Στον υψερεφή Ιερό Ναό Αναστάσεως του Σωτήρος στη Σωτήρα, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο την Κυριακή, 10 Ιουλίου 2022, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, πλαισιούμενος από τους Πρωτ. Γεώργιο Χατζηαδάμου, Πρεσβ. Νίκολαο Παπαντωνίου και τους Διακόνους Επιφάνιο Παπαντωνίου και Ιωάννη Παπαϊωάννου. 

Στο ιερό βήμα παρέστη συμπροσευχόμενος ο πολιός Αρχιμ. Γεώργιος Ιωάννου, ενώ οι υπόλοιποι κληρικοί της ενορίας τέλεσαν το μυστήριο της θείας ευχαριστίας στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως και τα εξωκλήσια Αγίας Παρασκευής και Αγίας Θέκλης για την καλύτερη διευκόλυνση των πιστών

Ανάμεσα στο ευάριθμο εκκλησίασμα παρέστη και ο δήμαρχος Σωτήρας κ. Γεώργιος Τάκκας.

Στην ομιλία του ο Πανιερώτατος, αναφέρθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας και το θαύμα της θεραπείας από τον Χριστό του δούλου του εκατόνταρχου, το οποίο διασώζεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο στο όγδοο κεφάλαιο, μαζί με άλλα θαύματα τα οποία επιτέλεσε ο Κύριος αμέσως μετά την επί του όρους ομιλία Του. 

Να σημειώσουμε ότι την ίδια διήγηση της μετάβασης του Χριστού στην Καπερναούμ και της ιάσεως του ασθενούντος δούλου του εκατοντάρχου, περιγράφει και ο ευαγγελιστής Λουκάς στο έβδομο κεφάλαιο του ιερού ευαγγελίου του, με κάποιες όμως διαφοροποιήσεις.

Με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ανέφερε ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ανοίγεται μπροστά μας μια μεγάλη θεματική η οποία κάποια στιγμή πρέπει ν’ αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και εξέτασης, ακόμα και στη σύγχρονη περίοδο, πού οδηγεί αυτή η συμπεριφορά είτε του εκατόνταρχου πολλώ δε μάλλον του ίδιου του Ιησού Χριστού και βεβαίως το ευαγγέλιο το οποίο κηρύχθηκε στη συνέχεια από τους Αποστόλους.

Συναντώντας τον εκατόνταρχο, ο οποίος εν προκειμένω ανήκε στο Ρωμαϊκό στρατό, ο Ιησούς Χριστός βρέθηκε απέναντι σε δύο καταστάσεις, σε μια πολυπλουριστική, πολυεθνική κοινότητα: από τη μια ο Ιουδαϊκός λαός και από την άλλη η περιοχή της Καπερναούμ και τα περίχωρα, όπου διέμεναν εθνικοί. 

Συνεπώς ο Κύριος σημείωσε, επιτελεί ένα θαύμα όχι για ένα Ιουδαίο, αλλά για ένα Ρωμαίο και μάλιστα προβεβλημένο πρόσωπο.

Η σημερινή διήγηση έχει παρόμοια στοιχεία με την περίπτωση της Χαναναίας (Συροφοινίκισα, ελληνίδα στην καταγωγή), η οποια ακολουθούσε τον Ιησού Χριστό (Μτθ. 15:22) παρακαλώντας για τη θεραπεία της θυγατρός της, η οποία βασανιζόταν από δαιμόνια. Ο Κύριος αφού αρχικά τόνισε ότι ““δεν έχω σταλεί παρά μόνον για τα χαμένα πρόβατα του Ισραηλιτικού λαού”, βλέποντας την πίστη της γυναίκας η οποία πίστη σώζει, επιτελεί την ίαση της ασθενούσης.

Προχωρώντας στο δεύτερο μέρος της περικοπής, ο Πανιερώτατος επεσήμανε πως ο Ιησούς Χριστός, ανοίγει διάπλατα τη διδασκαλία του ευαγγελίου του για όλα τα έθνη, χωρίς εξαίρεση κανενός. Η επιτέλεση των θαυμάτων αυτών σημαίνει αφενός τη φανέρωση της θεϊκής ιδιότητας του Χριστού αλλά ταυτόχρονα είναι ο απεσταλμένος Μεσσίας για να προσφέρει τη λύτρωση σε όλο το ανθρώπινο γένος.

