Εισήλθαμε ήδη στην «Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα», την περίοδο του εορτασμού των Παθών του Χριστού και της Αναστάσεως Του.

Το κοσμοσωτήρια και λυτρωτικά Πάθη του Κυρίου, βιώνονται μέσα από τις ιερές ακολουθίες που τελούνται κάθε βράδυ στους ναούς. Μέσα από τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στην κορυφή της πνευματικής φιλοσοφίας και στη δόξα της Αναστάσεως, ανεβαίνοντας τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά και περνώντας πνευματικά μέσα από την αγωνία της Σταυρώσεως.

Προς το σκοπό αυτό βοηθά και ο τρόπος τέλεσης των ακολουθιών αυτών. Όσο πιο σεμνά και κατανυκτικά τελούνται, πλην όμως μεγαλόπρεπα κατά την απόδοση των ύμνων σε απαράμιλλο ύφος όπως αυτό διασώθηκε στην πατρώα παράδοση, τόσο πιο ζωηρά εκφράζουν το σκοπό τους και εντυπώνονται στη ψυχή των χριστιανών.

Κάθε ακολουθία της Εκκλησίας, και περισσότερο οι Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, δεν είναι θεαματικές ή θεατρικές παραστάσεις, αλλά κατανυκτικές και μυσταγωγικές πράξεις, με τις οποίες η Εκκλησία προσεύχεται και διδάσκει, νουθετεί και εμφυτεύει στις καρδιές των πιστών την αλήθεια και τους λόγους του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού, ο οποίος τα πάντα μετέρχεται για να σώσει τον άνθρωπο.

Τα ιερά ευαγγέλια τα οποία αποτελούν μεταλλείο ανεξάντλητο θείας γνώσεως και σοφίας κρύβοντας πολύτιμο και ανεκτίμητου αξίας μαργαριτάρι, για το οποίο αξίζει να πουλήσει κανείς και να θυσιάσει τα πάντα για να το αποκτήσει, απαγγέλλονται κατά παράδοση εμμελώς και ποτέ χύμα σαν να πρόκειται για εφημερίδα.

Όπου γίνεται προσπάθεια να δραματοποιηθεί η ακολουθία και να φύγει από την εκκλησιαστική της μορφή (λ.χ με έμφυτη φαντασία να θέλουμε να αναπαραστήσουμε πέραν του μέτρου τα γεγονότα των ημερών και τις περιγραφές των λειτουργικών κειμένων), εκεί χάνει το ιερό περιεχόμενο και το σκοπό της, με αποτέλεσμα οι πιστοί πια να μην προσεύχονται και να μη διδάσκονται θεολογικά, αλλά μόνο ίσως να συγκινούνται, σαν όταν βλέπουν ένα θέαμα. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, άλλο είναι η λεγόμενη αισθητική συγκίνηση και άλλο η εκκλησιαστική κατάνυξη.

Στην Εκκλησία μέλημά μας είναι, να νιώσουμε αυτή την κατάνυξη και να ζήσουμε μέσα μας τα ιερά γεγονότα και όχι να συγκινηθούμε συναισθηματικά και εξωτερικά, γιατί δεν είναι θέατρο η Εκκλησία, αλλά οίκος προσευχής, ιερός άμβωνας και αγία Τράπεζα, δηλαδή ευαγγελική διδαχή και θεία κοινωνία.

Το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων, τελέστηκε με κατάνυξη η πρώτη ακολουθία του Νυμφίου (δηλ. ο Όρθρος της Αγίας και Μεγάλης Δευτέρας) στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου.

Της ακολουθίας χοροστάτησε από το Παραθρόνιο (όπως ορίζει η τάξις του Οικουμενικού Πατριαρχείου) ο επιχώριος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος άνευ εγκολπίου και μανδύου, φέρων επιστήθιον Σταυρόν και Χαζράνιον.

Ο Χριστός πορεύεται εκούσια προς το πάθος του. Τα όσα πρόκειται να συμβούν τις επόμενες μέρες, τα πάθη του Κυρίου και ο θάνατος του στο Σταυρό, σίγουρα προξενούν θλίψη στις καρδιές μας.

Ωστόσο τα πάθη του Κυρίου ήταν αυτά που οδήγησαν στην Ανάσταση του. Γι’ αυτό και στην πορεία προς τον Γολγοθά δεν κυριαρχεί η θλίψη και η απόγνωση, αλλά η ελπίδα και η χαρά, διότι με τον θάνατο του ο Χριστός κατήργησε το κράτος του θανάτου. «Δεύτε ουν και ημείς, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν, και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν, ταις του βίου ηδοναίς», «ίνα μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού».

Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους.

©Διάκονος Επιφάνιος Παπαντωνίου ®pndiaconia.imc. Απαγορεύεται ρητά η χρήση, αναπαραγωγή ή αναδημοσίευσή της παρούσης, ολική ή μερική, χωρίς να έχει χορηγηθεί άδεια από τον συντάκτη.