Την δεύτερη κατά σειρά Κυριακή του Τριωδίου, η Εκκλησία μάς προβάλλει την παραβολή του Άσωτου Υιού (ή του ευσπλαχνικού πατέρα κατά πολλούς ερμηνευτές), μια εκ των τριών παραβολών τις οποίες διηγήθηκε ο Ιησούς Χριστός στους Γραμματείς και Φαρισαίους, ως απάντηση στις μεμψιμοιρίες τους ότι, συναναστρέφεται με όλους τους αμαρτωλούς που Τον πλησιάζουν (τελώνες κ.λ.π), ακούνε τον λόγο Του και τρώνε μαζί Του, θέλοντας να τονίσει ότι, οι άρρωστοι (δηλ. οι αμαρτωλοί) έχουν ανάγκη γιατρού και όχι οι υγιείς.

Της σημερινής Θείας Λειτουργίας στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι, προεξήρχε ο επιχώριος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, πλαισιούμενος από τον ιερατικώς προϊστάμενο Πρωτ. Ηρακλείδιο Ξιούρο και τους Διακόνους Επιφάνιο Παπαντωνίου και Μάριο Ανδρέου.

Ο Πανιερώτατος κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος εκτενώς στην παραβολή του Ασώτου Υιού και στα πρόσωπα τα οποία εναλλάσσονται μέσα στην διήγηση.

Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων αυτών μαζί με άλλα πολλά δεδομένα ανέφερε, πειθόμαστε ότι, ο Ιησούς Χριστός αναφερόταν -μεταξύ άλλων- στην πτώση του ανθρώπου που συνέβη με την παρακοή των Πρωτοπλάστων στην εντολή του Θεού που είχε ως συνεπακόλουθο την έξοδό τους από τον Παράδεισο. Εάν λοιπόν λάβουμε όλα αυτά υπόψη τότε θα λέγαμε ότι, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός περιγράφει με μια σύγχρονη ορολογία, «τον στρατηγικό σχεδιασμό» του Θεού για να επαναφέρει τον άνθρωπο εκεί απ΄ όπου έπεσε και απομακρύνθηκε από το πατρικό σπίτι του Θεού Πατέρα.

Στην θεολογία της Εκκλησίας, αυτό αποτελεί την «οικονομία» του Θεού, όλες οι ενέργειες δηλαδή που έκανε για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην σωτηρία από την Γέννησή Του έως και της αναμενόμενης Δευτέρας Του παρουσίας. Η παλαιογραφία ανέφερε ο ομιλών, διασώζει εικονογραφημένες σκηνές της παρουσίας του Αδάμ και της Εύας, μέσα στον Παράδεισο και όσων επηκολούθησαν. Πριν από τη πτώση, φέρονται να είναι ενδεδυμένοι μάλιστα με βασιλικά ενδύματα και με βασιλικό διάδημα στο κεφάλι, γεγονός που φανερώνει ότι, ο άνθρωπος που ζούσε στον Παράδεισο ήταν ο βασιλιάς της δημιουργίας του Θεού.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να λάβουμε υπόψη την υπόδειξη του Πατέρα να βγάλουν από το νέο γιο του την κουρελιασμένη στολή και να τον ενδύσουν με την καλύτερη στολή που υπήρχε στο σπίτι του. Ο άνθρωπος λοιπόν (οι πρωτόπλαστοι) μετά την πτώση του/ς απέβαλε/αν τα βασιλικά ενδύματα και ενδύθηκε/αν το κουρέλι της αμαρτίας. Βεβαίως, μετά από αυτά, η εικονογραφία εικονίζει την έξοδο του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο και από βασιλιάς και βασίλισσα του Παραδείσου γίνονται δούλοι «γυμνοί και τετραχηλισμένοι», όπως αναφέρει και η υμνολογία μας.

Αντιλαμβανόμαστε, με την ερμηνευτική αυτή, την φυγή του νεότερου γιού από το σπίτι, τι σημαίνει η έξοδος από τον Παράδεισο και η έξοδος του νέου παιδιού από το σπίτι του πατέρα.

Είναι προφανές ότι η Παραβολή αναφέρεται, α) στο σύνολο της ανθρωπότητας και β) στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, θέτοντας το ερώτημα που βρισκόμαστε; είμαστε κοντά στον Θεό ή απομακρυσμένοι;.

