Μαρτύρων Παύλου, Τάττης και των τέκνων αυτών: Ευγενίου, Μαξίμου, Ρούφου καί Σαβινιανού. Οσίων Ευφροσύνης και Παφνουτίου (1) (†ε΄αι). Θεοφίλου επισκόπου Εφέσου του ομολογητού, Βυζατήνου και Σεργίου θαυματουργού, του Ρώσου.

(1)Ο Οσιομάρτυς Παφνούτιος ο αναχωρητής και οι συν αυτώ 546 μαρτυρήσαντες έζησαν στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών επί Διοκλητιανού. Ήταν ασκητής στην έρημο της Αιγύπτου. Πήγαινε συχνά στις πόλεις για να κηρύξει και έφερνε στο ασκητήριο του πλήθη που ήθελαν πνευματική καθοδήγηση και ενίσχυση. Όταν πληροφορήθηκε ότι τον καταζητούσαν παρουσιάστηκε ο ίδιος στον έπαρχο Αρριανό. Αυτός εξεπλάγη βλέποντας τον σεβάσμιο γέροντα, ασθενικό και αδύναμο με βλέμμα όμως κριτού. Αφού αρνήθηκε να αλλάξοπιστήσει, τον έριξαν στη φυλακή. Αλλά κι εκεί έκανε τους δεσμώτες του χριστιανούς. Όταν τον πήγαν για ανάκριση κοντά στον ποταμό Νείλο, ανέπτυξε με τόση ευγλωττία τη χριστιανική πίστη ώστε όχι μόνο οι ψαράδες, αλλά και 546 συνολικά στρατιώτες, μαζί με τον προϊστάμενό τους Ευσέβιο, ομολόγησαν τον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν. Το δε Παφνούτιο αφού τον βασάνισαν τον σταύρωσαν επάνω σ` ένα ξερό φοίνικα, όπου και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. 

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Β’ Κορ. 13:3-13)

Ἀδελφοί, ἐπεὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ, ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ, ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν. Καὶ γὰρ εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ· καὶ γὰρ καὶ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ ζησόμεθα σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεων Θεοῦ εἰς ὑμᾶς. ῾Εαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε· ἢ οὐκ ἐπιγνώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν; εἰ μή τι ἀδόκιμοί ἐστε. Ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμεν ἀδόκιμοι. Εὔχομαι δὲ πρὸς τὸν Θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν· οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν, ἀλλ᾿ ἵνα ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε, ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὦμεν. Οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς μὲν ἀσθενῶμεν, ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε· τοῦτο δὲ καὶ εὐχόμεθα, τὴν ὑμῶν κατάρτισιν. Διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν γράφω, ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκέ μοι ὁ Κύριος εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν. Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν. ᾿Ασπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι· ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες. ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, όπως φαίνεται, ζητάτε απόδειξη ότι ο Χριστός μιλάει μέσω εμού. Κι αυτός ο Χριστός δεν παρουσιάζεται αδύναμος, αλλά δυνατός ανάμεσά σας. Γιατί αν και σταυρώθηκε σαν αδύναμος άνθρωπος, όμως με τη δύναμη του Θεού είναι ζωντανός. Το ίδιο κι εμείς μετέχου­με στην αδυναμία του Χριστού, όμως με τη δύναμη του Θεού θα ζήσουμε μαζί του ανάμεσά σας.

Να εξετάζετε τους εαυτούς σας αν έχετε την πίστη. Να δοκιμάζετε τους εαυτούς σας. Ή δεν καταλάβατε ακόμα καλά ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας; Εκτός βέβαια αν αποτύχατε στη δοκιμασία. Ελπίζω να διαπιστώσετε ότι εμείς δεν αποτύχαμε στη δοκιμασία. Ευχόμαστε μάλιστα στο Θεό να μην κάνετε κανένα κακό. Όχι για να φανεί ότι εμείς πετύχαμε, αλλά για να κάνετε εσείς το καλό, κι εμείς ας φανούμε ότι δεν πετύχαμε. Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον της αλήθειας, αλλά για χάρη της αλήθειας. Χαιρόμαστε όταν εμείς είμαστε αδύνατοι κι εσείς είστε δυνατοί. Αυτό είναι κι η ευχή μας: να προκόβετε. Σας τα γράψω αυτά τώρα που δεν είμαι κοντά σας, ώστε όταν έρθω να μη χρησιμοποιήσω αυστηρότητα, σύμφωνα με την εξουσία που μου έδωσε ο Κύριος να χτίζω κι όχι να γκρεμίζω.

Λοιπόν, αδελφοί μου, να χαίρεστε, να προοδεύετε, να συμπαρα­στέκεστε ο ένας στον άλλο, να μην έχετε διαφωνίες, να έχετε ειρήνη, κι ο Θεός που χαρίζει την αγάπη και την ειρήνη θα είναι μαζί σας. Χαιρετήστε ο ένας τον άλλο με το άγιο φίλημα. Σας χαιρετούν όλοι οι χριστιανοί.  Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ας είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.