Λίγες ημέρες μετά την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους, στις 8 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία πανηγυρίζει το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Για το γεγονός αυτό τα ιερά Ευαγγέλια σιγούν. Η ίδια σιγή άλλωστε απλώνεται και γύρω από το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της Θεοτόκου, καθώς ελάχιστοι είναι και οι λόγοι της που διασώθηκαν. Αρκεί να σημειωθεί ότι, η προτροπή προς τους υπηρέτες κατά το θαύμα της μεταβολής του ύδατος σε οίνο στην Κανά της Γαλιλαίας «ὅ,τι ἄν λέγῃ (ὁ Χριστός) ὑμῖν, ποιήσατε» (Ιω. 2:5) είναι οι τελευταίοι της λόγοι που αναφέρουν οι ευαγγελιστές. Από τότε και στο εξής η Θεοτόκος παρακολουθούσε με σιωπή τη δράση του Ιησού Χριστού και σιωπηλά έπνιξε τον πόνο της κάτω από το Σταυρό Του.

Τα κενά των ιερών Ευαγγελίων για τη ζωή της Θεοτόκου, συμπληρώνουν οι απόκρυφες διηγήσεις. Μας δίνουν πληροφορίες για τη Γέννησή της, την παιδική της ηλικία, την Κοίμησή της. Η Εκκλησία πήρε από τα κείμενα αυτές τις παραδόσεις που θεώρησε αληθινές και τις διαφύλαξε στις εορτές, τους ύμνους, τις ιερές εικόνες που συντάχθηκαν με το υλικό αυτό.

Μια από τις απόκρυφες διηγήσεις είναι το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου το οποίο διηγείται μεταξύ άλλων και τα της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Από αυτό μαθαίνουμε τα ονόματα των γονέων της, Ιωακείμ και της Άννας, την ατεκνία τους, την καταγωγή τους κ.α. Εκτός από το Πρωτευαγγέλιο, ένα άλλο απόκρυφο Ευαγγέλιο, το λεγόμενο του ψευδοματθαίου που συμφωνεί βασικώς με το Πρωτευαγγέλιο μας δίδει και αυτό πληροφορίες για τη Γέννηση της Θεοτόκου.

Τη σύγκριση μεταξύ της μητρός της Παναγίας και άλλων ατέκνων γυναικών της Αγίας Γραφής κάνει ωραιότατα το γ’ στιχηρό ιδιόμελο των Κεκραγαρίων του Εσπερινού της εορτής
«Εἰ καί θείῳ βουλήματι περιφανεῖς στεῖραι γυναῖκες ἐβλάστησαν, ἀλλά πάντων ἡ Μαρία τῶν γεννηθέντων θεοπρεπῶς ὑπερέλαμψεν· ὅτι καί ἀγόνου παραδόξως τεχθεῖσα μητρός, ἔτεκεν ἐν σαρκί τῶν ἁπάντων Θεόν, ὑπέρ φύσιν ἐξ ἀσπόρου γαστρός…».

Όπως παρατηρούμε σε όλα σχεδόν τα τροπάρια της ιεράς ακολουθίας, οι ιεροί υμνογράφοι τονίζουν παράλληλα προς το Γενέσιο της Θεοτόκου και το ρόλο της ως Μητέρας του Θεού. Ακόμα, στη λύση της στειρώσεως της Άννης, διαβλέπουν κατά τη διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας την λύσιν της στειρώσεως της ανθρώπινης φύσεως η οποία θα απολαύσει τους καρπούς της θείας χάριτος. Η χάρις αυτή «καρπογονεῖν λαμπρῶς ἀπάρχεται» με το Γενέσιο της Θεοτόκου.

Η μεγάλη αυτή εόρτιος ημέρα, αποτελεί και την πανήγυρη της αρχαίας Μονής της Αγίας Νάπας στον ομώνυμο Δήμο της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου. Ενός ιερού θρησκευτικού χώρου με μακραίωνη ιστορία στον οποίο βρίσκεται εν εξελίξη το έργο της αποκατάστασης, ανάδειξης και προβολής του ώστε να δημιουργηθεί Μουσείο- Εκθεσιακός χώρος στον οποίο θα εκτίθενται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και εικόνες της Μητροπολιτικής Περιφέρειας Αμμοχώστου αλλά και να αποτελέσει την έδρα ενός ερευνητικού κέντρου, που θα ιδρυθεί σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, για έρευνες και μελέτες σχετικά με τη θρησκεία και τον πολιτισμό της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, Τρίτη, 8 Σεπτεμβρίου 2020, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Αγίας Νάπας, προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου.

Παρέστησαν οι έντιμοι Γιάννης Καρούσος, υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων, Χρίστος Ζαννέττου, Δήμαρχος Αγίας Νάπας και αρκετοί πιστοί.

Φωτ. Ανδρέας Φλοκκάς