Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος για την Εβδομάδα Προσευχής
Με εγκύκλιο που θα αναγνωσθεί κατά τη Θεία Λειτουργία τής Κυριακής τής Απόκρεω, 7 Μαρτίου, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος και η Ιερά Συνόδος τής Εκκλησίας Κύπρου, καλούν τον κυπριακό λαό σε πνευματική εγρήγορση και εντατικοποίηση τού ἐν Χριστῷ πνευματικού αγώνα, καθότι στις μέρες μας «βιώνουμε μία κοινωνικὴ ταραχή, σύγχυση, ἀνασφάλεια, φοβία».
Ιδιαίτερα η Κύπρος, αναφέρει η εγκύκλιος, «ἀντιμετωπίζει δύο μείζονα ζητήματα· τὸ ἕνα πανανθρώπινο, αὐτὸ τῆς πανδημίας καὶ τῶν συνεπειῶν της, ὅπως οἱ ἐγκλεισμοὶ πρὸς ἀποφυγὴ τῆς διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ, οἱ ἐπιπτώσεις στὴν οἰκονομία, ἡ ἀπώλεια ἐργασίας καὶ εἰσοδημάτων γιὰ τὶς ἀσθενέστερες ὁμάδες τοῦ πληθυσμοῦ κ.λπ. Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ ἐθνικό μας πρόβλημα».
Επισημαίνεται πως «ἀπὸ τὸ 1974, ὅταν ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στὴν ἀνυπεράσπιστη πατρίδα μας καὶ ἐξεδίωξε τοὺς νόμιμους καὶ μόνιμους κατοίκους ἀπὸ τὶς ἑστίες τους καὶ τὶς περιουσίες τους, ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὶς κοινότητές τους, ἡ κατάσταση δὲν βαίνει πρὸς τὸ καλύτερο. Τὴν τελευταία περίοδο ἡ Τουρκία δείχνει ἀπροκάλυπτα τὶς προθέσεις της, ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ νομιμοποιήσει τὴν κατάσταση αὐτὴ καὶ ἐπιπρόσθετα νὰ λαφυραγωγήσει καὶ τὸν φυσικὸ πλοῦτο τῆς Κύπρου, τὸ φυσικὸ ἀέριο, προβάλλοντας ἀπαράδεκτες ἀξιώσεις, ὅπως ἀντίστοιχα πράττει καὶ στὸ Αἰγαῖο ἐναντίον τῆς ἐθνικῆς Κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδας».
Όσον αφορά στο επί ένα έτος ταλανίζον θέμα της πανδημίας, «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀδημονία καὶ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται», χωρίς μάλιστα «νὰ ὑπάρχει ἐπὶ τοῦ παρόντος σοβαρὴ ἔνδειξη γιὰ σύντομη ἔξοδο ἀπὸ τὴν κρίση αὐτή».
Βασική, ωστόσο, διαπίστωση, είναι πως, παρόλο ότι το θέμα τής πανδημίας απασχολεί σε ένα βαθμό όλες τις χώρες, ωστόσο εκείνες «δὲν ἔχουν τὸ μέγιστο ἐθνικὸ πρόβλημα τῆς Κύπρου, ποὺ ἂν δὲν προσέξουμε τὴν πορεία του, θὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν ὁρατὸ κίνδυνο τοῦ φυσικοῦ μας ἐθνικοῦ ἀφανισμοῦ».
Καλούμαστε να σταθούμε αντάξιοι όλων εκείνων που δεν φείσθηκαν τής ίδιας τής ζωής τους για να μας παραδώσουν τη γη αυτή· και όπως επί λέξει σημειώνει η εγκύκλιος, η Πατρίδα «μᾶς ἀναθέτει τὴν βαρειὰ ἱστορικὴ εὐθύνη νὰ φανοῦμε ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν προηγούμενων γενεῶν ποὺ μὲ θυσίες καὶ ἑκατόμβες αἱμάτων μᾶς παρέδωσαν τὴν Κύπρο Ἑλληνικὴ καὶ Χριστιανική».
