Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός ήταν αδέρφια και κατάγονταν από τη Ρώμη και έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος (3^ος αιώνας μ.Χ.). Σπούδασαν και οι δύο την ιατρική και εξάσκησαν αυτή όχι σαν επικερδές επάγγελμα, αλλά ως φιλανθρωπική διακονία. Χρήματα δε δέχονταν, ούτε από φτωχό αλλά ούτε και από πλούσιο. Κυρίως, έτρεχαν και πρόσφεραν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους στους φτωχούς και αναξιοπαθούντες. Διότι όπως έλεγαν, μια καλύβα έχει περισσότερη ανάγκη από ένα παλάτι. Αλλά και όταν θεράπευαν κάποιον ασθενή πλούσιο και αυτός με τη βία τους ανάγκαζε να δεχθούν αμοιβή, αυτοί του σημείωναν το όνομα ενός φτωχού ασθενούς και τον προέτρεπαν σ’ αυτόν να δώσει την αμοιβή τους. Ο Θεός, ένεκα της φιλανθρωπίας και αγιότητάς τους,  ευλόγησε την ιατρική τους και με θαυματουργική δύναμη.

Κάποιοι όμως διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του αυτοκράτορα και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι τον θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστευσαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ’ αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.

Το γεγονός ότι παρείχαν τις υπηρεσίες τους άνευ αμοιβής (εξ’ ού και αν- άργυροι, δηλαδή δεν λάμβαναν αργύρια), κίνησε το φθόνο των άλλων γιατρών, με πρώτο το δάσκαλό τους, που τους μισούσε επιπλέον, διότι αυτοί ήταν χριστιανοί. Κάποια μέρα, λοιπόν, ενώ μάζευαν θεραπευτικά βότανα, τους δολοφόνησαν, αφού τους έσπρωξαν με ορμή στο γκρεμό.