1. Ως εν χρυσόν εν χονευτηρίο εδοκίμασεν αυτούς. Μας δοκιμάζει ο Θεός να δει ποιοι είναι δικοί του.

2. Μία πορεία πάνω στα κύματα. όταν ανέβηκε ο Χριστός πάνω στο πλοίο και εμείς όταν διαπερνούμε στην άλλη ζωή. Όταν ο Παύλος άρχισε να καταποντίζεται γιατί έχασε την πίστη του ο Χριστός δεν κατέπαυσε τα κύματα την τρικυμία αλλά τον πήρε από το χέρι και περπάτησαν πάνω στα κύματα. 

3. Δεν θα προλαβαίνουμε να ξεπερνούμε μια θλίψη και μία άλλη μεγαλύτερη θα μας έρχεται, θα μας συναντά. Θα τα ξεπερνούμε όμως κρατώντας τον Χριστό από το χέρι.

4. Παιδαγωγεί ο Θεός όπως εμείς τα παιδιά μας όταν το δούμε να πάρει το μαχαίρι το τιμωρούμε να καταλάβει ότι είναι κακό.

5. Εμείς βλέπουμε ως ένα σημείο δεν υποψιαζόμαστε τον κίνδυνο ο Θεός βλέπει πιο μακριά.

6. Ο Σταυρός όχι μόνο 

7. Δεν θα επιτρέψει να μας συναντήσουν θλίψεις μεγαλύτερες από αυτές που μπορούμε να αντέξουμε.

8. Ο δίκαιος Ιώβ.

9. Ο πόνος, οι ταλαιπωρίες, οι θλίψεις, ακόμα και ο θάνατος εισήλθαν στην ζωή του ανθρώπου από την στιγμή της πτώσεως του από τον παράδεισο. Και εισήλθαν όλα αυτά λόγω της παρακοής και της υπερηφάνειας του ανθρώπου με σκοπό να τον οδηγήσουν στην μετάνοια, στην ταπείνωση και στην εκζήτηση του θείου ελέους. Ο απόστολος Παύλος ομολογεί ότι η αρρώστια του είχε ως στόχο να τον κρατά στην ταπείνωση “εδόθη σκόλιξ τη σαρκί μου ίνα μη υπερέρωμαι”. Ενώ ο ίδιος ο Χριστός γι’ αυτούς που τον αγαπούν δεν υποσχέθηκε σε αυτή την ζωή απολαύσεις και ανέσεις αλλά λέγει ότι “εν τω κόσμο θλίψιν έξετε” Και ως απόδειξη της αγάπης Του “όν αγαπά Κύριος παιδεύει” όχι φυσικά γιατί θέλει να ταλαιπωρούμαστε αλλά με σκοπό να μας οδηγήσει στην σωτηρία. Ο ίδιος ο Χριστός όταν ήρθε στη γη θα μπορούσε να ζήσει μία άνετη ζωή χωρίς θλίψεις, και πόνο, όμως αντ’ αυτών διαλέγει μία σταυρώσιμη πορεία. Δέχεται την αφιλοξενία των ανθρώπων κατά την γέννησή Του, δέχεται την προσφυγιά στην έρημο εξαιτίας του διωγμού του Ηρώδη, δέχεται την περιφρόνηση των δικών του ανθρώπων, τους εμπαιγμούς, τα ραπίσματα, τον σταυρό και τον θάνατο. Έτσι δείχνει σε μας τον δρόμο του κάθε χριστιανού, που μέσα όμως από τις ταλαιπωρίες και τον πόνο θα μας υποδεχθεί η ανάσταση και η αιώνια μακαριότητα. Αν ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστης μας δέχθηκε ένα τέτοιο δρόμο, εμείς δεν πρέπει να ζητούμε σε αυτή την ζωή την άνεση που μπορεί να μας οδηγήσει στα πάθη και από εκεί στην αιώνια καταδίκη. 

10. Όσον αφορά τον πόνο και τις θλίψεις, η ζωή κάθε χριστιανού είναι σταυρώσιμη. Είναι ένας ανήφορος, γεμάτος δυσκολίες και προβλήματα, που οδηγεί όμως μέσα από τις δυσκολίες και την θλίψη στην ανάσταση. Εξάλλου ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε ανέσεις και ευκολίες αλλά μας είπε «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Κάθε χριστιανός πρέπει να λέγει πάντοτε «δόξα σοι ο Θεός» και να προσανατολίζεται σωστά, ώστε να «θησαυρίζει εν ουρανώ όπου ούτε γης, ούτε βρώσις αφανίζει». Μέτρο και υπόδειγμα ο Πρόδρομος αλλά και ο ίδιος ο Χριστός που καταδέχτηκε να γεννηθεί σε μία ταπεινή φάτνη. Που καταδέχθηκε να φύγει εξόριστος και αφιλόξενος από τους ανθρώπους στην έρημο. Που σε όλη την επίγεια ζωή του δεν απέκτησε υλικά αγαθά ώστε να λέει ότι «ούκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι».

Αρχιμανδρίτου τινός, σκόρπιες σκέψεις προς ανασύνταξη ομιλίας…