Και παρόλο που «διαπιστώνουμε νὰ διαδραματίζεται ἕνα θέατρο τοῦ παραλόγου», δηλαδή να «διοργανώνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατὰ τῶν μέτρων πρόληψης μετάδοσης τοῦ ἰοῦ καὶ στρεφόμαστε ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου μὲ ἀποτέλεσμα τὸ διχασμὸ τοῦ λαοῦ» εντούτοις «γιὰ τὰ ὅσα διαδραματίζονται μπροστὰ καὶ πίσω ἀπὸ τὶς πολιτικὲς σκηνὲς τῶν ἐμπόρων τῶν Ἐθνῶν, καμία διαμαρτυρία δὲν ἔγινε ἀπὸ μέρους τοῦ λαοῦ μας. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἀπαράδεκτες ἀξιώσεις τῆς κατοχικῆς δύναμης κατὰ τῆς Κύπρου. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἀπειλές καὶ τὶς ὕβρεις ποὺ ἐκτοξεύει ἀσταμάτητα ὁ ὑβριστὴς καὶ καταστροφέας τῶν Χριστιανικῶν μας ἐκκλησιῶν καὶ μνημείων μὲ στόχο τὴν τουρκοποίηση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν μας. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς κατὰ συρροὴν ἐγκληματούσας Τουρκίας, μὲ τὴν εἰσβολή, τὸν ἐποικισμὸ, τὴ δολοφονία τῶν ἀγνουμένων, τὴν καταπάτηση ὅλων τῶν δικαιωμάτων τοῦ λαοῦ μας, τῶν θρησκευτικῶν, τῆς περιουσίας κ.λπ. Δὲν ἔγινε καμία διαδήλωση ἀλλ’ ἁπλῶς μία ὑποτονικὴ διαμαρτυρία γιὰ τὰ ὅσα ὁ ἀπαράδεκτος νεοσουλτάνος εἶπε καὶ ἔκανε στὴν Ἀμμόχωστο, παραβαίνοντας ὅλα τὰ ψηφίσματα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ κάθε ἔννοια τοῦ διεθνοῦς δικαίου».
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, η Ιερά Σύνοδος «ἀπεφάσισε τὴν καθιέρωση τῆς προσεχοῦς ἑβδομάδος τῆς Τυρινῆς ὡς Ἑβδομάδος προσευχῆς, πρῶτον ὡς τρόπο συμμετοχῆς στὶς προγραμματιζόμενες ἐκδηλώσεις γιὰ τὰ 200 ἔτη ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ παλιγγενεσία τοῦ 1821, δεύτερον, ὡς ἱκεσία καὶ παράκληση γιὰ τὴ λύτρωσή μας ἀπὸ τὴν πανδημία καὶ τρίτον, γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ἐλευθέρωση τῆς Πατρίδας μας ἀπὸ τὶς ἐπιβουλὲς τῶν ἀλλοφύλων, τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν κατοχὴ καὶ τὴ δικαίωση τοῦ ἀγῶνα τοῦ λαοῦ μας».
Ως εκ τούτου, καλεί τους ιερείς και τους πιστούς όπως «Τὴν Πέμπτη 11 Μαρτίου νὰ τελεσθεῖ σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες παράκληση στὴν Παναγία καὶ εἰδικὴ δέηση γιὰ τὴν κοινωνικὴ κρίση, τὴν πανδημία καὶ τὴν Πατρίδα μας. Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, 14 Μαρτίου νὰ τελεστεῖ σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς λιτανεία, κατὰ τὴν ὁποία νὰ γίνει σχετικὴ δέηση καὶ νὰ ἀναγνωσθεῖ εἰδικὴ πρὸς τοῦτο εὐχή. Ἐπίσης νὰ τελεσθεῖ ἱερὸ Μνημόσυνον ὑπὲρ πάντων τῶν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος ἀγωνισαμένων. Ακόμη, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Τυρινῆς Ἑβδομάδας καθημερινὰ νὰ τελοῦνται κατὰ τὴν κρίση τῶν ἐφημερίων καὶ ἄλλες ἀκολουθίες, ὅπως παρακλήσεις, Ἅγιο Εὐχέλαιο».
Τέλος, καλούνται οι ιερείς όπως προτρέψουν «τοὺς πιστούς, ὥστε ὁ καθένας, κατὰ τὴν δυνατότητά του, νὰ ἀφιερώνει καθ᾽ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς Τυρινῆς Ἑβδομάδας περισσότερο χρόνο γιὰ προσευχὴ προσωπική».
Εὐχὴ διὰ τὴν ἑβδομάδα προσευχῆς (7-13 Μαρτίου 2021)
Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, μακρόθυμε, πολυεύσπλαχνε καὶ παντοδύναμε, ὁ μόνος ἐλεήμων καὶ συμπαθής, τὸ τῆς φιλανθρωπίας ἀνεξιχνίαστον πέλαγος, ἡ ἀνεξάντλητος τῆς ἀγαθότητος πηγή, ὁ τῶν ἀδικουμένων φύλαξ καὶ προστάτης, ἡ πηγὴ πάσης σοφίας καὶ γνώσεως, ὁ φωτίζων τοὺς ἐσκοτισμένους, ἡ κραταιὰ ἀντίληψις καὶ βοήθεια τῶν ἀπηλπισμένων, ὁ ἰατρὸς καὶ βοηθὸς τῶν νοσούντων, ὁ τὰς σωματικὰς καὶ ψυχικὰς θλίψεις τῶν ἀνθρώπων ἱώμενος, ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου, ἐπάκουσον τῆς φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἐν τῇ νήσῳ Κύπρῳ ἐν στενώσει ψυχῆς εὑρισκομένων δούλων σου.
Φύλαξον ὑπὸ τὴν κραταιὰν σου σκέπην καὶ κηδεμονίαν τὴν πατρίδα ἡμῶν, καθ’ ἧς ἐχθρὸς ἀλλόθρησκος, ὑπεράριθμος, ὑπέροπλος καὶ ὑπερόπτης ἐπετέθη καί ἐδούλωσεν αὐτήν. Ἐπιλήσμονες γεγονότες τῶν δωρεῶν καὶ τῶν εὐεργεσιῶν σου, τοῖς προστάγμασί σου οὐκ ἐπορεύθημεν καὶ τὰς ἐντολὰς σου οὐκ ἐφυλάξαμεν καὶ ἀπὸ σοῦ ἀποστάντες, ἀγνώμονες τῶν δωρεῶν ἐγενόμεθα. Διὰ τούτο καὶ πάλιν, σήμερον, ἐν ἐπιβουλῇ ἐχθρῶν εὑρισκόμεθα καὶ ἀπωλέσαι ὁλοσχερῶς τὴν νῆσον ἡμῶν κινδυνεύομεν.
Καί νῦν ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως προσπίπτομέν σοι καὶ ἱκετεύομεν. Ἵλεως γενοῦ ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου. Ἀντίθες τὴν ἄβυσσον τοῦ ἐλέους σου τῷ πλήθει τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν. Ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχὺν ἡμῶν, μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς. Δέξαι πάντας ἡμᾶς, τοὺς ἄρχοντας, τὸν κλήρον καὶ τὸν πιστὸν λαόν σου, προσπίπτοντάς σοι καί βοῶντας τὸ «Ἡμάρτομεν». Ἔπιδε εὐσπλάγχνῳ ὄμματι ἐπὶ τὸν δεινῶς δοκιμαζόμενον λαόν σου, ὥς ποτε τοὺς Νινευΐτας. Σύντριψον τήν ἐπηρμένην ὀφρὺν τῶν ἀπηνῶν διωκτῶν τοῦ Σταυροῦ σου. Ἀποδίωξον ἐκ τῆς γῆς τῶν πατέρων ἡμῶν τὰς ὀρδὰς τῶν ἀσεβῶν εἰσβολέων τῶν καταδυναστευόντων καὶ ἐξουθενούντων τὸν λαόν σου καὶ βεβηλούντων τούς ναούς καὶ τὰ σεβάσματά σου.
Βοήθησον ἡμῖν εἰς καιρὸν λοιμοῦ, καὶ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Παῦσον τὴν ἐπελαύνουσαν λοιμικὴν πανδημίαν. Ὑπομονὴν δὲ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ δὸς ἡμῖν, Κύριε. Γενοῦ ἰατρὸς πάντων ἡμῶν. Ἐξέγειρον ἡμᾶς ἀπὸ κλίνῃς ὀδυνηρᾶς καὶ ἀπὸ στρωμνῆς κακώσεως. Περιφρούρησον τὸν λαόν Σου. Φύλαξον τὴν νεότητα. Τοὺς ἀσθενοῦντας ἐκ τοῦ ἐπαράτου ἰοῦ θεράπευσον. Ἐνίσχυσον τοὺς ἐν γήρατι ὄντας. Πρὸς πάντας τοὺς ἐν ποικίλαις νόσοις καὶ περιστάσεσι δοκιμαζομένους ἀδελφοὺς ἡμῶν παράκλησιν δώρησε. Ναί, εὐδιάλλακτε καὶ πολυέλεε Κύριε, ἐμφύτευσον ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, πραότητα καὶ γαλήνην.
Σὺ Κύριε, ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, λάμψον ἐν ταῖς καρδίαις πάντων ἡμῶν τό Φῶς Σου τό ἀΐδιον, καί δός ἡμῖν πνεῦμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα εἰρηνικόν· φώτισον καί φρούρησον τάς καρδίας τῶν κυβερνόντων, τῶν τὴν Ἐκκλησίαν Σου ποιμενόντων καί τοῦ πρὸς σὲ προσφεύγοντος εὐσεβοῦς ἡμῶν λαοῦ, εἰς τό εἰδέναι πάντας ἡμᾶς τό θέλημά Σου, ἐν παντί ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφορούντας καί αὐξανομένους διά τῆς ἄνωθεν σοφίας, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν ἐνδόξων πανευφήμων Ἀποστόλων Βαρνάβα, Παῦλου, Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ διαλαμψάντων Ἁγίων καί πάντων τῶν Ἁγίων σου. Ἀμήν.