Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία κατά τη σημερινή Κυριακή, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, πλαισιούμενος από τον ιερατικώς προϊστάμενο Πρωτοπρεσβύτερο Ηρακλείδιο Ξιούρο και τους διακόνους Επιφάνιο και Μάριο.

Την διακονία του λόγου υπούργησε ο διάκονος Επιφάνιος, ο οποίος και αναφέρθηκε στην ευαγγελική διήγηση του θαύματος της θεραπείας των δέκα λεπρών, που διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ένα θέμα επίκαιρο καθ’ οτι έχει απόλυτη σχέση και συνάφεια με τη σημερινή πανδημία του κορωνοϊού.

Και στις δύο περιπτώσεις κάνουμε λόγο για μια θανατηφόρα ασθένεια, στην οποία έχουμε τον κίνδυνο της άμεσης μετάδοσης, γι’ αυτό οι φορείς της ασθένειας ζουν απομονωμένοι και αποξενωμένοι από τους συνανθρώπους τους. Οι 10 λεπροί του σημερινού ευαγγελίου, δεν άφησαν τον Χριστό να τους πλησιάσει. Στάθηκαν από μακριά και φώναζαν δυνατά «Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς» Βλέποντάς τους ο Χριστός ανταποκρίνεται στο αίτημά τους και τους προτρέπει ν’ ακολουθήσουν την καθιερωμένη διαδικασία που ίσχυε κατά τις ιουδαϊκές διατάξεις «πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Αυτοί είχαν την αρμοδιότητα, να διαπιστώσουν εάν κάποιος είχε θεραπευθεί και να του δώσουν το πιστοποιητικό θα λέγαμε, που θα του επέτρεπε και πάλι την ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο.

Και καθώς πήγαιναν λέει το ιερό ευαγγέλιο, καθώς διάνυσαν μεγάλη απόσταση καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Το έλεος λοιπόν που ζήτησαν, τους το πρόσφερε ο Χριστός. Άκουσε την πιστή παράκλησή τους. Προϋπόθεση του θαύματος είναι η πίστη του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Χριστός προτρέπει τον αρχισυνάγωγο Ιάειρο «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε» (Λκ.8:50) για τη νεκρανάσταση της κόρης του. Και τον πατέρα ενός άρρωστου παιδιού τον διαβεβαίωσε «εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει» (Μκ.9: 23).

Και ενώ είναι φυσικό όταν κανείς παίρνει ένα δώρο, να αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει, εντούτοις οι εννέα αδιαφόρησαν, θεώρησαν συμπτωματική τη θεραπεία τους και συνέχισαν το δρόμο τους για να πάρουν την πιστοποίηση. Μόνο ο ένας, ο αλλοεθνής, ο ξένος ο Σαμαρείτης, που για τους Ιουδαίους εθεωρείτο σχισματικός κατά τις αντιλήψεις τους, άνθρωπος χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Αυτός μόνο πίστεψε τον Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή, γι αυτό επέστρεψε να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του.

Ο αχάριστος άνθρωπος είναι δυστυχισμένος. Πρώτο, γιατί στερεί από τον εαυτό του τη χαρά που δημιουργείται, όταν κάνεις ένα επιβεβλημένο καθήκον και δεύτερο, είναι δύσκολο να τύχεις της ίδιας μεταχείρισης όταν ξαναβρεθείς σε δύσκολη θέση.

Ο Χριστός λοιπόν παραμένει το στήριγμα, η ελπίδα και η σωτηρία όλων των φορέων του κορωνοιού και μη, όλων των ανθρώπων. Προϋπόθεση όμως που έθεσε ο ίδιος ο Χριστός είναι η πρόσκληση «Αναστάς πορεύου, η πίστις σου σέσωκέ σε», η υπόδειξη αυτή τη Χριστού στον ένα λεπρό, ο οποίος έφυγε από εκεί έχοντας κερδίσει την ψυχοσωματική του σωτηρία, κατέληξε χαρακτηριστικά.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκαν τα μνημόσυνα των προσφιλών κεκοιμημένων αδελφών μας.

® Φώτο Ανδρέας Φλοκκάς, Ε.Τ