Ιερομαρτύρων Ερμύλου, Μοδέστου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων (†389) και Φωκά. Μαρτύρων Αλφειού του αναγνώστου, Ευβιότου, Ζακχαίου διακόνου. Κάστορος. Καστούλου του Διαιταρίου, Κλαυδίου, Μαρκελλίνου και Μάρκου, Τραγκυλίνου και Μαρκίας. Νικοστράτου, Ζωής Σεβαστιανού του Συγκλητικού (†287). Σοφίας της θαυματουργού και Τιβουρτίου. Οσίων Φλώρου επισκόπου Αμινσού (1) και Μιχαήλ του συγκέλλου και ομολογητού.

(1)Ο όσιος Φλώρος, έζησε την εποχή που βασίλεψαν οι Ιουστινιανός ο Β`, ο Τιβέριος και ο Μαυρίκιος και επί των πατριαρχίας Ευτυχίου και Ιωάννου του Γ`. Ο πατέρας του ονομαζόταν και αυτός Φλώρος η δε μητέρα του Ευφυΐα. Επειδή ήταν μορφωμένος και κατείχε την Θεολογία διακρίθηκε στην Κωνσταντινούπολη και προσλήφθηκε σαν γραμματέας στο παλάτι. Σύντομα χάρη στις ικανοτήτές του του αναδείχθηκε σε πατρίκιο. Νυμφεύτηκε κόρη σεμνή και πιστή και απέκτησε ένα τέκνο. Όμως είδε να πεθαίνουν και η σύζυγός του και το παιδί του. Γι` αυτό αποφάσισε να αποσυρθεί σε ένα μικρό κτήμα, αφού μοίρασε όλη του την περιουσία πρώτα. Εκεί καθώς μελετούσε τα θρησκευτικά βιβλία και προσευχόταν, αποφάσισε να ενταχθεί στον κλήρο. Διακρίθηκε για την διδακτικότητά του και την αρετή του και έγινε επίσκοπος Αμισού. Παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε βαθιά γεράματα, εν ειρήνη.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Τιμ. 1:18-20, 2:8-15)

Τέκνον Τιμόθεε, ταύτην τὴν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας, ἵνα στρατεύῃ ἐν αὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν, ἔχων πίστιν καὶ ἀγαθὴν συνείδησιν, ἥν τινες ἀπωσάμενοι περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν· ὧν ἐστιν ῾Υμέναιος καὶ ᾿Αλέξανδρος, οὓς παρέδωκα τῷ σατανᾷ, ἵνα παιδευθῶσι μὴ βλασφημεῖν. Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμοῦ. Ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ᾿ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι᾿ ἔργων ἀγαθῶν. Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ· γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ᾿ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ. ᾿Αδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη, εἶτα Εὔα· καὶ ᾿Αδὰμ οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε· σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης.

Νεοελληνική Απόδοση

Παιδί μου Τιμόθεε, αυτή την παραγγελία σου εμπιστεύομαι, Σου θυμίζω τι είπαν οι προφήτες της εκκλησίας για σένα, για να πολεμήσεις, έχοντας αυτά για όπλα στον ωραίο σου αγώνα. Κράτα την πί­στη και την αγαθή συνείδηση. Αυτή τη συνείδηση που μερικοί την α­πέρριψαν και ναυάγησαν στην πίστη. Ανάμεσά τους είναι κι ο Υμέ­ναιος κι ο Αλέξανδρος, που τους παρέδωσα στο σατανά, για να μά­θουν να μην προσβάλλουν το Θεό.   Επιθυμώ, λοιπόν, να προσεύχονται οι άντρες σε κάθε τόπο προ­σευχής, χωρίς οργή κι εριστικότητα, και τα χέρια που υψώνουν στον ουρανό να είναι καθαρά. Παρόμοια και οι γυναίκες να προσεύχον­ται με κόσμια αμφίεση. Να στολίζουν τον εαυτό τους με σεμνότητα και σωφροσύνη κι όχι με περίτεχνες κομμώσεις και χρυσά κοσμήματα ή μαργαριτάρια ή πολυτελή ενδύματα. Αντίθετα, να στολίζονται με ό,τι ταιριάζει σε γυναίκες που λένε ότι σέβονται το Θεό, δηλαδή με κα­λά έργα. Η γυναίκα στη σύναξη πρέπει να ακούει και να μαθαίνει σιωπηλά και με πλήρη υποταγή. Δεν επιτρέπω σε γυναίκα να διδά­σκει στην εκκλησία ούτε να κάνει τον αφέντη στον άντρα, αλλά να μέ­νει σιωπηλή. Γιατί ο Αδάμ πλάστηκε πρώτος, και ύστερα η Εύα κι αυτός που απατήθηκε δεν ήταν ο Αδάμ, αλλά η γυναίκα εξαπατήθηκε κι έπεσε στην παράβαση. Θα σωθεί όμως με την τεκνογονία· αρκεί οι γυναίκες να μείνουν στην πίστη και στην αγάπη και  στην άγια ζωή, και να έχουν κοσμιότητα.