Απόδοσις της εορτής της αποτομής της τιμίας κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου. Ιερομαρτύρων Ιανουαρίου πρεσβυτέρου, Φήλικος επισκόπου και Φιλωνίδου επισκόπου Κουρίου.Μαρτύρων Σεπτεμίνου και Φουρτουνάτου. Αλεξάνδρου (†340), Ιωάννου Η` (†595), Παύλου Γ` του Νέου (†784), πατριαρχών Κων/πόλεως και Ευλαλίου του ιεράρχου εν Κύπρω. Οσίων Φαντίνου του θαυματουργού (1), του εν Θεσ/νίκη και Βρυαίνης της μητρός αυτού. Φύλακος και Σαρματά. Άρχοντος Βλαδιμηρίας και Νεαπόλεως Αλεξάνδρου του Νευαίου.

(1) Ο όσιος Φαντίνος ο Θαυματουργός, καταγόταν από την Καλαβρία της Ιταλίας. Από μικρός ήταν πολύ πιστός, μορφώθηκε κατάλληλα και ήταν πολύ ενάρετος. Μάλιστα τόσο μεγάλη ήταν η μόρφωσή του, ώστε τον παρακολουθούσαν και πολλοί μαθητές. Σε ηλικία 60 ετών πήρε δύο από τούς μαθητές του, τον Βιτάλειο και τον Νικηφόρο, και περιόδευσαν ανά την ελληνική επικράτεια, ξεκινώντας από την Πελοπόννησο, την Αθήνα, την Λάρισα και καταλήγοντας στην Θεσσαλονίκη. Κατάφεραν και έφεραν πολλούς από την αμαρτία στον δρόμο της σωτηρίας. Στην Θεσσαλονίκη έμεινε 8 χρόνια και απεβίωσε ειρηνικά.

 Αποστολικό Ανάγνωσμα 

Πρωτότυπο Κείμενο (Β’ Κορ. 1:12-20)

Ἀδελφοί, ἡ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς. Οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε, καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν ἔχητε, καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν. Τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην; Ἢ ἃ βουλεύομαι, κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ἦ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; Πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ. Ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν· ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, τῷ Θεῷ πρὸς δόξον δι᾿ ἡμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση 

Αδελφοί, αυτή είναι η καύχησή μας: Η συνείδησή μας μαρτυρεί ότι συμπε­ριφερθήκαμε στον κόσμο και πιο πολύ σ’ εσάς με την απλότητα και την ειλικρίνεια που δίνει ο Θεός· όχι με ανθρώπινη σοφία αλλά με τη χάρη του Θεού. Δε σας γράφουμε άλλα και άλλα εννοούμε, αλλά γράφουμε αυτά ακριβώς που διαβάζετε και που καταλαβαίνετε, Ελπίζω μάλιστα ότι θα το κατανοήσετε πλήρως ως το τέλος, όπως κατα­λάβατε ως ένα σημείο κι εμάς, γιατί την ημέρα του Κυρίου Ιησού, το καύχημα το δικό σας θα ’μαστε εμείς και το δικό μας θα είστε εσείς. Μ’ αυτή την πεποίθηση ήθελα την προηγούμενη φορά να έρθω κοντά σας, για να χαρείτε άλλη μια φορά. Από σας θα ανέβαινα στη Μακεδονία κι από κει θα ερχόμουνα πάλι σ’ εσάς κι εσείς θα με ξε­προβοδίζατε για την Ιουδαία. Μήπως άραγε αυτό το σχέδιό μου ήταν επιπόλαιο; ή μήπως αυτά που σκέφτομαι είναι σκέψεις ανθρώπι­νης αδυναμίας, ώστε στη σκέψη μου να μπερδεύεται το ναι και το όχι; Ο Θεός είναι αξιόπιστος μάρτυρας, ότι αυτά που σας είπαμε δεν εί­ναι ναι και όχι ταυτόχρονα. Γιατί ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, που σας κηρύξαμε εγώ, ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος, δεν ήταν ναι και όχι ταυτόχρονα, αλλά πραγματοποίησε το ναι του Θεού. Δηλαδή στο πρόσωπό του εκπληρώθηκαν όλες οι επαγγελίες του Θε­ού· είναι το ναι του Θεού. Γι’ αυτά κι εμείς δοξολογούμε το Θεό δι’ αυ­τού λέγοντας «αμήν».

___________________________________________________________________________

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα 

Πρωτότυπο Κείμενο (Μτθ. 22: 23-33)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσῆλθον τῷ ᾿Ιησοῦ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν· καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν, λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν· Ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. Ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε· καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. Ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος, καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. Ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. Ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει, τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς, εἶπεν αὐτοῖς· Πλανᾶσθε, μὴ εἰδότες τὰς Γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. Ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν, οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς Ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. Περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, λέγοντος· Ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ, καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ, καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς, Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων. Καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι, ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό, πήγαν στον Ιησού Σαδδουκαίοι —αυτοί λένε πως δεν υπάρχει ανάσταση— και τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής είπε: αν κάποιος πεθάνει άτεκνος ο αδερφός του να παν­τρευτεί τη γυναίκα του και να κάνει απογόνους για τον αδερφό του. Ήταν σ’ εμάς επτά αδερφοί· κι ο πρώτος, αφού παντρεύτηκε πέθα­νε και, επειδή δεν είχε παιδιά, άφησε τη γυναίκα του στον αδερφό του. Το ίδιο κι ο δεύτερος κι ο τρίτος, ως τον έβδομο. Ύστερα απ’ όλους πέθανε η γυναίκα. Όταν λοιπόν θ’ αναστηθούν, ποιανού από τους επτά θα είναι γυναίκα; Γιατί όλοι την είχαν παντρευτεί». Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «βρίσκεστε σε πλάνη, γιατί ούτε τις Γραφές καταλαβαίνετε ούτε τη δύναμη του Θεού. Όταν αναστηθούν οι νε­κροί, ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται, αλλά θα είναι όπως οι άγγελοι στον ουρανό. Όσο για την ανάσταση των νεκρών, δε διαβάσατε τι σας λεει ο ίδιος ο Θεός; «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός τον Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ». Ο Θεός δεν εί­ναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών». Τα πλήθη, όταν τ’ άκουσαν έμειναν κατάπληκτοι με τη διδασκαλία του.