Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Πρωτότυπο Κείμενο

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ Ἰησοῦ, ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό, όταν προχώρησε ο Ιησούς τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, που φώναζαν κι έλεγαν: «Σπλαχνίσου μας, Υιέ του Δαβίδ!» Κι όταν έφτασε στο σπίτι, πήγαν κοντά του οι τυφλοί, και ο Ιησούς τους λέει: «Πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;» Του λένε: «Ναι, Κύριε». Τότε άγγιξε τα μάτια τους και είπε: «Όπως το πιστεύετε να σας γίνει». Κι ανοίχτηκαν τα μάτια τους. Τότε ο Ιησούς τους πρόσταξε λέγοντας: «Προσέξτε να μην το μάθει κανένας». Αυτοί όμως, μόλις βγήκαν έξω, διέδωσαν τη φήμη του σ΄ όλη την περιοχή εκείνη. Ενώ έβγαιναν έξω οι δύο τυφλοί, του έφεραν έναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις έδιωξε το δαιμόνιο, μίλησε ο κωφάλαλος. Κι ο κόσμος θαύμασε και είπε: «Ποτέ ως τώρα δεν είδαν οι Ισραηλίτες τέτοια πράγματα!» Οι Φαρισαίοι όμως έλεγαν: «Με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμόνων διώχνει τα δαιμόνια». Ο Ιησούς περιόδευε σ΄ όλες τις πόλεις και στα χωριά, δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού και γιάτρευε κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία στο λαό.

Τα δύο θαύματα του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη απο το 9^ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου και μας περιγράφει δύο θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός: α) τη θεραπεία δύο τυφλών και β) τη θεραπεία ενός κωφάλαλου δαιμονιζομένου. Τα δύο αυτά θαύματα που πραγματοποιεί ο Χριστός, όπως και τα άλλα θαύματα που περιγράφονται στα ευαγγέλια έχουν σωτηριολογικό χαρακτήρα και όχι απλά την θεραπεία του σώματος. Αποτελούν ακόμη σημεία τα οποία φανερώνουν την παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο.

Φαίνεται μέσα από την περιγραφή των θαυμάτων αυτών η πίστη που είχαν οι άνθρωποι που θεραπεύτηκαν προς το πρόσωπο του Χριστού. Στην πρώτη περίπτωση παρότι ήταν τυφλοί σωματικά, μέσα στην ψυχή τους είχαν αισθανθεί την θεϊκή παρουσία του Χριστού, η οποία ήταν η μόνη που μπορούσε να τους θεραπεύσει. Έτσι ακολουθούν τον Χριστό και φωνάζουν με όλη την δύναμη της ψυχή τους να τους ελεήσει και να τους θεραπεύσει. Βλέποντας αυτή τους την πίστη να συνεχίζουν να τον ακολουθούν μέχρι την οικία που πήγε και να έρχονται κοντά Του, δεν τους θεραπεύει ευθύς, αλλά τους ρωτά αν πιστεύουν ότι μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό που ζητούν. Τους ρωτά όχι γιατί δεν ξέρει ο Χριστός την πίστη τους, την οποία βλέπει να εκφράζουν με τον τρόπο τους προς το πρόσωπο του, αλλά για να πάρει την συγκατάθεση τους σε αυτό που πρόκειται να τους κάνει και να μην τους στερήσει την ελευθερία τους. Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία του κάθε ανθρώπου και ποτέ δεν την παραβιάζει, αλλά επεμβαίνει στην ζωή του κάθε ανθρώπου κατόπιν της δικής του συγκαταθέσεως, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση των δύο τυφλών της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Όταν του λένε το «ναι Κύριε», τότε ακουμπά τα χέρια τους στα μάτια τους και τους λέγει «κατά την πίστην ημών γενηθήτω υμίν» και τότε γίνεται το θαύμα και ανοίγουν τα μάτια τους. Η προστακτική που χρησιμοποιεί ο Χριστός στο ρήμα «γενηθήτω» μας παραπέμπει στην δημιουργία του κόσμου όπως μας την περιγράφει το βιβλίο της Γεννήσεως: «και είπεν ο Θεός γεννηθήτω φώς και εγένετο φώς» (Γεν.1,3). Η προσταγή του Δημιουργικού Λόγου του Θεού γίνεται αμέσως πράξη τόσο κατά την δημιουργία του κόσμου, όσο και στην προκειμένη περίπτωση της θεραπεία των δύο τυφλών.

