Πλησίον της σπηλιάς εκεί όπου έζησε και εκοιμήθη ο Όσιος Κενδέας, εδώ όπου η παρουσία του είναι αισθητή πάντοτε, λίγα μέτρα από τη νεκρή ζώνη και το τουρκικό φυλάκιο του Αττίλα, ανηγέρθη με πολύ κόπο και μόχθο σε καιρούς δύσκολους, από την μακαριστή Γερόντισσα Χριστοφόρα Μοναχή και την περι αυτής μοναστική αδελφότητα, περιφρούρητο ιερό καθίδρυμα, πνευματικός φάρος προς τιμή του.

Αν και ο βίος του Οσίου δεν είναι ευρύτερα γνωστός, εντούτοις στη συνείδηση των Κυπρίων το όνομα του συνδέθηκε με τα άλγη (τους πόνους) του ανθρωπίνου σώματος, τις λεγόμενες κατά την τοπική διάλεκτο «τζιεγκές» (Άγιος Κενδέας-> Άης Τζιεγκιάς), γι΄ αυτό και ο ευσεβής λαός προσέρχεται με πίστη, ευλάβεια και ελπίδα, ανάβοντας ένα κερί και επικαλούμενοι ίαση των ασθενειών τους, αλλά και σύντμηση της δοκιμασίας της ιδιαίτερης μας πατρίδας που για σαραντά πέντε και πλέον έτη βιώνει ακόμα τις συνέπειες της εισβολής με την παράνομη στρατιωτική κατοχή, τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κυπριακού λαού, τον παράνομο εποικισμό και τη συνεχιζόμενη καταστροφή της ελληνικής και ορθόδοξης πολιτισμικής κληρονομιάς της.

Η περίοπτη αυτή Μονή, αποτελεί ένα μεγάλο παγκύπριο προσκύνημα ιδιαίτερα κατά την ημέρα της μνήμης του, το 2ο κατά σειρά θα λέγαμε χωρίς υπερβολή, μετά τους Αγίους Κυπριανό και Ιουστίνη στην κοινότητα Μένικο της επαρχίας Λευκωσίας, οι οποίοι επίσης εόρταζαν προ τεσσάρων ημερών.