Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Πρωτότυπο Κείμενο

Ἐν ταῖς ἡμεραῖς ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους͵ ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπαν͵ Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις· ἐπισκέψασθε δέ͵ ἀδελφοί͵ ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ πλήρεις πνεύματος καὶ σοφίας͵ οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους͵ καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον͵ ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ πνεύματος ἁγίου͵ καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα͵ οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων͵ καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ηὔξανεν͵ καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἰερουσαλὴμ σφόδρα͵ πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνες τις μέρες, καθώς μεγάλωνε ο αριθμός των μαθητών, άρχισαν να παραπονιούνται οι ελληνόφωνοι πιστοί εναντίον των εβραιοφώνων, ότι στην καθημερινή διανομή των τροφίμων δεν φρόντιζαν τις ελληνόφωνες χήρες όσο έπρεπε. Τότε οι δώδεκα απόστολοι σύναξαν όλους τους μαθητές και είπαν: « Δεν είναι σωστό εμείς ν΄ αφήσουμε το κήρυγμα του λόγου του Θεού και να ασχολούμαστε με διανομές τροφίμων. Φροντίστε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξετε απ’ ανάμεσά σας εφτά άντρες με καλή φήμη, γεμάτους από τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Αυτούς θα ορίσουμε να κάνουν αυτό το έργο, κι εμείς θα αφιερωθούμε αποκλειστικά στην προσευχή και στο έργο του κηρύγματος». Μ’ αυτά τα λόγια συμφώνησε όλη η κοινότητα.  Έτσι διάλεξαν το Στέφανο, άνθρωπο γεμάτον πίστη και Άγιο Πνεύμα∙  επίσης το Φίλιππο, τον Πρόχορο, το Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και το Νικόλαο από την Αντιόχεια, που προηγουμένως είχε προχωρήσει στον Ιουδαϊσμό. Αυτούς τους έφεραν μπροστά στους αποστόλους, που προσευχήθηκαν κι έβαλαν τα χέρια τους στα κεφάλια των εφτά. Στο μεταξύ ο λόγος του Θεού διαδινόταν. Ο αριθμός των μαθητών στην Ιερουσαλήμ μεγάλωνε πολύ. Ακόμη και ιερείς πάρα πολλοί αποδέχονταν την πίστη.

Σχολιασμός

Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι παρμένη από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, όπως και όλες οι αποστολικές περικοπές που διαβάζονται την περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Μέσα από αυτή βλέπουμε τη σημαντική αύξηση των πιστών που σημειωνόταν ραγδαία χάρη στη διδασκαλία των Αποστόλων, αλλά και ένα πρόβλημα που προέκυψε εξαιτίας αυτού. Το πρόβλημα αυτό ήταν τα παράπονα που εξέφραζαν οι ελληνόφωνοι πιστοί εναντίον των εβραιοφώνων Χριστιανών ότι στην καθημερινή διανομή των τροφίμων που γινόταν για τις χήρες δεν είχαν την ίδια αντιμετώπιση οι χήρες των ελληνοφώνων με αυτές των εβραιοφώνων. Το πρόβλημα αυτό λύνεται με την πρόταση που έκαναν οι Απόστολοι προς όλους τους πιστούς. Κάλεσαν λοιπόν τους πιστούς να εκλέξουν μεταξύ τους επτά άνδρες που να έχουν καλοί φήμη και να είναι γεμάτοι από τη σοφία του Αγίου Πνεύματος, για να τους ορίσουν να κάνουν το έργο αυτό της διανομής των τροφίμων. Αυτό το έκαναν γιατί δεν ήταν σωστό οι ίδιοι οι Απόστολοι να αφήσουν το κήρυγμα του λόγου του Θεού και να ασχοληθούν με τις διανομές των τροφίμων. Αυτό θα το έκαναν οι επτά άνδρες που θα εξέλεγαν οι πιστοί και έτσι οι Απόστολοι θα συνέχιζαν απερίσπαστοι το έργο του κηρύγματος. Οι πιστοί διάλεξαν τον Στέφανο, τον Φίλιππο, τον Πρόχορο, τον Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και τον Νικόλαο και τους έφεραν μπροστά στους αποστόλους, οι οποίοι προσευχήθηκαν, τους χειροτόνησαν για το έργο αυτό βάζοντας τα χέρια τους πάνω στα κεφάλια των επτά αυτών ανδρών.

Μέσα από το αποστολικό αυτό ανάγνωσμα βλέπουμε να αναφύεται ένα πρόβλημα, το οποίο απασχολεί την Εκκλησία από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα και θα την απασχολεί μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Το πρόβλημα αυτό είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο ασκεί τη φιλανθρωπία της προς τους φτωχούς και τους ενδεείς αδελφούς. Από την ίδρυσή της η Εκκλησία πάντοτε μεριμνούσε φιλανθρώπως προς τους φτωχούς που έχουν ανάγκη χωρίς καμία διάκριση. Αυτό γινόταν έχοντας υπόψη ότι ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ύπαρξη, άρα υπάρχει ενότητα μεταξύ των πνευματικών και υλικών αναγκών. Η άσκηση του έργου της φιλανθρωπίας δεν είναι ένα εύκολο έργο, αλλά αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα έργα τα οποία έχουν να αντιμετωπίσουν η Εκκλησία στα πλαίσια του ποιμαντικού της έργου. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στους ανθρώπους οι οποίοι θα επιλέγουν για την άσκηση αυτού του έργου. Γι’αυτό και οι απόστολοι ζήτησαν από τους πρώτους Χριστιανούς οι διάκονοι που θα εξέλεγαν να έχουν καλό όνομα και να είναι γεμάτοι με άγιο πνεύμα και σοφία, έτσι ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν καλύτερα κατά το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό στο έργο αυτό.

Η ενασχόληση της Εκκλησίας με τη φιλανθρωπία, αλλά και με τα άλλα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει στον κόσμο δεν πρέπει να την εγκλωβίζει και να τη συσχηματίζει με τον κόσμο γιατί τότε χάνει την πραγματική αποστολή της που είναι η φανέρωση στον κόσμο της αλήθειας του Θεού. Αυτό φαίνεται από τη στάση που κράτησαν οι απόστολοι μπροστά στο θέμα αυτό που ανέκυψε μεταξύ των πιστών. Δεν άφησαν τη διακονία του λόγου για να «διακονούν τραπέζας». Αλλά χειροτόνησαν τους επτά διακόνους, για να αναλάβουν το έργο αυτό. Κύριο στόχο στη ζωή τους είχαν τα πνευματικά αγαθά και ακολουθούσαν τα υλικά. Αυτό το στόχο πρέπει να έχουμε και εμείς στη ζωή μας, να μην καταπιανόμαστε με τα υλικά αγαθά μόνο και να ξεχνάμε τα πνευματικά.

Σήμερα με την οικονομική κρίση έχουν αυξηθεί τα άτομα που χρειάζονται βοήθεια. Γι’ αυτό η Εκκλησία προσπαθεί να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί, με βάση τα μέσα που έχει στη διάθεσή της. Και αυτό το γνωρίζει καλά ο κόσμος που βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία και ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτήν και την εμπιστεύεται. Τα όποια προβλήματα δημιουργούνται ή και διάφορα λάθη που προκύπτουν κατά την άσκηση του έργου της φιλανθρωπίας χρειάζεται να αντιμετωπίζονται με προσοχή και κατανόηση. Έχοντας υπόψη μας αυτά ας προσευχόμαστε ο Θεός να φωτίζει τον καθένα μας, έτσι ώστε να επιτελέι το έργο που του ανατίθεται με προσοχή και φόβο Θεού.