεσβ. Πολύβιου Λαμπρινίδη

Πρωτότυπο Κείμενο

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅς τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε, καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν, καὶ ᾠκοδόμησε πύργον· καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν. Ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς, λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. Καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ, ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. Πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων· καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. Ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων· Ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. Οἱ δὲ γεωργοὶ, ἰδόντες τὸν υἱὸν, εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε, ἀποκτείνωμεν αὐτὸν, καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. Καὶ λαβόντες αὐτὸν, ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν. Ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; Λέγουσιν αὐτῷ· Κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς· καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς Γραφαῖς· Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

Νεοελληνική Απόδοση

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή΄ Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι,  το περίφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς κι έφυγε σε άλλον τόπο. Όταν έφτασε ο καιρός της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Oι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν, κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαναν τα ίδια. Τελευταίο έστειλε το γιο του λέγοντας: «θα σεβαστούν το γιο μου». Oι γεωργοί όμως όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: «αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του». Τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν. Όταν λοιπόν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τι θα κάνει σ’εκείνους τους γεωργούς; Tου λένε: « Επειδή είναι κακοί, θα τους εξολοθρεύσει με το χειρότερο τρόπο και θα ενοικιάσει το αμπέλι σε άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους». Tους λέει ο Iησούς: «Ποτέ σας δε διαβάσατε στις Γραφές;  Ο λίθος που πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι, αυτός έγινε αγκωνάρι· ο Kύριος το έκανε αυτό κι είναι αξιοθαύμαστο στα μάτια μας.

Σχολιασμός

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή o Κύριος μας παρουσιάζει τη Βασιλεία του Θεού με ένα αμπελώνα. Αυτόν τον αμπελώνα ο ιδιοκτήτης εμπιστεύεται σε κάποιους γεωργούς προκειμένου να τον καλλιεργήσουν και να παράξουν σοδειά πλουσία.

Όταν όμως έφτασε ο καιρός της συγκομιδής των καρπών, οι γεωργοί, αντί κανονικά να παραδώσουν τη σοδειά στους δούλους που έστειλε ο ιδιοκτήτης, αυτοί τους συμπεριφέρθηκαν με τρόπο απαίσιο και ανάρμοστο και τελικά τους έδιωξαν. Στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης έστειλε τον ίδιο του το γιο. Οι γεωργοί όχι μόνο δεν τον δέχτηκαν αλλά τον σκότωσαν με κύριο σκοπό να καρπωθούν οι ίδιοι την περιουσία.

Ο Χριστός απευθυνόμενος στη συνέχεια στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους τους θέτει το ερώτημα για το τι θα πρέπει να πράξει ο ιδιοκτήτης. Οι ίδιοι απαντούν ότι πρέπει να τιμωρηθούν με θάνατο και η περιουσία να δοθεί σε άλλους γεωργούς πιο αξίους και εντίμους. Πράγματι ο Χριστός τονίζει στη συνέχεια ότι ο Θεός θα εμπιστευτεί τη Βασιλεία του σε έθνος που ζει σύμφωνα με το θέλημά του και δεν αντιτάσσεται στον Θεό και το οποίο θα αποδίδει πλούσιους καρπούς.

Στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός επέλεξε το λαό του Ισραήλ να τον υπηρετήσει. Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς καλλιέργησαν στο λαό τη πεποίθηση ότι η Βασιλεία του Θεού, κατά κάποιο τρόπο αποτελούσε κτήμα τους επειδή τυγχάνουν απόγονοι των μεγάλων Πατριαρχών, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ. Έτσι τα όργανα που ο ίδια ο Θεός έστελνε κατά καιρούς προκειμένου να φανερώσουν το θέλημα του Θεού, Προφήτες, Κριτές, Δικαίους ο λαός του Ισραήλ δεν τα αποδέκτηκε και τα εξεδίωξε. Στη συνέχεια ο Θεός στέλνει τον ίδιο τον Υιό του, τον οποίο όχι μόνο σεβάστηκαν και υπάκουσαν αλλά οδήγησαν μέχρι τη Σταυρική θυσία.

Ο Κύριος τονίζει με τη σημερινή παραβολή ότι στη Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν προσωποληψίες. Ο Θεός κάλεσε το λαό του Ισραήλ να γίνει παράδειγμα, όχι με στόχο την καταδυνάστευση των υπολοίπων εθνών αλλά με στόχο την προσέλκυση ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Αυτοί οδηγήθηκαν σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια θεωρώντας τον εαυτό τους εκλεκτό, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν και να εκπέσουν της Χάριτος. Στη Βασιλεία του Θεού δεν μετρά η καταγωγή, το φύλο, η ηλικία, η κοινωνική τάξη, αλλά το κατά πόσον ο άνθρωπος ζει και βιώνει το θέλημα του Θεού. Το γεγονός ότι βαπτιστήκαμε κάποτε σε κάποια εκκλησία και δηλώνουμε Χριστιανοί, δε σημαίνει καθόλου ότι  με αυτό τον τρόπο έχουμε εξασφαλίσει τη σωτηρία μας. Οφείλουμε να εργαζόμαστε νυχθημερόν και για τη δική μας σωτηρία αλλά και για να γινόμαστε παράδειγμα και για τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να μην αποτελούν μέλη της Εκκλησίας. Πρότυπο σε αυτό τον αγώνα είναι ο ίδιος ο Χριστός και η δόξα του Θεού, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.