Ἀρχιμανδρίτη Νεκτάριου Κιοῦλου

Μέσα στὴν ἀλλοτριωμένη πνευματικὰ ἐποχή μας παρασύρονται ἀκόμη καὶ οἱ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης στὴν ἐκκοσμίκευση καὶ στὸ πνεῦμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ τὰ Χριστούγεννα, «ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. Ἡ γῆ ὁλόκληρη πανηγυρίζει καὶ ὑποδέχεται στὸ ταπεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ τὸν Θεάνθρωπο Λυτρωτή. Ὁ Θεὸς ταπεινώνεται καὶ γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ λυτρώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος. Οἱ ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ποιμένες τῆς Παλαιστίνης καὶ οἱ μάγοι τῆς Ἀνατολῆς 2000 χρόνια τώρα, διαλαλοῦν τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἑορτάσουν ὅπως πράγματι ἁρμόζει στὸ γεγονός, μὲ πίστη, κατάνυξη καὶ πνευματικὴ ἀνακαίνιση.

Τὰ τελευταία ὅμως χρόνια στὸν τόπο μας οἱ ἑορτὲς τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου ἔχουν χάσει τὸ νόημά τους, ἔχουν ἀλλοτριωθεῖ, ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση τῆς Ρωμιοσύνης. Ἔτσι τὰ Χριστούγεννα μέσα σὲ ἕναν ἀποχριστιανισμένο κόσμο γιορτάζονται χωρὶς τὸ Χριστό. Χριστούγεννα σημαίνει γιὰ πολλοὺς μόνον διακοπές, αἰσθησιακὲς ἀπολαύσεις, ἐφήμερες ψευτοχαρές, μακρινὰ ταξίδια μέχρι τὴν Ἄπω Ἀνατολή, ἐμπορικὲς διεκδικήσεις, ξέφρενες διασκεδάσεις. 

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου σκέπτονται καὶ ζοῦν κοσμικὰ καὶ ὁλιστικὰ χωρὶς Θεὸ καὶ μὲ ἀπανθρωπιά. Ἡ ζωὴ τῆς χλιδῆς, τῆς σπατάλης, τῆς διαφθορᾶς δὲν ἀφήνει περιθώριο νὰ γνωρίσουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ συμπαρασταθοῦν στὸν πονεμένο συνάνθρωπο. Στὰ πλαίσια τῆς πνευματικῆς παγκοσμιοποίησης εἰσάγεται ἕνας ξενόφερτος τρόπος ζωὴς μὲ ξενόφερτα ἤθη καὶ ἔθιμα, ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ μεγάλα κοινωνικὰ προβλήματα καὶ ἰδιαίτερα τὰ ἠθικὰ ἐρείπια. Παρουσιάζονται ἔτσι τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ ἑορτὴ χωρὶς πνευματικὸ περιεχόμενο, ἀφοῦ καὶ αὐτὲς οἱ καθαρὰ πνευματικὲς χριστουγεννιάτικες ἐκδηλώσεις ἔχουν περιορισθεῖ. Ἄδικη εἶναι ὅμως καὶ ἡ ἐπίθεση ποὺ δέχεται ὁ μεγαλύτερος ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ φωστήρας τῆς Καισαρείας. Διακωμωδεῖται καὶ γελιοποιεῖται μὲ τὸν χειρότερο τρόπο ποὺ φτάνει μέχρι τὴν ἱεροσυλία. Ἀκόμη τὸ Ἅγιο Δωδεκαήμερο ταυτίζεται μὲ πολλὲς παγανιστικὲς ἰδέες καὶ πρακτικές, μὲ τὸν τζόγο, τὴν παρανομία καὶ ἰδιαίτερα τὴν ἀπάτη τῆς χαρτοπαιξίας καὶ τῆς ἀστρολογίας. Οἱ «σύγχρονοι μάγοι» ἐπιδιώκουν νὰ λύσουν ὅλα τὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ νὰ γιορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα ὀρθόδοξα καὶ μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ πλησιάσουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί του, νὰ φτάσουμε στὴν θέωση.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει πνευματικὰ σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες, μέσα ἀπὸ τὴ μυστηριακὴ ζωή, τὴ μετάνοια καὶ τὴν ψυχικὴ ἀγαλλίαση γιὰ νὰ βιώσουμε τὸ μυστήριο τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ. Δὲν μπορεῖς νὰ ἑορτάσεις Χριστούγεννα χωρὶς τὴ συμμετοχή σου στὴν πνευματικὴ διάσταση τῶν γεγονότων. Δὲν μπορεῖς νὰ ἑορτάσεις Χριστούγεννα χωρὶς νὰ πιστεύεις στὸ Θεὸ καὶ νὰ βιώνεις τὸν Εὐαγγελικὸ νόμο στὴ ζωή σου. Δὲν μπορεῖς νὰ ἑορτάσεις Χριστούγεννα χωρὶς ἀγάπη στὸν συνάνθρωπο, στὸν ἄρρωστο, στὸν φυλακισμένο, στὸ ὀρφανό, στὸν μετανάστη, στὸν φτωχό, στὸν πονεμένο, στὸν ἀδικημένο τῆς ζωῆς. Δὲν μπορεῖς νὰ ἑορτάσεις Χριστούγεννα, ἀφοῦ λέγεσαι χριστιανός, χωρὶς Χριστὸ στὴν καρδιά σου καὶ τὴν ζωή σου, μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκογένειά σου.