Αποστόλου Θαδδαίου.Μαρτύρων Βάσσης (1) καί των τέκνων αυτής Αγαπίου, Θεογνίου καί Πιστού († γ΄αι.), Αλεξάνδρου του εν Ικονίω.

(1) Η αγία Βάσσα, έζησε στα χρόνια του μεγάλου διώκτη των χριστιανών, Διοκλητιανού. Είχε παντρευτεί ένα ειδωλολάτρη ιερέα, τον Βαλέριο και είχε τρία παιδιά μαζί του, τον Αγάπιο, τον Θεόγνιο και τον Πιστό. Αργότερα η Βάσσα ασπάστηκε τον χριστιανισμό μαζί με τα παιδιά της. Όταν το έμαθε ο άντρας της, εξοργίστηκε και προσπάθησε να τους μεταπείσει να επιστρέψουν στην ειδωλολατρία. Αυτοί αρνήθηκαν και μάλιστα προσπάθησαν να τον μεταστρέψουν κι αυτόν στον χριστιανισμό. Αυτός εξοργίστηκε τόσο που αποφάσισε να τους καταδώσει στον ανθύπατο Βικάριο, ο οποίος διέταξε την σύλληψή τους. Ο πρωτότοκος Θεόγνιος μάλιστα, μαρτύρησε με πολλά φρικτά βασανιστήρια πρώτος, ομολογώντας για τον Χριστό. Οι υπόλοιποι ρίχτηκαν στην φυλακή. Αλλά επειδή δεν έπεσε το φρόνημα τους, τον μεν Αγάπιο τον σκότωσαν γδέρνοντας του το δέρμα. Το μαρτύριο ήταν φρικτό αλλά ο νέος δεν σταμάτησε ούτε μία στιγμή να δοξολογεί το Θεό. Τον άλλο γιο, τον αποκεφάλισαν. Την αγία την άφησαν ελεύθερη. Συνελήφθη όμως αργότερα από τον έπαρχο της Κυζίκου, ο οποίος αφού την υπέβαλε σε πολλά βασανιστήρια στο τέλος την αποκεφάλισε.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Κορ. 13:4-13, 14: 1-5)

Ἀδελφοί,  ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. Εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. Ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. Διώκετε τὴν ἀγάπην· ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε. Ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποις λαλεῖ, ἀλλὰ τῷ Θεῷ· οὐδεὶς γὰρ ἀκούει, πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια· ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν. Ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ, ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ. Θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε· μείζων γὰρ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν γλώσσαις, ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύει, ἵνα ἡ Ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ.

 

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη· εκεί­νος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί· εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέ­θιστος ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει, δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπάει, όλα τα ανέχεται· σε όλα εμπιστεύεται, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει. Τα θεία μηνύματα των προφητών κάποτε δε θα υπάρχουν πια· η γλωσσολαλία θα πάψει· θα σταματήσει η γνώση των μυστηρίων του Θεού. Γιατί και η γνώση μας και η προφητεία μας περιορίζονται μονάχα σ’ ένα μέρος της αλήθειας. Όταν όμως το τέλειο που περιμένουμε θα ρθει, τότε το μερικό θα πάψει να υπάρχει. Μικρό παιδί όταν ήμουν, σαν μικρό παιδί μιλούσα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Άντρας πια όταν έγινα, κατήργησα τους τρόπους του μικρού παιδιού. Αλήθεια τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη· τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ’ έχει γνωρίσει. Να επιδιώκετε, λοιπόν, την αγάπη, και να επιθυμείτε με ζήλο τα χαρίσματα του Άγιου Πνεύματος, ιδίως το χάρισμα της προ­φητείας. Γιατί αυτός που λαλεί παράξενες γλώσσες δεν απευθύνεται στους ανθρώπους, αλλά στο Θεό· κανείς δεν τον καταλαβαίνει, αλλά με τη δύναμη του Πνεύματος εκφράζει ακατάληπτες αλήθειες. Ενώ αυτός που προφητεύει απευθύνεται στους ανθρώπους με λόγους οι­κοδομητικούς, προτρεπτικούς και παρηγορητικούς. Αυτός που λαλεί γλώσσες οικοδομεί μόνο τον εαυτό του, ενώ αυτός που μεταφέρει τα θεόσταλτα μηνύματα ενισχύει την πίστη όλης της εκκλησίας. Θα επιθυμούσα όλοι σας να είχατε το χάρισμα της γλωσσολαλίας περισσό­τερο όμως θα επιθυμούσα να είχατε το χάρισμα της προφητείας. Αυ­τός που προφητεύει είναι ανώτερος σε χρησιμότητα από αυτόν που γλωσσολαλεί, εκτός αν αυτός ο τελευταίος εξηγεί κιόλας αυτά που λα­λεί, ώστε η εκκλησία να ενισχύεται στην πίστη της. Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ’ αυτά, το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη.