Κυριακή της Απόκρεω στην κοινότητα Φρενάρους
Το πρωί της Κυριακής, 27 Φεβρουαρίου 2022, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ Φρενάρους.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η ΝΕΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Αν θέλαμε να ερμηνεύσουμε την ευαγγελική περικοπή της Κρίσεως με μια σύγχρονη ερμηνευτική μέθοδο, θα μπορούσαμε να την παρουσιάσουμε ως μία δίκη ενώπιον ενός δικαστηρίου. Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται στο δικαστικό θρόνο και οι άνθρωποι έχουν ήδη τοποθετηθεί στα δεξιά και στα αριστερά του κριτή. Το μόνο που οι διάδικοι, δεν αντιπαραβάλλονται μεταξύ τους, αλλά για τις συμπεριφορές τους απέναντι στους «αδελφούς» τους και απέναντι στον ίδιο τον Δικαστή Χριστό.
Ο Χριστός, όμως, που μας αποκάλυψε τον τρόπο, το περιεχόμενο και την ποινή που θα επιβληθεί ή τον τρόπο της δικαίωσης, είχε ο ίδιος την εμπειρία των ανθρώπινων δικαστικών σωμάτων, του Ιουδαϊκού Συνεδρίου, του Ρωμαϊκού δικαίου με τον Πιλάτο, ακόμα και του Ηρώδη, με το τελικό αποτέλεσμα την καταδίκη του σε σταυρικό θάνατο.
Τη βάση του νόμου με τον οποίο θα κριθούμε όλοι ανεξαιρέτως την έχει ορίσει ο ίδιος ο Χριστός και φανερώνει το θέλημα του Θεού, και έτσι δεν μπορεί να προβάλλονται οποιεσδήποτε δικαιολογίες. Το ακούσαμε στο Ευαγγέλιο σήμερα με τις δύο όψεις, τη θετική και την αρνητική:
Α. «τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεύς τoῖς ἐκ δεξιῶv αὐτoῦ˙ δεῦτε oἱ εὐλoγημέvoι τoῦ πατρός μoυ, κληρovoμήσατε τήv ἡτoιμασμέvηv ὑμῖv βασιλείαv ἀπό καταβoλῆς κόσμoυ. ἐπείvασα γάρ, καί ἐδώκατέ μoι φαγεῖv, ἐδίψησα, καί ἐπoτίσατέ με, ξέvoς ἤμηv, καί συνηγάγετέ με, γυμνός, καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐv φυλακῇ ἤμηv, καί ἤλθετε πρός με. …».
Β. «τότε ἐρεῖ καί τoῖς ἐξ εὐωvύμωv˙ πoρεύεσθε ἀπ’ ἐμoῦ oἱ κατηραμέvoι εἰς τό πῦρ τό αἰώvιov τό ἡτoιμασμέvov τῷ διαβόλῳ καί τoῖς ἀγγέλoις αὐτoῦ. ἐπείvασα γάρ, καί oὐκ ἐδώκατέ μoι φαγεῖv, ἐδίψησα, καί oὐκ ἐπoτίσατέ με, ξέvoς ἤμηv, καί oὐ συvηγάγετέ με, γυμvός, καί oὐ περιεβάλετέ με, ἀσθεvής καί ἐv φυλακῇ, καί oὐκ ἐπεσκέψασθέ με».
Επειδή ανήκει στο συρμό της εποχής μας να γίνεται λόγος για διπλωματία, για γεωστρατηγικά σχέδια, για γεωπολιτικές επιδιώξεις, θα έλεγα ότι αυτό που ανοίγει ενώπιον μας σήμερα ο Ιησούς Χριστός, ως Κριτής όλων των ανθρώπων, αποτελεί την «τελευταία πράξη της διπλωματίας του Θεού για τον άνθρωπο και με τον άνθρωπο». Μάλιστα, αυτή η τελευταία πράξη της «διπλωματίας του Θεού» θα έχει ως αποτέλεσμα τον καθορισμό της νέας και αμετάκλητης στρατηγικής της νέας τάξης για τη δημιουργία και για τον άνθρωπο. Η Βασιλεία του Θεού είναι αιώνια, όπως ο ίδιος είναι αιώνιος και, εμείς εισερχόμαστε στην αιωνιότητα του Θεού. Στη θεολογική γλώσσα, αυτό ονομάζεται «οικονομία» του Θεού που περιλαμβάνει όλες τις ενέργειες του Τριαδικού Θεού που αφορούν τον άνθρωπο. Η πρώτη πράξη του Θεού ήταν η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Όμως και μετά τη δημιουργία του ο άνθρωπος, που είχε λάβει τους κανόνες που διέπουν τη σχέση του με τον Θεό, δεν τους τήρησε, με αποτέλεσμα την πτώση του και την έξοδό του από τον Παράδεισο, διαταράσσοντας έτσι το ισοζύγιο της «διπλωματίας», δηλαδή τη συστημική σχέση που έπρεπε να έχει ο άνθρωπος, αφενός μεν με τον Θεό, αφετέρου δε με το σύνολο της δημιουργίας.