Πότε όμως γίνεται πραγματικότητα η επιστροφή στο σπίτι του Πατέρα; Αυτό καθίσταται δυνατό με την έλευση του Χριστού στον κόσμο, την ενανθρώπισή Του, τη διδασκαλία Του, τα οποία θα οδηγήσουν τον άνθρωπο και πάλι πίσω στο σπίτι, πίσω στον Παράδεισο.

Το πολύβοο σάλπισμα του Χριστού κατά την έναρξη της δημόσιας δράσης Του «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των ουρανών», που ακούσαμε κατά την παρελθούσα Κυριακή με την μετάνοια του Τελώνη, το βλέπουμε σήμερα με την μετάνοια και επιστροφή του Άσωτου Υιού. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να ντυθούμε και πάλιν την λαμπρή στολή.

Βεβαίως, πρέπει να γνωρίζουμε ότι, μέσα στην Εκκλησία, από τη στιγμή της Βαπτίσεώς μας, ενδυθήκαμε αυτή τη στολή της δικαιοσύνης με το βάπτισμά μας, το χρίσμα και τη μετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία. Γι΄ αυτό ψάλλεται ο ύμνος: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Ο Χιτώνας της δικαιοσύνης μας είναι ο ίδιος ο Χριστός ο οποίος, απομακρύνει από εμάς την αμαρτία, προσφέροντάς μας πάλι την πατρική αγάπη του Θεού.

Οι Μεγάλοι Πατέρες, ερμηνευτές της Παραβολής, ταυτίζουν όντως τον Πατέρα με τον Θεό, τον μεγάλο γιο με τον Ισραηλιτικό λαό, που ενώ έκανε την διαθήκη με τον Θεό, παρέμεινε στην συνείδησή του ως δούλος και όχι ελεύθερος υιός, ενώ ο νέος γιος αντιπροσωπεύει όλα τα Έθνη τα ειδωλολατρικά, που δέχθηκαν το του Ευαγγελίου και εισήλθαν μέσα στην Εκκλησία, όπως ο νέος υιός της παραβολής.

Καταλήγοντας σημείωσε πως, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Θεός πάντοτε ενεργεί, ακόμα και με την ενανθρώπηση και τη θυσία του Μονογενούς Υιού Του και μας ανοίγει την πόρτα του δικού του οίκου για να μας αποκαταστήσει στη θέση των κατά χάρη τέκνων του.

Προ της απολύσεως τελέστηκαν τα ετήσια μνημόσυνα των κεκοιμημένων μελών του Κηπουρικού Συλλόγου Παραλιμνίου «Μακάριος Γ’» των βαθμοφόρων, προσκόπων και μελών Επιτροπών Προσκοπικών Συστημάτων Επαρχιακής Εφορείας Προσκόπων Αμμοχώστου ως και λοιπών προσφιλών προσώπων.

Ακολούθως ο Πανιερώτατος απένειμε την ανώτατη τιμητική διάκριση της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, το παράσημο του εφόρου και προστάτου αυτής Αγίου Επιφανίου, στον Ταξίαρχο Λουκά Χατζημιχαήλ, Διοικητή της 7ης Ταξιαρχίας Πεζικού, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του προς τα στρατευμένα νιάτα της περιοχής μας.

Προσφωνώντας τον τιμώμενο Ταξίαρχο, αναφέρθηκε στην αναγνώριση του έργο του φράδμωνος ανδρός από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας, τα αισθήματα εκτίμησης και αγάπης όλων προς το πρόσωπό του για την παρουσία του ανάμεσά μας.

Κάνοντας μια παρένθεση και φανερά ενοχλημένος ο Μητροπολίτης Βασίλειος από το περιστατικό της πρόσφατης φιλοφρονητικής επίσκεψης κληρικών στο ανακαινισμένο πεδίο βολής στην περιοχή «Φανός» στον Πρωταρά, το οποίο έγινε αντικείμενο επικρίσεων μέχρι και από τον ηγέτη των Τ/Κ, επανέλαβε πως «οφείλει, να χαμηλώσει τη μύτη του και να παύσει να θορυβεί, εκπέμποντας απειλές εναντίων μας». Καθότι, κατέχει την πόλη της Αμμοχώστου που αποτελεί την φυσική έδρα της Μητροπόλεώς μας, εμποδίζοντάς την μετάβασή μας σε αυτήν, δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Σ.Α. για παράδοση της Αμμοχώστου στα Η.Ε για επανεγκατάσταση των νομίμων κατοίκων της. Δεν πιστεύω να θέλει να επαναλάβει τις τραγικές συνέπειες του 1821, όταν οι Οθωμανοί, είχαν καρατομήσει όλους τους Αρχιερείς της Κύπρου, σημείωσε χαρακτηριστικά. Αλλά βεβαίως θα μπορούσαμε ν’ αναφέρουμε τις καταστροφές που έχουν επιφέρει στους ναούς μας, την βεβήλωση και τις λεηλασίες που έχουν πράξει. Ασφαλώς αυτά δεν αποτελούν οποιασδήποτε πολεμική εξαγγελία, αλλά πρέπει ν’ αναπτύξουμε το αγωνιστικό αίσθημα του λαού μας προς αντιμετώπιση των καταστάσεων αυτών».

Διαβεβαίωσε τον Ταξίαρχο ότι, η Εκκλησία βρίσκεται στο πλευρό της Εθνικής Φρουράς, έχοντας το ποιμαντικό ενδιαφέρον για την πνευματική καθοδήγηση των στρατευμένων παιδιών μας. Αυτή άλλωστε είναι και η συμφωνία μεταξύ του στρατεύματος και της Εκκλησίας με την παρουσία των ιερέων που είναι επιφορτισμένοι με την πνευματική διακονία Στρατού. Συνεχάρη τέλος τον κ. Χατζημιχαήλ για το συγγραφικό του έργο, ευχαριστώντας τον παράλληλα για όλη την πνευματική και επαγγελματική του παρουσία ανάμεσά μας.

Στην αντιφώνησή του ο τιμώμενος Ταξίαρχος και εμφανώς συγκινημένος, ανέφερε πως «συμπληρώνοντάς σήμερα 21 μήνες διοίκησης της Ταξιαρχίας με περηφάνια, ταπεινότητα, ευγνωμοσύνη αλλά πρωτίστως ύψιστη τιμή», παραλαμβάνει εκ μέρους της 7ης Ταξιαρχίας έχοντας ως φάρο και οδηγό τις μορφές των ηρώων από τον Τεύκρο της Σαλαμίνας μέχρι τον Τάσο και τον Σολωμό, την τιμητική αυτή διάκριση εκφράζοντας τις ευγνώμονες ευχαριστίες του για την προσευχητική δύναμη, τιμή και εκτίμηση του ποιμενάρχου μετά του ιερού κλήρου της μητροπολιτικής μας περιφέρειας οι οποίοι αγκάλιασαν και αγκαλιάζουν καθημερινά την Ταξιαρχία μας.

Επανέλαβε την υπόσχεσή του, όλοι ν’ αγωνιστούμε αγογγύστως προκειμένου «επιθυμούντες την ειρήνη» να ετοιμάσουμε το προσωπικό και τα μέσα μας ν’ ανταποκριθούν στο κάλεσμα και την προσταγή της πατρίδας όταν αυτή το επιλέξει και ο Θεός το επιτρέπει για το υπέρτατο καθήκον της τιμής και της αξιοπρέπειας, όπως αυτό καθορίστηκε με το αίμα γενιών ηρώων της αγιομάνας και ηρωομάνας Κύπρου.

Εξέφρασε τέλος τις ευγνώμονες ευχαριστίες τόσο του ιδίου όσο και της εριτίμου συζύγου του Μαρίας για την αστείρευτη αγάπη και όσα απλόχερα δέχθηκαν από τον φιλόξενο κόσμο της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου, διαβεβαιώνοντας πως ο κάθε ένας θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους γιατί και οι δύο «αθεράπευτα ερωτευτήκαμε τα Κοκκινοχώρια» όπως σημείωσε χαρακτηριστικά.

Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν οι κ.κ Θεοδόσης Τσιόλας, Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου και Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Συντονισμού και Ανάπτυξης, Ζαχαρίας Κουλίας, βουλευτής Αμμοχώστου, Τάκης Πελεκάνος, πρώην Υπουργός Υγείας, ο προηγούμενος Διοικητής κ. Γεώργιος Μαυρομμάτης, οι Διοικητές των μονάδων που υπάγονται στην Ταξιαρχία, μέλη της οικογένειας του τιμωμένου, θρονικοί επίτροποι της Ιεράς Μητροπόλεως και ευάριθμο εκκλησίασμα.

©® pndiaconia.imc. Απαγορεύεται ρητά η χρήση, αναπαραγωγή ή αναδημοσίευσή της παρούσης, ολική ή μερική, χωρίς να έχει χορηγηθεί άδεια από τον συντάκτη.