῾Ο ῞Αγιος Εὐστάθιος γεννήθηκε στήν πόλη Σίδη τῆς Παμφυλίας καί ὑπῆρξε μία ἀπό τίς μεγάλες καί ἐκκλησιαστικές μορφές τοῦ 3ου καί τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. αἰώνα. ῎Αλλοι θεωροῦν ὅτι καταγόταν ἀπό τούς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. ῾Ο Μέγας ᾿Αθανάσιος χαρακτηρίζει τόν ῞Αγιο Εὐστάθιο «ἄνδρα ὁμολογητήν». Τοῦτο σημαίνει ἀσφαλῶς ὅτι ὑπέφερε κατά τή διάρκεια τῶν διωγμῶν, εἴτε ἐπί Διοκλητιανοῦ εἴτε ἐπί Λικινίου.

Τό 320 μ.Χ. ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος Βέροιας τῆς Συρίας καί ἀπό ἐκεῖ μετατέθηκε τό ἔτος 324 μ.Χ. στήν ᾿Αντιόχεια. Παρευρεθείς στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ὁποία συνῆλθε τό ἔτος 325 μ.Χ. στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, κατεδίκασε τόν αἱρετικό ῎Αρειο καί τούς ὀπαδούς αὐτοῦ.

῾Ο ῞Αγιος ἐξακολουθοῦσε νά ἐργάζεται γιά τή διάδοση ἀλλά καί τή στερέωση τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί συνδεόταν διά στενῆς φιλίας μέ τόν ῞Αγιο ῞Οσιο, ᾿Επίσκοπο Κορδούης ( † 27 Αὐγούστου).

῞Ομως οἱ κορυφαῖοι τῶν ὀπαδῶν τοῦ ᾿Αρείου, μεταξύ τῶν ὁποίων ἦσαν ὁ Νικομηδείας Εὐσέβιος, ὁ Νικαίας Θέογνις καί ὁ Καισαρείας Εὐσέβιος, συνεκάλεσαν Σύνοδο στήν ᾿Αντιόχεια τό ἔτος 330 μ.Χ., καί καθαίρεσαν τόν ῞Αγιο Εὐστάθιο ὡς αἱρετικό. Γιά νά ἐνεργήσουν δέ ἀποτελεσματικότερα ἔπλασαν καί ἄλλα σέ βάρος του ἐγκλήματα, ὅτι τάχα ὁμιλοῦσε περιφρονητικά γιά τή μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ῾Αγία ῾Ελένη καί ὅτι προσῆλθε σέ ἀθέμιτες σχέσεις μέ κάποια γυναίκα ἀπό τήν ὁποία ἀπέκτησε καί τέκνο. ῎Ετσι κατόρθωσαν νά ἐπιτύχουν τήν ἐξορία τοῦ ῾Αγίου, κατά μερικούς στούς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, κατ᾿ ἄλλους δέ στήν Τραϊανούπολη τῆς Θράκης, ὅπου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 337 μ.Χ.

῾Η ᾿Αντιόχεια ἔμεινε πιστή στόν ᾿Ορθόδοξο ᾿Επίσκοπό της καί τό ἔτος 482 μ.Χ. ἐζήτησε καί ἔλαβε τά ἱερά λείψανα αὐτοῦ ἀπό τήν Τραϊανούπολη.

πηγή

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Γαλ. 6:2-10)

Ἀδελφοί, ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ. Εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾷ · τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον· ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει. Κοινωνείτω δὲ ὁ κατηχούμενος τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς. Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν· ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. Τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι. Ἄρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί να σηκώνετε ο ένας το φορτίο του άλλου, κι έτσι θα εφαρμόσετε πλήρως το νόμο του Χριστού. Όποιος φαντάζεται πως είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, εξαπατά τον εαυτό του. Γι’ αυτό, ας εξετάζει καθένας τα έργα του, και τότε, αν καυχηθεί, θα το κάνει μόνο για τον εαυτό του κι όχι σε σύγκριση με τους άλλους. Άλλωστε καθένας για τις δικές του πράξεις θα δώσει λόγο στο Θεό. Αυτός που διδάσκεται το λόγο του Θεού ας δίνει από όλα τα υλικά αγαθά του σ’ αυτόν που τον διδάσκει. Μην έχετε ψευδαισθήσεις, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Γιατί ό,τι σπέρ­νει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει. Έτσι, όποιος σπέρνει στον αγρό των αμαρτωλών επιθυμιών του θα θερίσει από εκεί ως καρπό την κα­ταστροφή. Όποιος όμως σπέρνει στον αγρό του Πνεύματος, αυτός θα θερίσει ως καρπό του Πνεύματος την αιώνια ζωή. Κι όταν κάνουμε το καλό, ας μην αποκάμουμε. Γιατί, αν αντέξου­με ως το τέλος, θα θερίσουμε τον καρπό στον κατάλληλο καιρό. Όσο έχουμε, λοιπόν, ακόμα την ευκαιρία, ας κάνουμε το καλό σε όλους, και κυρίως σ’ αυτούς που έχουν την ίδια πίστη μ’ εμάς.