Ο Θεός, για να αποκαταστήσει τη διασαλευμένη κατάσταση με άκρα συγκατάβαση δέχθηκε ώστε ο Υιός και Λόγος του Θεού να λάβει ανθρώπινη φύση και να θεραπεύσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Με τη σταυρική του θυσία και την Ανάστασή του, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός άνοιξε ξανά το δρόμο του διαλόγου μας με τον Θεό.
Για να πετύχει κανείς στη διπλωματία πρέπει να γνωρίζει τα επιχειρήματα και τις θέσεις του συνομιλητή του. Αν δεν τα γνωρίζει αποτυγχάνει. Στην περίπτωση, όμως των σχέσεών μας με τον Θεό, ο Θεός δεν είναι αντίπαλός μας, αλλά σύμμαχος και μας δίδαξε τους όρους των σχέσεών μας μαζί του. Πολλές φορές, όμως, με τη συμπεριφορά μας, μετατρέπουμε τον Θεό σε αντίπαλο μας. Ο Θεός, ως σύμμαχός μας, μάς όπλισε πνευματικά, όπως λέγει ο απ. Παύλος: «στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν (έμβλημα) τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ, διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων» (Εφ. 6:15-19). Μας χάραξε, επομένως, το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε για να έχουμε αποτέλεσμα θετικό στην μεταξύ εκείνου και ημών «διπλωματική συνδιάλεξη».
Στο ερώτημα αυτών που στέκονται στα δεξιά του βήματος της κρίσεως, «πότε σε έχουμε δει και σου προσφέραμε όλα αυτά που μας είπες;» Ο Κριτής Χριστός απαντά: ἀμήv λέγω ἡμῖν, ἐφ’ ὅσov ἐπoιήσατε ἐvί τoύτωv τῶv ἀδελφῶv μoυ τῶv ἐλαχίστωv, ἐμoί ἐπoιήσατε. Δηλαδή, το να προσφέρω ψωμί, νερό, ενίσχυση στην ασθένεια και στις δοκιμασίες της ζωής σε ένα συνάνθρωπό μου, σημαίνει ότι στο πρόσωπό του αναγνωρίζω τον ίδιο τον Χριστό και, συνεπώς ομολογώ την πίστη μου στον Θεό. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με εκείνους που αγνόησαν τους όρους της «διπλωματίας» αυτής και αγνόησαν τον συνάνθρωπό τους και απέρριψαν έτσι τον ίδιο τον Θεό.
Είμαστε εδώ συναγμένοι, αγαπητοί μου, για την τέλεση της θείας Ευχαριστίας. Στην αρχαία πρωτοχριστιανική Εκκλησία βίωναν στην πραγματικότητα αυτή την Κρίση, γιατί όσοι κρίνονταν ότι δεν ήσαν άξιοι μετοχής στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, έπρεπε να αποχωρήσουν από το Ναό, όπως εκείνοι που βρισκόντουσαν στα αριστερά του Κριτή Χριστού.
Δεν πρόκειται να εμφανισθούμε «πάνοπλοι», όπως οι Ρώσοι στρατιώτες στην Ουκρανία, ή οι Τούρκοι όταν εισέβαλαν στην Κύπρο. Δεν θα σωθεί ούτε ο Πούτιν ούτε ο Ερτογάν, αν ο πρώτος πάει στον μεγαλοπρεπή ναό του Σωτήρος στη Μόσχα ή στην αρχαία Λαύρα του Κιέβου, κάνοντας μεγάλους σταυρούς, όπως το συνηθίζει, ούτε και ο δεύτερος αν πάει στην Αγία Σοφία την οποία μετέτρεψε σε Τζαμί για να απευθυνθεί στο θεό του. Το ερώτημα του Κριτή θα συνεχίσει να αντιλαλεί από τον ουρανό στη γη μέχρι και τα τάρταρα του Άδη, όπως ήταν και το βασανιστικό ερώτημα προς τον Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του Άβελ: Πού είναι οι χαμένοι αδελφοί σας που σκοτώσατε;
Εγώ θέλω να ευχηθώ σε όλους μας να αξιωθούμε της ευλογημένης κλήσεως του Θεού: «δεῦτε oἱ εὐλoγημέvoι τoῦ πατρός μoυ, κληρovoμήσατε τήv ἡτoιμασμέvηv ὑμῖv βασιλείαv ἀπό καταβoλῆς κόσμoυ». Γένοιτο!!!
