Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος

Η Αγία Αικατερίνη αποτελεί κόσμημα στο χορό των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν κόρη ευγενών (του Βασιλίσκου Κώνστα). Είχε ομορφιά εξωτερική, αλλά και εσωτερική. Ήταν πάρα πολύ έξυπνη και σε ηλικία 18 ετών είχε σπουδάσει όλες τις ελληνικές επιστήμες, καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας. Έμαθε επίσης πολλές ξένες γλώσσες.

Όταν άρχισαν σκληροί διωγμοί κατά των χριστιανών επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου, η νεαρή Αικατερίνη δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό. Ο έπαρχος πληροφορήθηκε ότι η Αικατερίνη ήταν μορφωμένη και έξυπνη. Έτσι προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική θρησκεία, φέρνοντας σε δημόσια συζήτηση μαζί της τους πιο σπουδαίους φιλοσόφους της Αλεξάνδρειας. Αλλά η μόρφωση της Αικατερίνης, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τους «αντιλέγοντας έλέγχει». Ώστε, δηλαδή, να αποστομώνει εκείνους που αντιλέγουν στην ορθή διδασκαλία. Και μάλιστα, πολλούς απ’ αυτούς έκανε χριστιανούς. Η παράδοση μάλιστα αναφέρει ότι προσήλκυσε στο χριστιανισμό και τη γυναίκα του αυτοκράτορα.

Αφού οι ειδωλολάτρες και χριστομάχοι κατάλαβαν ότι δεν πετυχαίνουν τίποτα, άρχισαν να βασανίζουν ανηλεώς την Αγία. Η αγία Αικατερίνη παρέμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της. Έτσι, τελικά την αποκεφάλισαν.

Στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά υπάρχει Μονή αφιερωμένη στην αγία Αικατερίνη. Στη Μονή φυλάσσεται το λείψανο της Αγίας και η Τίμια κάρα της, από την οποία αναβλύζει μύρο. Κατά την παράδοση η Μονή αυτή είναι η αρχαιότερη Μονή στην Ορθοδοξία. Μοναστική ζωή στο Όρος Σινά υπήρχε από τον 4ο αιώνα. Επί βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ανάμεσα στο 527 και 565, ανεγέρθηκε η Μονή αφιερωμένη στην αγία Αικατερίνη στο σημείο που βρίσκονταν η «φλεγόμενη βάτος» του Μωυσή. Η βιβλιοθήκη της Μονής διατηρεί τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων και εγχειριδίων της πρωτοχριστιανικής περιόδου, μετά από αυτή του Βατικανού.

Απολυτίκιο Αγίας Αικατερίνης. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

«Την πανεύφημον νύμφην Χριστού ύμνήσωμεν, Αίκατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και άντίληψιν ότι έφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των άσέβων, του Πνεύματος τη δυνάμει· και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος».

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Γαλ. 3:23-4:5)

Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· Ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, πριν έρθει ο Χριστός, μας φρουρούσε ο νόμος. Ήμασταν φυλακισμένοι, ώσπου να φανερωθεί ο μελλοντικός σωτήρας μας. Ο νόμος, λοιπόν, ήταν σκληρός παιδονόμος για μας, ώσπου εμφανίστηκε ο Χριστός, οπότε η πίστη μας σ’ αυτόν μας χάρισε τη σωτηρία. Τώρα όμως που ήρθε ο Χριστός, δεν είμαστε πια υπόδουλοι στο νόμο. Είστε, λοιπόν, όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό. Κι αφού ανήκετε στο Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός. Να τι θέλω να πω: Όσον καιρό ο κληρονόμος είναι ανήλικος, δε διαφέρει σε τίποτε από ένα δούλο. Είναι βέβαια ιδιοκτήτης των πάντων, εξαρτάται όμως από επιτρόπους και διαχειριστές, ως την προθεσμία που καθόρισε ο πατέρας. Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν ανήλικοι, ήμασταν υπόδουλοι στα στοιχεία του κόσμου. Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός, απέστειλε τον Υιό του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στο νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού.