Μαρτύρων Βυζαντινού, Μαξίμου, Νικήτα του Γότθου(1) και των συν αυτώ, Πορφυρίου. Νεομάρτυρος Ιωάννου του Κρητός (†1811). Βησσαρίωνος Α` και Βησσαρίωνος Β`, των εν Λαρίση (†1490-1541) και Νικήτα του εν Χύτροις. Οσίων Γερασίμου Μακρυνίτσης. Μελετίου και Φιλοθέου πρεσβυτέρου(2), του θαυματουργού. Συμεών, αρχιεπισκόπου Θεσ/κης (†1429).

(1)Ο άγιος Νικήτας ο Γότθος, γεννήθηκε στη χώρα των Γότθων από γονείς ευγενείς και πλουσίους. Από παιδί διδάχτηκε την άγια πίστη από τον επίσκοπο Θεόφιλο. Για την χριστιανική δράση που ανέπτυξε ο Νικήτας συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αθανάσιο, ο οποίος προσπάθησε να τον κάνει να αρνηθεί την πίστη του στο Θεό. Ο Άγιος Νικήτας δεν φοβήθηκε να ομολογήσει την πίστη του. Ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε και διέταξε να του σπάσουν τα κοκάλα, και στη συνέχεια να τον ρίξουν στη φωτιά, όπου και βρήκε το θάνατο. Το σώμα του όμως έμεινε ανέπαφο από τις φλόγες. Το πήρε κάποιος χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.
(2)Ο όσιος Φιλόθεος ο πρεσβύτερος και θαυματουργός ήταν από το χωριό Μύρμηξ της επαρχίας Οψικίου. Παντρεύτηκε χριστιανή γυναίκα και τα παιδιά τους μεγάλωσαν με τα χριστιανικά ήθη και την διαγωγή που διακρίνει τούς χριστιανούς. Χειροτονήθηκε ιερέας ύστερα από επίμονες παρακλήσεις των συγχωριανών του. Πέρα από τον χρηστό βίο ο Θεός τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι ο Άγιος αγωνιζόταν ακόμα πιο έντονα για το καλό όλων των χριστιανών, μέχρι που παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Κολ. 1:24-29, 2: 1)

Ἀδελφοί, νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία, ἧς ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς, πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης· ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει. Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, χαίρομαι τώρα που υποφέρω για χάρη σας και συντελώ έτσι με τα σωματικά μου παθήματα, ώστε να ολοκληρωθούν οι θλίψεις που πρέπει να υπομείνει το σώμα του Χριστού, δηλαδή η εκκλησία. Αυτήν υπηρετώ κι εγώ, σύμφωνα με την αποστολή που μου εμπι­στεύτηκε ο Θεός μέσα στο λυτρωτικό του σχέδιο για σας, ώστε να ολο­κληρώσω το έργο του κηρύγματος. Αυτό το λυτρωτικό σχέδιο είναι το μυστήριο που, κρυμμένο για αιώνες και γενιές ολόκληρες, φανερώθηκε τώρα στους πιστούς. Σ’ αυτούς θέλησε ο Θεός να κάνει γνωστό πόσο πλούσιο κι ένδοξο είναι το μυστήριο αυτό, που εκτείνεται και στους ειδωλολάτρες. Και το μυστήριο αυτό δεν είναι άλλο παρά ο Χριστός, που βρίσκεται ανάμεσά σας και αποτελεί την ελπίδα της συμμετοχής σας στη μελλοντική δόξα. Αυτόν το Χριστό κι εμείς κηρύττουμε, συμβουλεύοντας και διδάσκοντας κάθε άνθρωπο με όλη τη σοφία που μας δίνει ο Θεός, για να βοηθήσουμε να γίνει ο κάθε άν­θρωπος τέλειος, σύμφωνα με το πρότυπο του Ιησού Χριστού. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο μοχθώ κι αγωνίζομαι με τη δύναμη του Χριστού, που ενεργεί μέσα μου πανίσχυρη. Θέλω να γνωρίζετε τι δύσκολο αγώνα έχω αναλάβει για σας και για τους χριστιανούς της Λαοδίκειας και για όσους δε με γνώρι­σαν προσωπικά, ώστε να ενισχυθούν οι καρδιές τους, να είναι όλοι ενωμένοι με αγάπη και πλουτισμένοι με τη βεβαιότητα που δίνει η αληθινά γνώση. Έτσι θα γνωρίσουν καλά το μυστήριο του Θεού Πα­τέρα και του Χριστού.

___________________________________________________________________________