Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Εορτάζοντας την ιερή μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Α’ οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία διαβάζει στη θεία Λειτουργία, στο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, την  περικοπή που είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου, καθώς ονομάζεται. Μετά το μυστικό δείπνο ο Ιησούς Χριστός έκανε μια μακρά και τελευταία ομιλία προς τους Αποστόλους. Η ομιλία αυτή τελειώνει με αυτά τα προφητικά και γεμάτα θεϊκή πρόβλεψη λόγια· «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε· εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Ύστερα σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και άρχισε να ομιλεί στο Θεό Πατέρα. Στο σημείο αυτό αρχίζει η σημερινή περικοπή.

Η περικοπή αυτή είναι πολύ βαθειά στα νοήματά της και πολύ δύσκολη στην ερμηνεία της. Πρέπει προπαντός να προσέξουμε σε τούτο, να καταλάβουμε δηλαδή κάθε φορά πότε ο Ιησούς Χριστός ομιλεί ως υιός του ανθρώπου και πότε ως υιός του Θεού· πότε δηλαδή, ως άνθρωπος, προσεύχεται στο Θεό, και πότε, ως Θεός, συνομιλεί με τον ουράνιο Πατέρα. Η αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, καθώς ερμηνεύουν οι ιεροί Πατέρες, είναι προσευχή του ανθρώπου Ιησού και διάλεξη του Υιού προς τον Πατέρα.

Για τέσσερα πράγματα ο Ιησούς Χριστός προσεύχεται προς τον ουράνιο Πατέρα· για την ώρα του Πάθους, για τη δόξα του Πάθους, για την παγκοσμιότητα του έργου του και για την αιώνια ζωή. Η «ώρα» ή ο «καιρός» του Πάθους, που γι’ αυτό ήλθε στο κόσμο, είναι τώρα κοντά. Και το Πάθος αυτό δεν είναι μια δυσάρεστη και μοιραία περιπέτεια, αλλά είναι η δόξα του Πατέρα και μαζί η δόξα του Υιού. Ο Υιός ήλθε με εξουσία επάνω σ’ όλους τους ανθρώπους. Και η εξουσία αυτή δεν είναι εξουσία υποταγής, αλλά εξουσία λύτρωσης και δωρεάς. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήλθε για να πάρει, αλλά για να δώσει. Κι ήλθε για να δώσει όχι όσα είναι ο βίος, αλλά όσα είναι η ζωή· η ζωή η αιώνια.

Στο τέλος της περικοπής ο μέγας και αιώνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός προσεύχεται για την Εκκλησία· για την ενότητα της Εκκλησίας και για την ασφάλεια και τη σωτηρία των ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία. «Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς». Αυτή η ενότητα της Εκκλησίας, της Εκκλησίας εδώ στη γη, είναι η εικόνα της ενότητας της Αγίας Τριάδας στον ουρανό, καθώς ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ο ένας Θεός, έτσι και τα διάφορα πρόσωπα και πνευματικά αξιώματα στην Εκκλησία είμαστε ένας λαός, ο λαός του Θεού, το σώμα του Χριστού. Όχι όπως τα νομικά πρόσωπα και σώματα, αλλά μία κοινωνία φυσικών προσώπων, που είναι υποστατικά ενωμένα με το σώμα και το αίμα του Ιησού Χριστού. Μία αγία κοινωνία, η Εκκλησία.

Στο τέλος της σημερινής περικοπής η προσευχή του Ιησού Χριστού προς τον ουράνιο Πατέρα γίνεται ιδιαίτερα θερμή και συγκινητική. Ήλθε η ώρα να φύγει από τον κόσμο κι είναι σαν και να μη θέλει να χωρισθεί από τους δικούς του. Και πραγματικά δεν χωρίζεται. Ο Ιησούς Χριστός είναι πάντα μαζί μας, κάθεται στα δεξιά του Πατέρα και «εντυγχάνει υπέρ ημών». Και το Άγιο Πνεύμα, παράκλητος, συνήγορος και παρηγοριά μας, μας οδηγεί στην αλήθεια και «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Για να μη χαθεί κανένας μας, έκτος από κείνους που από μόνοι τους πάνε στο χαμό τους, «οι υιοί της απώλειας». Για να έχουμε χαρά, τη χαρά και την ειρήνη του Θεού. Αμήν.

(ο Σ.Κ.Δ. «Ο Λόγος του Θεού»)