Καθώς έβγαιναν οι δύο τυφλοί από το σπίτι κάποιοι άλλοι άνθρωποι του πήγαν ένα άνθρωπο ο οποίος ήταν άλαλος από δαιμονική αιτία. Στα ιερά Ευαγγέλια περιγράφονται αρκετές θεραπείες δαιμονιζομένων ατόμων όπως του δαιμονιζομένου της συναγωγής της Καπερναούμ, του δαιμονιζομένου των Γεργεσηνών, της δαιμονιζομένης κόρης της Συροφοινικισσας κ.α. Το ιδιαίτερο στον δαιμονιζόμενο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι ότι δεν μιλά αφού είναι κωφάλαλος από δαιμονική ενέργεια. Αυτό το βλέπουμε όταν εκδιώχθηκε το δαιμόνιο και ευθύς ο κωφάλαλος ξεκίνησε να μιλά. Το πλήθος που ήταν μαζεμένο εκεί στο σπίτι θαύμασε και έλεγαν ότι ποτέ δεν φάνηκαν τέτοια θαυμαστά σημεία στον Ισραήλ. Όλα αυτά τα σημεία που πραγματοποιεί ο Χριστός αποτελούν επιβεβαίωση της Μεσσιανικότητας Του και εκπλήρωση στο πρόσωπο Του των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Η σωτηριολογική διάσταση του θαύματος

Όταν γίνεται το θαύμα ο Χριστός τους παροτρύνει να μην το πουν σε κανένα, ασχέτως αν αυτοί παρήκουσαν και φεύγοντας από κει το ανήγγειλαν σε όλη τη χώρα. Η παρότρυνση αυτή του Χριστού  είναι σημαντική, γιατί όταν επιτελείται ένα θαύμα δεν γίνεται για να διαφημιστεί η θεότητα του Χριστού, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη από μέρους Του. Το θαύμα επιτελείται σε κάποιο άνθρωπο με γνώμονα την ψυχοπνευματική και σωτηριολογική του διάσταση. Αυτό που ενδείκνυται να κάνει αυτός που δέχεται το θαύμα δεν είναι να υπερηφανεύεται γι’ αυτό αλλά να δοξολογεί τον Θεό και να οδηγηθεί σε μια πιο στενή κοινωνία μαζί Του.

Η πίστη του λαού και η  απιστία και υποκρισία των Φαρισαίων

Ενώ οι τυφλοί και ο δαιμονιζόμενος δέχονται την θεραπεία του Χριστού οι Φαρισαίοι προσπαθούν να κλονίσουν την πίστη του λαού προς το πρόσωπο του Χριστού. Ο λαός ακούγοντας το κήρυγμα του Χριστού και βλέποντας τα θαυμαστά σημεία τα οποία επιτελεί αναγνωρίζει στο πρόσωπο του τον Μεσσία. Οι Φαρισαίοι, που ήταν η ομάδα των ανθρώπων που εκπροσωπούσε τον νόμο και θεωρούσαν ότι είναι ανώτεροι από τους υπόλοιπους, έχοντας μια ισχυρή επιρροή στην κοινωνία του Ισραήλ, βλέποντας τον λαό να ακολουθεί τον Χριστό άρχισαν να θορυβούνται. Έτσι μην μπορώντας να αρνηθούν αυτά τα οποία επιτελεί ο Χριστός αρχίζουν να Τον κατηγορούν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλει τα δαιμόνια». Σκοπός τους είναι να διαστρέψουν την αλήθεια και να κάνουν τους ανθρώπους να απομακρυνθούν από τον Χριστό, αποκλείοντας τους έτσι από την σωτηρία. Ο εγωισμός των Φαρισαίων τύφλωσε την ψυχή τους και δεν τους άφηνε να μπει μέσα τους και να ενεργήσει μέσα τους η αγάπη του Θεού. Έτσι ο Χριστός συνεχίζει να περιοδεύει στις πόλεις και στα χωριά, να διδάσκει και να κηρύσσει το Ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και ταυτόχρονα να θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ».

Μέσα στην εκκλησία υπάρχει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος η οποία δεν έπαψε ούτε θα πάψει ποτέ να επιτελεί θαύματα. Άλλωστε πολλοί από εμάς ακούμε συχνά και βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι έζησαν κάποιο θαύμα στην ζωή τους. Ο άνθρωπος που πιστεύει δεν χρειάζεται κάποιο θαύμα για να πιστέψει, αλλά αισθάνεται την αγάπη του Θεού στην ζωή του και ανοίγεται μπροστά του η προοπτική της αιωνιότητος. Πάντοτε θα υπάρχουν και αυτοί που δεν θα πιστεύουν στον Χριστό και θα προσπαθούν να διαστρεβλώνουν την διδασκαλία και θα τα θαύματα του όπως έκαναν και οι Φαρισαίοι της τότε εποχής. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε σήμερα είναι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού γιατί εκεί βρίσκεται η πραγματική αλήθεια και η αληθινή ζωή.