Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου
Βασιλείου

Στη σειρά των Κυριακών του Τριωδίου, κατά την αυριανή της Απόκρεω, όπως είναι γνωστό, το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία και κρίση όλου του ανθρώπινου γένους, όπως αποκάλυψε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός (Ματθ. 25,31-46). Η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από το γεγονός αυτό. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος, ένεκα της παρακοής του στην πρώτη εντολή προς τους Πρωτόπλαστους έχει απωλέσει την αφθαρσία για την οποία έπρεπε να οδεύσει, τη δόξα με την οποία τον ενέδυσε ο Θεός Δημιουργός και εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, εμπνεόμενος από το γεγονός αυτό, αλλά και τη σωτηρία που μας προσφέρει ο Σαρκωθείς Ιησούς Χριστός, έχει συνθέσει σειρά ποιημάτων με κεντρικό νόημα τον Παράδεισο. Τα πρωτότυπα ποιήματα αυτά είναι γραμμένα στη Συριακή. Από Αγγλική μετάφραση παραθέτουμε σε δική μας μετάφραση μόνο τρις στροφές από τον έβδομο ύμνο, για περαιτέρω πνευματική περισυλλογή.

Οὐδὲν ἐν τῷ Παραδείσῳ ἄνευ χρείας ἐστίν:

ὁ χόρτος τε καὶ αἱ ρίζαι χάριν καὶ συμφέρον κομίζουσι·

ὅστις ταῦτα γεύεται ἀναγεννημένος ἐστίν,

ὅστις ὀσφραίνεται ἐκ τῆς ὀσμῆς αὐτῶν αὐξάνει δικαίως·

ἐν τῷ κόλπῳ τῶν δένδρων καὶ τῶν ἀνθέων αὐτοῦ κέκρυπται

ἀληθῆς θησαυρός διὰ τοὺς ἀναζητοῦντας αὐτόν·

οἱ καρποὶ τοῦ Παραδείσου πλουσίαν ἀφθονίαν κομίζουσι

τοῖς συλλέγουσιν αὐτούς.

Οὐδεὶς ἐνταῦθα μοχθεῖ, καὶ γὰρ οὐδεῖς ἐνταῦθα πεινᾶ·

Οὐδεὶς ἐνταῦθα ἐντρέπεται, καὶ γὰρ οὐδεὶς ἐνταῦθα σφάλλει·

Οὐδεὶς ἔνοχος ὑπάρχει ἐκεῖ, καὶ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐνταῦθα μετανοίας αἰτία·

Οἵτινες τὴν ὁδὸν τρέχουσιν, ἀνάπαυσιν καὶ ἀπαλλαγὴν εὑρήσουσιν·

Οὐδεὶς γηράσκει ἐνταῦθα, καὶ γὰρ οὐδεὶς ἀποθνήσκει ἐκεῖ·

Οὐδεὶς τέθαπται ἐνταῦθα, καὶ γὰρ οὐδεὶς γεννᾶται ἐκεῖ.

Ἔγνωκα τὸν τόπον τοῦτον, ἀδελφοί μου, ἐκάθισα δὲ καὶ ἐθρήνησα,

δι᾽ ἐμὲ καὶ διὰ τοὺς ἀγαπῶντας με, διὰ τὸ πῶς αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς μου ἐξέλιπον,

πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐξέλιπον, ἐξησθένησαν, ἐκλάπησαν, ἐγὼ γὰρ οὐκ ἔλαβον γνῶσιν·

τύψεις κατέχουσί με, καὶ γὰρ τὸν στέφανον, τὸ ἀξίωμα καὶ τὴν δόξαν ἀπώλεσα,

τὸ ἔνδυμα τοῦ φωτὸς τοῦ νυμφῶνος τοῦ γάμου ἐστέρημαι·

Ὤ, πόσον μακάριος ἐστὶν ὅστις διὰ ταύτην τὴν οὐρανίαν τράπεζαν κρίνεται ἄξιος!