Εφραίμ του Σύρου(1) (†373). Μάρτυρος Χάριτος. Οσίων Ιακώβου του ασκητού, Ιακώβου του Ιβηροσκητιώτου και Παλλαδίου του Μεγάλου(2) (†δ΄αι.). Μνήμη πάντων των ερημιτών.

(1)Γεννήθηκε στις αρχές του 4ου αιώνα στη Νίσιβη της Συρίας από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι φρόντισαν ο γιος τους να μεγαλώσει με χριστιανικό ήθος και αρετή. Ανάμεσα στους διδασκάλους του εξέχουσα θέση κατείχε ο επίσκοπος Ιάκωβος, άνδρας μεγάλης θεολογικής και φιλολογικής παιδείας, ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο. Εκείνος όμως του ζήτησε να μην προβιβασθεί σε ανώτερο βαθμό και προτίμησε τον ασκητικό βίο, αναδειχθείς για την εγκράτεια και τη ζέουσα πίστη του. Προικισμένος με σπάνια ηγετικά χαρίσματα ασκούσε μεγάλη επιρροή στους συμπατριώτες του, γι αυτό και κατέλαβε εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική ζωή του έθνους του. Ο όσιος υπήρξε συγχρόνως ονομαστός ρήτορας και αξιολογότατος συγγραφέας. Οι Σύριοι τον ονόμασαν προφήτη. Εκοιμήθη εν ειρήνη το 379.

(2) Έζησε το βίο του σ’ ένα μικρό κελί που έκτισε ο ίδιος στο όρος Ίμμη. Εκεί, ο μέγας αυτός ασκητής υποβαλλόταν σε αυστηρή και επίπονη άσκηση και εγκράτεια και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα του θαυματουργού. Όταν κάποτε μπροστά στην πόρτα του κελιού του βρέθηκε σφαγμένος κάποιος έμπορος, τον οποίο είχε ληστέψει και σκοτώσει κάποιος ληστής, τότε όλοι καταδίκασαν τον όσιο και τον θεώρησαν υπεύθυνο για το φόνο του εμπόρου. Ο Παλλάδιος τότε προσευχήθηκε στο δίκαιο Θεό και ανάστησε τον έμπορο, ο οποίος υπέδειξε το φονιά του. Έτσι οσιακά τελείωσε η ζωή του.