Μέσα από αυτό το πολυεθνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο επιτελούνται αυτά τα θαύματα, εξάγεται και ένα συμβολικό νόημα: ο εκατόνταρχος εκπροσωπεί την στρατιωτική εξουσία, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η δε Χαναναία, ως ελληνίδα, την ελληνική φιλοσοφία. 

Έτσι λοιπόν τόνισε, απαλλάσσεται η ελληνική φιλοσοφία από τα όποια δαιμονικά στοιχεία για να καταστεί οικοδομούσα σοφία και να παύσει να κατέχεται από δαιμόνια όπως η θυγατέρα της. Στην αντίπερα όχθη, η εξουσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έρχεται να υποταχθεί στον Χριστό, τον σωτήρα και λυτρωτή του κόσμου.

Το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο πρόσθεσε, αποτέλεσε τον πυρήνα της διδασκαλίας των Αποστόλων και του κηρύγματος του ευαγγελίου σε όλα τα έθνη. Το αυτό διδακτικό κείμενο χρησιμοποίησε και ο Απόστολος Βαρνάβας κατά τη θεμελίωση του Χριστιανισμού στην Κύπρο.

Τα έθνη τα οποία βρίσκονταν υποταγμένα στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αλλά και όσα ήταν εκτός, όλη η ανατολική περιοχή, αποτελούν την σύνθεση της κοινωνίας της εποχής εκείνης. Διερωτήθηκε ποια είναι η διαφορά μεταξύ της κοινωνίας τότε με τη σημερινή εποχή, με όλα δεινά τα οποία βιώνουμε σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα. 

Σήμερα κάνουμε λόγο για κυριαρχούσα δύναμη, είτε αυτή λέγεται ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσσία κ.ο.κ, το οποίο οδηγεί σε μια σύγκρουση των πολιτισμών με τελικό αποτέλεσμα ένα πόλεμο. Ένα πόλεμο που έχει ως συνέπεια να υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι, να γίνονται πρόσφυγες, το έχουμε ζήσει και εμείς στην πατρίδα μας βιώνοντας αυτή την ανοικτή πληγή για 48 χρόνια.

Το ευαγγέλιο του Χριστού τόνισε με έμφαση, ζητά την ειρήνευση των λαών. Δεν ζητά τους πολέμους. Δεν ζητά την επικράτηση με την εξουσία του ενός επί του άλλου, αλλά ζητά τον σεβασμό, την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων γιατί σύμφωνα με την εντολή του Χριστού “από τον βορρά ως τον νότο, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση”, όλοι, θα πρέπει να προσέλθουν στο ευαγγέλιο. Αυτό δίδαξαν και έπραξαν οι Απόστολοι, μεταφέροντας όλα τα θαυμαστά τα οποία έχει επιτελέσει ο Ιησούς Χριστός. Αυτό δίδαξε και ο ίδιος ο Χριστός καλώντας τον καθένα προσωπικά “ν’ αγαπήσεις τον εχθρό σου και αν είναι δυνατό να του δόσεις και φαγητό να φάει και όχι να έρχεσαι σε όποια σύγκρουση μαζί του’’

Ευχήθηκε τέλος, η κακοδαιμονία που ταλανίζει τη δική μας περίοδο να σταματήσει και η χάρη του ευαγγελιου μαζί με την αγάπη του Ιησού Χριστού, να επικρατήσει μεταξύ των ανθρώπων των λαών και των εθνών.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του εθνομάρτυρος Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού και των συν αυτών Μητροπολιτών, κληρικών και λαϊκών αναιρεθέντων κατά την 9η Ιουλίου 1821, του αειμνήστου πατρός του Πανιερωτάτου, Αντωνίου Καραγιάννη και το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Σασίμων κυρού Γενναδίου.

©pndiaconia.imc.  ®Ανδρέας Φλοκκάς, Χρίστος Σάββα| Απαγορεύεται ρητά η χρήση, αναπαραγωγή ή αναδημοσίευσή της παρούσης, ολική ή μερική, χωρίς να έχει χορηγηθεί άδεια από τον συντάκτη.