Μαρτύρων Μύρωνος, Παύλου και Ιουλιανής (1) (†257) Ευτυχιανού, Κυπριανού, Μακαρίου οσίου, Στράτωνος Στρατονίκου και Φιλίππου. Ευτυχίου επισκόπου Γορτύνης και των οσίων αδελφών αυτού Ευτυχιανού και Κασσιανής. Οσίων Αίγλωνος του άναχωρητού καί Αλυπίου ζωγράφου του Ρώσσου. Οσιομάρτυρος Δημητρίου (†1808). Παναγίας της Γουμενίσσης.

(1)Οι άγιοι Παύλος και Ιουλιανή ήταν αδέλφια. Οι γονείς τους τους ανέθρεψαν από μικρούς με την χριστιανική πίστη και τους έκαναν έτοιμους να αντιμετωπίσουν ακόμα και με την ζωή τους, τους ειδωλολάτρες. Όταν πέθαναν οι γονείς τους, οι δύο νέοι έμειναν στον σωστό δρόμο, και μάλιστα διέπρεπαν μεταξύ των άλλων νέων της εποχής εκείνης. Αυτό προκάλεσε όμως το μίσος των ειδωλολατρών και τους κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Αυρηλιανό. Ο Αυρηλιανός, μη μπορώντας να κλονίσει την πίστη τους, έδωσε διαταγή να περάσουν σκληρά βασανιστήρια. Οι δήμιοι Κοδράτος και Ακάκιος, που τους βασάνιζαν, θαύμασαν την υπομονή τους και την καρτερία τους και πίστεψαν και αυτοί. Αμέσως αποκεφαλίστηκαν οι δύο νέοι και οι δήμιοι.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Ρωμ. 13:1-10)

Ἀδελφοί, πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. Οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ἀπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὔσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν. Ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται. Οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων, ἀλλὰ τῶν κακῶν. Θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; Τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστί σοι εἰς τὸ ἀγαθόν. Ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς ὀργήν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι. Διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργήν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε· λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες. Ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλάς, τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον, τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος, τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν. Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους. Ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκε· τὸ γὰρ «Οὐ μοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις», καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ ἀνακεφαλαιοῦται, ἐν τῷ «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, κάθε άνθρωπος οφείλει να υποτάσσεται στις ανώτερες εξου­σίες, γιατί δεν υπάρχουν εξουσίες παρά από το Θεό· κι αυτές οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν τεθεί από το Θεό. Έτσι, λοιπόν, όποιος αντιτάσσεται στην εξουσία αντιστέκεται στην τάξη που έβαλε ο Θεός, κι όσοι αντιστέκονται είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την τιμωρία τους. Οι άρχοντες δεν προκαλούν φόβο σ’ όποιον κάνει το καλό, αλ­λά σ’ όποιον κάνει το κακό. Θέλεις εσύ να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό, και θα σε επαινέσει η εξουσία, γιατί είναι στην υπηρε­σία του Θεού για το καλό σου. Αν όμως κάνεις το κακό να φοβάσαι, γιατί η εξουσία δεν έχει χωρίς λόγο το σπαθί· γιατί υπηρετεί το Θεό και γίνεται όργανο της οργής τιμωρώντας όποιον κάνει το κακό. Πρέπει, λοιπόν, να υποτάσσεστε, όχι μόνο για ν’ αποφύγετε την οργή της εξουσίας, αλλά και γιατί αυτό επιβάλλεται από τη συνείδησή σας. Γι’ αυτό να πληρώνετε τους φόρους, αφού οι άρχοντες, που φροντίζουν για την είσπραξή τους, είναι υπηρέτες του Θεού. Να αποδίδετε σ’ όλους ό,τι τους οφείλετε: φόρο και δασμό σ’ όποιον οφείλετε φόρο και δασμό, σεβασμό και τιμή σ’ όποιον οφείλετε σεβασμό και τιμή. Μην αφήνετε κανένα χρέος σε κανένα, εκτός βέβαια από την α­γάπη που οφείλετε πάντοτε ο ένας στον άλλο. Όποιος αγαπάει τον άλλο έχει τηρήσει το σύνολο των εντολών του Θεού. Γιατί το μη μοι­χεύσεις, μη φονεύσεις, μην κλέψεις, μην επιθυμήσεις, κι όλες γενικά οι εντολές συνοψίζονται στη μια ετούτη: Ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου, Η αγάπη σε καμιά περίπτωση δεν κάνει κα­κό στον άλλο· η αγάπη είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού.