Λουκιανού (1), πρεσβυτέρου Αντιοχείας (†310). Οσίων Σαβίνου (2) επισκόπου Κύπρου (†760) και Βάρσου (3) επισκόπου Εδέσσης, του ομολογητού. Οσίου Ευθυμίου του νέου.

(1) Καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας. Ανετράφη σε χριστιανικό περιβάλλον. Όταν έφθασε σε ηλικία 12 ετών έμεινε ορφανός και τότε αποφάσισε να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς και να αφοσιωθεί στις θεολογικές σπουδές. Η θεολογική του κατάρτιση και ο ενάρετος βίος του τον ανέδειξαν επίσκοπο Αντιοχείας. Όταν κάποτε πληροφορήθηκε ότι στη Νικομήδεια κάποιοι χριστιανοί βασανίζονταν για την πίστη τους και είχαν χάσει το θάρος τους, έσπευσε για να τους στηρίξει. Βρισκόμενος στη Νικομήδεια συνελήφθη από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Ο Λουκιανός παρά τις πιέσεις δεν πρόδωσε τη πίστη του και ο αυτοκράτορας διέταξε να τον φυλακίσουν και να μη του δίνουν τροφή και νερό. Ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του εν Κυρίω μετά από λίγο καιρό.

(2) Ο Όσιος Σαβίνος διεκατέχετο από πολλές αρετές και γι` αυτό τον λόγο του είχε ζητηθεί επίμονα να δεχθεί τον επισκοπικό θρόνο. Ο Σαβίνος επιζητώντας τον μοναχικό βίο αρνιόταν το αξίωμα αυτό. Μετά από μεγάλη πίεση δέχθηκε το αξίωμα. Ως επίσκοπος μεγαλούργησε στο έργο της φιλανθρωπίας αλλά δεν άντεξε τη φθορά και τις πιέσεις από λαϊκούς και κληρικούς που συνεπαγόταν το αξίωμα. Γι` αυτό το λόγο παραιτήθηκε και γύρισε στην ερημική ζωή του κελιού του. Απεβίωσε ειρηνικά στην σκήτη του.

(3)Έζησε μετά τα μέσα του 4ου αι., όταν η αρειανική αίρεση τάραζε την Εκκλησία. Είχε ήδη διακριθεί ως επίσκοπος Εδέσης. Περνώντας από τη Φοινίκη, την Αίγυπτο και την Θηβαΐδα πλούτισε τις γνώσεις του, ενώ εξαπλώθηκε και η φήμη του. Δεν ήταν δυνατόν να μείνει αμέτοχος στη διαμάχη μεταξύ της Ορθοδοξίας και της αιρέσεως των Αρειανών. Υπερασπιζόταν με θέρμη την ορθόδοξη τριαδολογία. Ο αυτοκράτορας Ουάλης, υπερασπιστής των αιρετικών, τον εξόρισε στο νησί Άρανδον. Όμως οι πιστοί έσπευδαν εκεί για να τον ακούσουν. Γι` αυτό τον μετέφεραν στην Ολορόγγο της Αιγύπτου. Επειδή έμεινε πιστός στην ορθοδοξία, τον φυλάκισαν σε ένα φρούριο στην Αλγερία, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.