Διακόνου Χαρίτωνα Θεοδώρου

Πρωτότυπο Kείμενο

Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, πρέπει να ξέρετε, πως το ευαγγέλιο που σας κήρυξα εγώ δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός. Ασφαλώς έχετε ακούσει για τη διαγωγή μου όσον καιρό ανήκα στην ιουδαϊκή θρησκεία, ότι καταδίωκα με πάθος την εκκλησία του Θεού και προσπαθούσα να την εξαφανίσω. Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις. Ο Θεός όμως με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και η χάρη του με είχε καλέσει να τον υπηρετήσω. Όταν, λοιπόν, ευδόκησε να μου αποκαλύψει τον Υιό του για να φέρω στους εθνικούς το χαρμόσυνο μήνυμα γι’ αυτόν, δε στηρίχθηκα σ’ ανθρώπινες δυνάμεις· ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να δω εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από μένα, αλλά έφυγα στην Αραβία, και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Έπειτα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσω από κοντά τον Πέτρο, κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδερφό του Κυρίου.

Σχολιασμός

 Στην παρούσα αποστολική περικοπή  ο Απόστολος Παύλος κάνει αναφορά για το Ευαγγέλιο του Χριστού, δημιούργημα το οποίο δεν αποδίδεται στον άνθρωπο  αλλά πρόκειται για τον καρπό της αποκάλυψης του Κυρίου στον ίδιο, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Καταρχάς ο απόστολος εξωτερικεύει τα συναισθήματα του στους Γαλάτες που είναι η θλίψη και η στενοχώρια  με αφορμή τις πληροφορίες που είχε ότι άτομα τα οποία ασπάστηκαν το Ευαγγέλιο και γενικά τον χριστιανισμό παρασύρθηκαν από κάποιους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδάσκαλους με απώτερο σκοπό να προκαλέσουν την αναστάτωση μέσα στα θεμέλια της Εκκλησίας και βέβαια την διαστρέβλωση του Ευαγγελικού μηνύματος. Αυτή  η Αποστολική αναφορά στο Ευαγγέλιο, στον Λόγο του Θεού, που διδάσκεται και προσφέρεται συνεχώς μέσα την Εκκλησία  μας δίνει το κίνητρο να  θυμηθούμε  την έννοια αλλά και την ανεκτίμητη αξία του Ευαγγελίου και του Θείου Λόγου που είναι ο Χριστός ανά τους αιώνες.

  Το Ευαγγέλιο κατά τον Απόστολο Παύλο «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον», αλλὰ δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.Η Αλήθεια τού Ευαγγελίου είναι «ενυπόστατη», δηλαδὴ ταυτίζεται πάντα με το Πρόσωπο τού Κυρίου.  Όταν ο Θεὸς ομιλεί στὴν Αγία Γραφή, τότε όλες του οι ενέργειες προσφέρονται στο Πρόσωπο τού Ιησού Χριστού.Όταν ο Θεός-Πατὴρ ομιλεί και λέγει: «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς καὶ ἐγένετο φῶς», φανερώνει τὸν Λόγο του, ποὺ είναι η παρουσία και η δημιουργικὴ δύναμη του Χριστού.

Μια γενική παραδοχή η οποία κυριαρχεί στις μέρες μας είναι ο χορτασμός και η δυσαρέσκεια του κόσμου για τους γεμάτους ψέματα και ανακρίβειες πολιτικούς ,δημοσιογραφικούς λόγους. Λόγοι που προσφέρουν στιγμιαία χαρά, φανατισμούς με μονόδρομο τον πνευματικό λήθαργο. Σκοπός του λόγου αυτού είναι η χειραγώγηση του καθενός μας και η υποταγή του στα πιστεύω και τα θέλω του κάθε ομιλητή. Γι’ αυτό  αν και ο λόγος αυτός είναι καινός και προκαλεί το αίσθημα της μη ικανοποίησης, ο άνθρωπος αρνείται να συνταυτιστεί και να ασπαστεί ένα βέβαιο, ειλικρινή, αληθινό, πειστικό, τεκμηριωμένο, σταθερό και δίκαιο λόγο δηλαδή τον  Χριστό όπου μέσα από το Ευαγγέλιο δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να βρει την   Θεϊκή αλήθεια’, το ειλικρινές μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας ακολουθώντας το υπόδειγμα του βίου του.  

Ο ιερός Χρυσόστομος κάπου στις ομιλίες του λέγει το εξής: «Άρτω μεν σώμα τρέφεται, λόγω δε Θείω ψυχή στηρίζεται» «Ο λόγος του Θεού είναι τόσο αναγκαίος για την πνευματική ζωή του ανθρώπου όσο είναι και το ψωμί για την σωματική του συντήρηση. Ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, είναι τόσο αναγκαίος όσο και ο άρτος ο επιούσιος, μάλλον δε, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Θείος Λόγος είναι αναγκαιότερος από την υλική τροφή. Μελετώντας εις βάθος κάποιος τους μακαρισμούς ο Ιησούς Χριστός μακάρισε εκείνους που ακούνε τον λόγο του Θεού,που έχουν δηλαδή την όλη καλή διάθεση και δίψα να μελετούν τον Θείο Λόγο, μακάρισε τους πεινασμένους λέγοντας μακάριοι οι πεινώντες αλλά ουδέποτε μακάρισε τους χορτάτους αντίθετα είπε γι’ αυτούς «ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι». Και διερωτάται κανείς. Άραγε πόσοι ποθούν και επιδιώκουν να λάβουν ως τροφή τον Θείο Λόγο; Δεν είναι τυχαίο που όταν μια Ευαγγελική περικοπή τελειώνει με την εξής φράση «ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»

Επιβάλλεται λοιπόν να κατανοήσουμε ότι το Ευαγγέλιο δεν πρόκειται για ένα απλό βιβλίο όπου καταγράφονται κάποια σημαντικά συμβάντα από την ζωή του Ιησού Χριστού χάριν της ιστορίας. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η σωτηρία της ψυχής μας η απάντηση σε πολλά αδιέξοδα μας. Οφείλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι να διδάξουμε στους μικρότερους το νόημα του Ευαγγελίου , να τους δώσουμε τα απαραίτητα ερεθίσματα για να το αγαπήσουν όπως αγαπούν και προσκολλώνται σε άλλα κοσμικά, ανούσια και επισφαλή αναγνώσματα. Μάθαμε, πρώτα εμείς οι ίδιοι, να κάνουμε τρόπο ζωής το άγιο περιεχόμενό του;

Σε λίγες ώρες ένα νέο έτος ανατέλλει εμπρός μας. Είναι σαν  να ανανεώνεται ή και να ξαναγεννιέται μια νέα ελπίδα για τον κόσμο. Ας δούμε αυτή τη συγκυρία ως μια ευκαιρία για την προσωπική μας εν Χριστώ αναγέννηση, όπου το γάλα, το ψωμί και το νερό της πνευματικής μας ζωής θα γίνει ο Λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιό του.