skip to Main Content

Πέμπτη, 28η Δεκεμβρίου 2023

Των αγίων δισμυρίων (20.000 ) μαρτύρων, των εν Νικομήδεια καέντων και των συν αυτοίς, Δημοσθένους, Δημοκλέους και Δημοκρίτου (†302). Μαρτύρων Γλυκερίου πρεσβυτέρου, Γοργονίου, Δόμνης, Δωροθέου του πρεποσίτου, Ζήνωνος του στρατηγού, Θεοφίλου διακόνου, Ίνδη, Μαρδονίου, Μυγδονίου, Πέτρου, Πλουτοδώρου, Σεκούνδου (1). Οσίων Βαβύλα, Σίμωνος του μυροβλύτου, κτίτορος της εν Άθω ιεράς μονής «Σιμωνόπετρας» και Στεφάνου, του θαυματουργού.

(1) Ο άγιος Σεκούνδος έζησε τον 1ο αιώνα. Κατά την παράδοση στάλθηκε από τους αποστόλους στην Ισπανία για να διάδοσει το Λόγο του Κυρίου. Αρχικά μετέβηκε στην πόλη της Ισπανίας η οποία ονομάζεται σήμερα Κάδιξ. Εκεί λόγω της αρετής του και του θεάρεστου λόγου του, πολλοί ειδωλολάτρες προσχώρησαν στους κόλπους της Εκκλησίας μας. Στη συνέχεια ο Σεκούνδιος μετέβη και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας και κήρυξε το Θείο Ευαγγέλιο, κατά το παράδειγμα των Αποστόλων. Τους τελευταίους κόπους και αγώνες του, τους στεφάνωσε μαρτυρικός θάνατος.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Εβρ. 10: 35-39, 11: 1-7)

Ἀδελφοί, μὴ ἀποβάλητε τὴν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν. «Ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ. Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται»· καὶ «ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ». Ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς. ῎Εστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων. Ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι. Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι. Πίστει πλείονα θυσίαν ῎Αβελ παρὰ Κάιν προσήνεγκε τῷ Θεῷ, δι᾿ ἧς ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιος, μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ δι᾿ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖται. Πίστει ᾿Ενὼχ μετετέθη τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον, καὶ «οὐχ εὑρίσκετο, διότι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός»· πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεως αὐτοῦ μεμαρτύρηται «εὐηρεστηκέναι τῷ Θεῷ»· χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι· πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται. Πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων, εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασε κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι᾿ ἧς κατέκρινε τὸν κόσμον, καὶ τῆς κατὰ πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος.

Νεοελληνική Απόδοση 

Αδελφοί, μη χάσετε, λοιπόν, το θάρρος σας, που θα ανταμειφθείτε πλουσιοπάροχα, γιατί χρειάζεστε υπομονή για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να καρπωθείτε αυτό που υποσχέθηκε. Όπως λέει η Γραφή: Λίγο ακόμη, και φτάνει ο ερχόμενος· δε θ’ αργήσει. Ο  δίκαιος εξαιτίας της πίστεώς του θα ζήσει· αν όμως δειλιάσει θα δυσαρεστηθώ μ’ αυτόν. Εμείς όμως δεν είμαστε από κείνους που υποχωρούν και χάνονται, αλλά απ’ αυτούς που πιστεύουν και σώζονται. Πίστη σημαίνει σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δε βλέπουμε. Μ’ αυτήν απέκτησαν κι οι προ­πάτορές μας την καλή μαρτυρία. Με την πίστη καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός με το λόγο του έφτιαξε το σύμπαν κι ότι, συνεπώς, καθετί που βλέπουμε δημιουργήθηκε από κάτι που δε φαίνεται. Επειδή ο Άβελ πίστευε στο Θεό, πρόσφερε καλύτερη θυσία απ’ τον Κάιν· μ’ αυτή την πίστη θεωρήθηκε δίκαιος από το Θεό, που έδω­σε τη μαρτυρία του πάνω στα δώρα του, και μ’ αυτήν, αν και πεθαμέ­νος, μας μιλάει ακόμη. Επειδή πίστευε ο Ενώχ στο Θεό, μεταφέρθη­κε στον ουρανό και δε γνώρισε θάνατο· δεν τον έβρισκε κανείς στον κόσμο, γιατί τον μετέθεσε ο Θεός. Η Γραφή μαρτυρεί ότι πριν από τη μετάστασή του ο Ενώχ είχε ευαρεστήσει στο Θεό. Χωρίς όμως πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς στο Θεό, γιατί αυτός που πλησιά­ζει το Θεό πρέπει να πιστεύει ότι υπάρχει Θεός και ότι ανταμείβει όσους τον αποζητούν. Χάρη στην πίστη του ο Νώε, μολονότι δεν έβλεπε ακόμη τα πράγματα για τα οποία τον προειδοποίησε ο Θεός, υπάκουσε σ’ αυτόν κι έκανε την κιβωτό, για να σώσει την οικογένειά του. Έτσι κληρονόμησε από το Θεό τη δικαιοσύνη που προέρχεται από την πίστη, και με την πίστη απέδειξε πόσο άξιος καταδίκης ήταν ο κόσμος.

