Ο Άγιος Φανούριος είναι μια άγια και σημαντική νεανική μορφή της χριστιανοσύνης. Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου δεν υπάρχει κάτι το συγκεκριμένο και τα μόνα στοιχεία που έχουμε αναφορικά με τον Άγιο προκύπτουν από την εύρεση της εικόνας του, κατά τον 14^οαιώνα στη Ρόδο.

ταν οι Αγαρηνοί εξουσίαζαν τη Ρόδο αποφάσισαν να ξαναχτίσουν τα τείχη της πόλης. Τότε μέσα στα χαλάσματα βρήκαν μια εκκλησία καθώς και ένα σωρό εικόνες, οι οποίες ήταν καταστραμμένες, οπόταν δεν ήταν εφικτό να ξεχωρίσουν οι μορφές των Αγίων και τα γράμματα. Μονάχα μια ξεχώριζε, αυτή με τον νέο ντυμένο στρατιώτη. Τότε ο Μητροπολίτης της Ρόδου Νείλος έτρεξε και διάβασε καθαρά το όνομα του Αγίου, που λεγόταν Φανούριος. Συγκινημένος ο Μητροπολίτης παρατήρησε ότι ο νεαρός Άγιος ήταν ντυμένος ως Ρωμαίος στρατιώτης, κρατώντας στο χέρι του ένα σταυρό και στο δεξιό μια αναμμένη λαμπάδα. Επίσης ολόγυρα της εικόνας απεικονίζονταν τα δώδεκα μαρτύρια, που υπέφερε ο Άγιος και που μας εξιστορούν την ζωή του.

Οι παραστάσεις με τα δώδεκα μαρτύρια είναι οι ακόλουθες: α) Ο Άγιος όρθιος μπροστά στον Ρωμαίο ανακριτή υπερασπίζεται με θάρρος την χριστιανική του πίστη. β) Οι στρατιώτες χτυπούν με πέτρες το κεφάλι και το στόμα του Αγίου για να αρνηθεί τον Κύριο. γ) Οι στρατιώτες εξοργισμένοι από την ακλόνητη επιμονή του Φανουρίου τον ρίχνουν κάτω και τον χτυπούν λυσσαλέα με ξύλα και ρόπαλα. δ) Ο Άγιος αγόγγυστα υπομένει ακόμη ένα μαρτύριο στη φυλακή, όπου οι στρατιώτες του ξεσχίζουν τις σάρκες με αιχμηρά σιδερένια εργαλεία. ε) Ευρισκόμενος στη φυλακή προσεύχεται στον Θεό, για να τον ενισχύσει να αντέξει μέχρι τέλους τα βασανιστήρια. στ) Ο Άγιος, με ατάραχη έκφραση προσώπου, παρουσιάζεται και πάλι στον Ρωμαίο ανακριτή περιμένοντας απτόητα ακόμη χειρότερα βασανιστήρια. ζ) Οι δήμιοι καίνε με αναμμένες λαμπάδες το γυμνό σώμα του Αγίου. η) Στο ωραίο του πρόσωπο είναι ζωγραφισμένη μια ανέκφραστη αγαλλίαση καθώς είναι δεμένος πάνω σ΄ ένα μάγκανο και αυτό καθώς περιστρέφεται του συντρίβει τα κόκαλα. θ) Ο Άγιος ρίπτεται σε άγρια θηρία, αλλά προς έκπληξη των δήμιων, αυτά εξημερώνονται με την Χάρη του Κυρίου. ι) Αφού οι δήμιοι βγάζουν τον Άγιο από τον λάκκο, τον καταπλακώνουν με ένα τεράστιο ογκόλιθο. Σαφώς και αυτό το μαρτύριο είναι μάταιο, αφού και πάλι ο Άγιος προστατευόμενος από τον Κύριο δεν παθαίνει τίποτα. ια) Οι δήμιοι αφού του βάζουν αναμμένα κάρβουνα στις παλάμες τον προτρέπουν να θυσιάσει μπροστά στο βωμό. Ο Άγιος και πάλι είναι νικητής, αφού στην εικόνα διακρίνεται ένας διάβολος με τη μορφή δράκου να πετά στον αέρα κλαίγοντας για την αποτυχία του. ιβ) Με την τελευταία σκηνή παύουν και τα βασανιστήρια του Αγίου, όπου παρουσιάζεται να στέκεται ριγμένος σε ένα καμίνι με φλόγες να προσεύχεται άκαμπτα και γεμάτος ικανοποίηση να πετά στα ουράνια, γεμάτος ικανοποίηση για τα βάσανα που υπέφερε για χάρη του Κυρίου.

Ο Μητροπολίτης Νείλος αφού μελέτησε την εικόνα αποφάνθηκε πως ο Φανούριος ήταν ένας από τους μεγαλομάρτυρες της Πίστεώς μας. Ο ίδιος μετέβη προσωπικά στην Κωνσταντινούπολη για να λάβει από τον Σουλτάνο την άδεια για να ανακαινίσει την εκκλησία, όπου βρέθηκε η θαυμαστή αυτή εικόνα. Ο ναός αναστηλώθηκε στην παλιά του θέση, έξω από τα τείχη και αποτελεί από τότε ιερό προσκύνημα όλων των Χριστιανών.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Γαλ. 5:22-6:2) 

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εκράτεια. Τίποτε απ’ αυτά δεν καταδικάζει ο νόμος. Άλλωστε όσοι είναι του Χριστού έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του. Αφού, λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Πνεύματος, πρέπει ν’ ακολουθούμε το Πνεύμα. Ας μη γινόμαστε ματαιόδοξοι, ας μην προκαλούμε και ας μη φθονούμε ο ένας τον άλλο. Αν κάποιος αδελφοί μου, βρεθεί να κάνει κάποιο παράπτωμα, εσείς που έχετε το Πνεύμα του Θεού να τον διορθώνετε με πραότητα. Προσέχετε μόνο μην παρασυρθείτε κι εσείς από τον πειρασμό. Να σηκώνετε ο ένας το φορτίο του άλλου κι έτσι θα εφαρμόσετε πλήρως το νόμο του Χριστού.