Ιερομαρτύρων Παγκρατίου (1) επισκόπου Ταυρομενίου (†α΄αι.) και Μεθοδίου επισκόπου Λάμπης (†1793). Μαρτύρων Ανδρέου και Πρόβου. Πατερμουθίου, Κόπριος και Αλεξάνδρου, των ασκητών. Νεομάρτυρος Μιχαήλ (Πακνανά), του εν Αθήναις (†1770). Οσίων Φωτίου κτίτορος της εν Θεσ/νίκη ιεράς Μονής Ακαπνίου, Διονυσίου του ρήτορος και Μητροφάνους, των εν Άθω.

(1) Ο άγιος Παγκράτιος, καταγόταν από την Αντιόχεια. Διδάχτηκε τον Χριστιανισμό από τον απόστολο Πέτρο, ο οποίος τον χειροτόνησε και επίσκοπο Ταυρομενίου. Ο Παγκράτιος, μετά την χειροτονία του έπρεπε να πάει στην επαρχία του. Κατά θεία οικονομία συνάντησε δύο ναυτικούς το Ρωμύλο και τον Λυκαονίδη, οι οποίοι μετά την νουθεσία που τους έκανε, πίστευσαν και αυτοί στον Χριστό. Μετά από αυτό ο άγιος επιβιβάστηκε σε ένα από τα πλοία και πήγε στην Σικελία. Όταν έφθασε εκεί εξαφάνισε και κατέστρεψε όλους τούς ειδωλολατρικούς ναούς και κατόρθωσε να κάνει χριστιανό τον ηγεμόνα της περιοχής, Βονιφάτιο. Μάλιστα τον έκανε να χτίσει και ναό για τις ανάγκες των χριστιανών. 

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Εβρ. 7: 26-28, 8: 1-2)

Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

 

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, τέτοιος αρχιερέας μας χρειαζόταν· άγιος, άκακος, αψεγάδιαστος, χωρίς καμιά σχέση με την ανθρώπινη αμαρτία, ο οποίος ανέβηκε πάνω από τα ουράνια. Αυτός δεν έχει ανάγκη, όπως οι άλλοι αρχιερείς, να προσφέρει καθημερινά θυσίες, πρώτα για τις δικές του αμαρτίες, κι ύστερα για τις αμαρτίες του λαού. Αυτό το έκανε μια για πάντα, προσφέροντας τον ίδιο τον εαυτό του. Ο νόμος εγκαθιστά αρχιερείς ανθρώπους με ατέλειες. Τα λόγια όμως του όρκου, ο οποίος δόθηκε μετά το νόμο, εγκαθιστούν αρχιερέα τον Υιό, που είναι και παραμένει αιώνια τέλειος. Το βασικό στοιχείο των όσων είπαμε είναι πως εμείς έχουμε αρχιερέα τέτοιον, που ανέβηκε στα ουράνια και κάθεται στα δεξιά της μεγαλοσύνης του Θεού. Ως αρχιερέας υπηρετεί στα άγια των αγίων και στην αληθινή σκηνή του Μαρτυρίου, την οποία δεν την έστησε άνθρωπος, αλλά ο Θεός.