___________________________________________________________________________

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Λκ. 14: 25-35)
 
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, συνεπορεύοντο τῷ ᾿Ιησοῦ ὄχλοι πολλοί· καὶ στραφεὶς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Εἴ τις ἔρχεται πρός με, καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα αὑτοῦ, καὶ τὴν μητέρα, καὶ τὴν γυναῖκα, καὶ τὰ τέκνα, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς, καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου εἶναι μαθητὴς. Καὶ ὅς τις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν αὑτοῦ, καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται μου εἶναί μαθητής. Τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν, θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι, οὐχὶ πρῶτον καθίσας ψηφίζει τὴν δαπάνην, εἰ ἔχει τὰ πρὸς ἀπαρτισμόν; ἵνα μή ποτε, θέντος αὐτοῦ θεμέλιον, καὶ μὴ ἰσχύσαντος ἐκτελέσαι, πάντες οἱ θεωροῦντες ἄρξωνται αὐτῷ ἐμπαίζειν, λέγοντες, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν, καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι; Ἢ τίς βασιλεύς, πορευόμενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βασιλεῖ εἰς πόλεμον, οὐχὶ πρῶτον καθίσας βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν, ἀπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ᾿ αὐτόν; εἰ δὲ μή γε, ἔτι πόρρω αὐτοῦ ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας, ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰρήνην. Οὕτως οὖν, πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής. Καλὸν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἀρτυθήσεται; οὔτε εἰς γῆν, οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν· ἔξω βάλλουσιν αὐτό. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.
 
Νεοελληνική Απόδοση 
Εκείνο τον καιρό, μαζί με τον Ιησού βάδιζε πολύς λαός, κι εκείνος στράφηκε και τους είπε: Αν κάποιος έρχεται κοντά μου και δεν απαρνιέται τον πα­τέρα του και τη μητέρα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τους αδελφούς και τις αδελφές του, ακόμη και την ίδια του τη ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και δε μ’ ακολουθεί, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Ποιος από σας που θέλει να χτίσει έναν πύργο δε θα καθίσει πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, για να δει αν του φτάνουν τα χρήματα να τον τελειώσει; Κι αυτό, ώστε όταν βάλει τα θεμέλια και δεν μπορεί να τελειώσει το έργο, να μην αρχίσουν όλοι όσοι τον βλέπουν να τον κοροϊδεύουν: και να λένε ότι αυτός ο άνθρωπος άρχισε να χτίζει αλλά δεν μπόρε­σε να αποτελειώσει. Ποιος βασιλιάς, πάλι, ξεκινάει να κάνει πόλεμο με άλλον βασιλιά χωρίς πρώτα να καθίσει να σκεφτεί αν μπορεί με δέκα χιλιάδες άντρες να αντιμετωπίσει αυτόν που του επιτίθεται με εί­κοσι χιλιάδες άντρες; Αν δεν μπορεί, στέλνει μεσολαβητές, όταν ακόμη ο άλλος είναι μακριά, και ζητάει διαπραγματεύσεις για ειρήνη. Έτσι‚ λοιπόν, καθένας από σας που δεν απαρνιέται όλα τα υπάρ­χοντά του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου». Το αλάτι είναι καλό, αν όμως χάσει την αρμύρα του, με ποιον τρόπο θα την αποκτήσει πάλι; Δεν κάνει ούτε για χώμα ούτε για κο­πριά· το πετάνε έξω. Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει».
Back To Top