Απόδοσις της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας της Προυσιωτίσσης). Ιερομαρτύρων Ειρηναίου επισκόπου Σιρμίου και Ειρηναίου του των «αποστόλων διαδόχου» καί επισκόπου Λυώνος († 202). Μάρτυρος Λούπου (†δ΄αι.). Καλλινίκου Α` πατριάρχου Κων/πόλεως (1), Νικολάου του Σικελιώτου.

(1)Ο όσιος Καλλίνικος, ο οποίος διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο τον Γ`, προηγουμένως ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και προηγουμένως του ναού των Βλαχερνών. Στα χρόνια της πατριαρχείας του, βασιλιάς ήταν ο ασύνετος Ιουστινιανός ο Β`. Αυτός λοιπόν ήθελε να κάνει μία πολυτελή βρύση κοντά στα ανάκτορά του και γι` αυτόν τον λόγο απαίτησε από τον Καλλίνικο να δώσει την ευχή του να γκρεμιστεί ο ναός της Θεοτόκου. Ο Καλλίνικος απάντησε ότι η Εκκλησία του δίνει ευχές για ανέγερση ναών και όχι για γκρέμισμα. Στην πίεση όμως του αυτοκράτορα είπε « Ας είναι δόξα εις σε Χριστέ μου, ότι πάντοτε ανέχεσαι και υπομένεις». Ήταν μία ευχή εις βάρος του αυτοκράτορα. Πράγματι το 695 ο Ιουστινιανός έπεσε από τον στρατηγό Λεόντιο και μέσα στον ιππόδρομο του έκοψαν την μύτη και τον εξόρισαν στην Χερσώνα. Αργότερα το 705, όταν με προδοσία μαζί με τους Βούλγαρους και Σλάβους, μπήκε στην Κωνσταντινούπολη, το πρώτο του θύμα ήταν ο Καλλίνικος. Τον καταδίκασε χωρίς δίκη, τον τύφλωσε και τον εξόρισε στην Ρώμη όπου και απεβίωσε. Ο Πατριάρχης Καλλίνικος ο Α`, έμεινε στον Θρόνο από το 693 έως το 705.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Φιλιπ. β΄ 5-11)

Ἀδελφοί, τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, να υπάρχει μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα που είχε κι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος, αν και ήταν Θεός, δε θεώρησε την ισότητά του με το Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα, πήρε μορφή δούλου κι έγινε άνθρωπος· και όντας πραγματικός άνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου. και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέβασε πολύ ψηλά και του χάρισε το όνομα που είναι πάνω απ’ όλα τα ονόματα. Κι έτσι, στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο Θεός Πατέρας.