Της Λαμπάδος το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα και θαυματουργός όντως ώφθης, Ιωάννη Πατήρ ημών Όσιε. Νηστεία κατατήξας της σαρκός, άλόγους ενθυμήσεις πανσθενώς, όθεν χάριν ίαμάτων εξ ουρανού εδέξω, θεόπνευστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι δόξα τω ένεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Ο Θαυμαστός και εξαίσιος αυτός Ιωάννης καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού ή Λαμπαδιστός κοντά στα σημερινά χωριά Μιτσερό και Γαλάτα. Ο πατέρας του ήταν ιεράς και ονομαζόταν Κυριάκος και η μητέρα του ονομαζόταν Άννα. Και οι δυο γονείς του ήταν πολύ ευσεβείς χριστιανοί. Δεν είχαν άλλο παιδί γι΄αυτό και φρόντισαν να μάθει τα ιερά γράμματα και να έχει χριστιανική μόρφωση.

Όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του τον πάντρεψαν με νέα κόρη πλουσίων γονέων. Όμως ο Ιωάννης προτιμώντας την παρθενία και την ολική αφοσίωσή του στον Θεό, απέφευγε να εκτελεί τα συζυγικά του καθήκοντα. Ο δε πενθερός του ο οποίος ήταν δολιόφρωνας και φθονερός, προσκάλεσε κάποιο Μάγο και αφού κατασκεύασε με μαγική τέχνη δηλητήριο, το έβαλε στο πιάτο με το ψάρι που επρόκειτο να φάει ο Ιωάννης. Και έτσι τυφλώθηκε. Ο Ιωάννης ο Λαμπαδιστής υπέμεινε με καρτερία και χωρίς παράπονο τη φοβερή αυτή δοκιμασία. Συγχώρησε αυτούς που τον τύφλωσαν, παρηγόρησε τους γονείς του, και αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό.

Ο ωραίος σαν άγγελος, ο αγνός στη ψυχή και το σώμα έφηβος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής, συμπλήρωσε το 18 έτος της ηλικίας του, φέροντας το ακάνθινο στεφάνι της κακίας των ανθρώπων και τη στέρηση του φωτός των ματιών του. Αυτό όμως δεν τον ενόχλησε. Πήρε λοιπόν τον πιστό υπηρέτη του ως οδηγό, που και εκείνος ονομαζόταν Ιωάννης, και ανεχώρησε από την Λαμπαδού και ήλθεν στη κοιλάδα της Μαραθάσας και ίδρυσε ασκητήριο στη Μονή του Αγίου Ηρακλειδίου. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι και ο Άγιος Ηρακλείδιος καταγόνταν από το χωριό του Ιωάννη, τη Λαμπαδού.

Η ιερή και αγνή ζωή του νεαρού ασκητή έλαμψε στη περιοχή εκείνη φωτίζοντας όλους τους ανθρώπους. Ο Ιωάννης ο Λαμπαδιστής υπέβαλε τον εαυτό του σε σκληρή ασκητική αγωγή. ζώντας μια αγγελική ζωή. Έζησε προσευχόμενος ακατάπαυστα, διδάσκοντας το λόγο του Θεού και κάνοντας το θέλημά του Θεού. Έζησε με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές, δεήσεις, και αγοθοεργίες. Έζησε διδάσκοντας σε όλους, μέσα από την αγία και άσπιλη ζωή του, πως είναι δυνατόν να ζήσουν όλοι κατά Χριστό, εάν το θελήσουν. Νήστευε συνεχώς και έτρωγε μόνο κάθε τριες ή τέσσερεις μέρες.
Ζώντας με αυτό το τρόπο, αξιώθηκε από τον Θεό να γίνει θαυματουργός. Ο Άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής κοιμήθηκε στην νεαρή ηλικία των 22 ετών. Τρεις μέρες πριν κοιμηθεί, είδε τρεις γύπες (ατούς στα κυπριακά) να περιτριγυρίζουν από πάνω του, κατάλαβε ότι ήρθε ο ώρα να φύγει από αυτό τον κόσμο, προσευχήθηκε, και παρέδωσε τη ψυχή του στον Θεό. Το άγιο του λείψανο ενταφιάστηκε από τον ίδιο τον πατέρα του, έντιμα και με πολυτέλεια.

Ο Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής έζησε κατά τον δέκατο αιώνα. Ο Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρει για τον Άγιο αυτό: «Και ο μέγας Ιωάννης ο Λαμπαδιστής, εις την Μαραθάσαν όπου διώχνει τα δαιμόνια. Αυτός ήτο διάκος εις την ενορίαν της Μαραθάσας».

Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Οκτωβρίου

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Γαλ. 4:8-21)

Ἀδελφοί, τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει οὖσι θεοῖς· νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ, πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχὰ στοιχεῖα, οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν θέλετε; Ἡμέρας παρατηρεῖσθε καὶ μῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς! Φοβοῦμαι ὑμᾶς μήπως εἰκῇ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς. Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς, ἀδελφοί, δέομαι ὑμῶν. Οὐδέν με ἠδικήσατε. Οἴδατε δὲ ὅτι δι᾿ ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς εὐηγγελισάμην ὑμῖν τὸ πρότερον, καὶ τὸν πειρασμόν μου τὸν ἐν τῇ σαρκί μου οὐκ ἐξουθενήσατε οὐδὲ ἐξεπτύσατε, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελον Θεοῦ ἐδέξασθέ με, ὡς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν. Τίς οὖν ἦν ὁ μακαρισμὸς ὑμῶν; Μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν ἐξορύξαντες ἂν ἐδώκατέ μοι. Ὥστε ἐχθρὸς ὑμῶν γέγονα ἀληθεύων ὑμῖν; Ζηλοῦσιν ὑμᾶς οὐ καλῶς, ἀλλὰ ἐκκλεῖσαι ὑμᾶς θέλουσιν, ἵνα αὐτοὺς ζηλοῦτε. Καλὸν δὲ τὸ ζηλοῦσθαι ἐν καλῷ πάντοτε καὶ μὴ μόνον ἐν τῷ παρεῖναί με πρὸς ὑμᾶς. Τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν! Ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἄρτι καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου, ὅτι ἀποροῦμαι ἐν ὑμῖν. Λέγετέ μοι οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι· τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε;.

Νεοελληνική Απόδοση 

Αδελφοί, παλιότερα, δε γνωρίζατε το Θεό, και είχατε γίνει δούλοι σε είδωλα, σε ψεύτικες θεότητες. Τώρα όμως που γνωρίσατε το Θεό, ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία; Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ’ αυτά; Γιατί δίνετε ξεχωριστή σημασία σ’ ορισμένες μέρες, μήνες, εποχές και χρόνια; Φοβάμαι πως μάταια κοπίασα για σας. Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, γίνετε σαν κι εμένα, γιατί ήμουν κι εγώ κάποτε σαν κι εσάς. Ποτέ ως τώρα δε μου δώσατε αφορμή για πα­ράπονο. Θυμάστε πώς πρωτοκήρυξα στον τόπο σας; αναγκάστηκα από μια αρρώστια να μείνω κοντά σας. Δεν έγινε όμως αφορμή αυ­τή η σωματική μου δοκιμασία να με περιφρονήσετε ή να με σιχαθείτε. Αντίθετα, με δεχτήκατε σαν άγγελο Θεού, σαν τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Πού είναι όμως τώρα εκείνος ο ενθουσιασμός σας; Γιατί μπορώ να το βεβαιώσω: τότε, αν μπορούσατε, θα βγάζατε και τα μάτια σας να μου τα δώσετε. Δηλαδή έγινα εχθρός σας, επειδή σας λέω την αλήθεια; Οι ταραξίες δείχνουν ζήλο για σας, όχι όμως με καλό σκοπό: θέ­λουν να σας απομακρύνουν από μένα, για να προσκολληθείτε σ’ αυτούς. Καλό όμως θα ήταν να δείχνετε το ζήλο σας για το καλό πάν­τοτε, κι όχι μόνο όταν είμαι κοντά σας. Παιδιά μου, για σας πάλι περνώ τους πόνους της γέννας, ώσπου να διαμορφωθεί μέσα σας ο Χριστός. Πολύ θα ’θελα τώρα να ήμουν κοντά σας και ν’ αλλάξω τον τόνο μου, γιατί μ’ έχετε φέρει σε δύσκολη θέση. Για πέστε μου, εσείς, που θέλετε να ζείτε υπόδουλοι στο νόμο, δεν ακούτε τι διακηρύττει ο ίδιος ο νόμος;.