Των εν Κρήτη αγίων Δέκα Μαρτύρων Αγαθόποδος, Βασιλίδου, Γελασίου, Ευαρέστου, Ευνικιανού, Ευπόρου, Ζωτικού, Θεοδούλου, Ποντίου (Πομπηίου) και Σατορνίνου (†γ΄ αι.). Σχίνωνος και Χρυσογόνου «επάρχου πόλεως Θεσσαλονίκης». Νεομάρτυρος Νικολάου του Καρπενησιώτου. Οσίων Παύλου αρχιεπισκόπου Νεοκαισαρείας, Ναούμ (1) φωτιστού και ιεροκήρυκος Βουλγαρίας, του θαυματουργού και Νήφωνος επισκόπου Κωνσταντιανής. Μνήμη των εγκαινίων της αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ήτοι τον πολυυμνήτου ναου της του Θεού Σοφίας (562).

(1)Ο άγιος Ναούμ έζησε τον ένατο αιώνα και συνεργάστηκε με τους Κύριλλο και Μεθόδιο στους αγώνες για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης στην Βουλγαρία. Στο μεγάλο αυτό έργο συνάντησαν πολλές δυσκολίες. Ο Ναούμ πήγε στη Ρώμη, όπου συνάντησε τον τότε πάπα, μετέβη και στην Γερμανία όπου και πολέμησε τις αιρέσεις. Επανήλθε στη Βουλγαρία, όπου οργάνωσε μαζί με άλλους συναγωνιστές του σώμα εσωτερικής ιεραποστολής. Εργάστηκε θερμότατα υπέρ της στερέωσης του Χριστιανισμού στις βαλκανικές περιοχές. Ο θάνατος τον βρήκε υπηρετώντας την διάδοση της ορθοδοξίας.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Τιμ. 5:1-10)

Τέκνον Τιμόθεε, πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς, ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα, νεωτέρους ὡς ἀδελφούς, πρεσβυτέρας ὡς μητέρας, νεωτέρας ὡς ἀδελφὰς ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ. Χήρας τίμα τὰς ὄντως χήρας. Εἰ δέ τις χήρα τέκνα ἢ ἔκγονα ἔχει, μανθανέτωσαν πρῶτον τὸν ἴδιον οἶκον εὐσεβεῖν καὶ ἀμοιβὰς ἀποδιδόναι τοῖς προγόνοις· τοῦτο γάρ ἐστι καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἡ δὲ ὄντως χήρα καὶ μεμονωμένη ἤλπικεν ἐπὶ τὸν Θεὸν καὶ προσμένει ταῖς δεήσεσι καὶ ταῖς προσευχαῖς νυκτὸς καὶ ἡμέρας· ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκε. Καὶ ταῦτα παράγγελλε, ἵνα ἀνεπίληπτοι ὦσιν. Εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων. Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή, ἐν ἔργοις καλοῖς μαρτυρουμένη, εἰ ἐτεκνοτρόφησεν, εἰ ἐξενοδόχησεν, εἰ ἁγίων πόδας ἔνιψεν, εἰ θλιβομένοις ἐπήρκεσεν, εἰ παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ ἐπηκολούθησε.

Νεοελληνική Απόδοση

Παιδί μου Τιμόθεε, Τον γεροντότερο μην τον μαλώνεις, αλλά να τον συμβουλεύεις πια σαν να ήταν ο πατέρας σου, τους νεότερους σαν να ήταν αδέλφια σου, τις γεροντότερες σαν μητέρες, τις νεότερες σαν αδελφές, με πολλή αγνότητα. Να φροντίζεις τις χήρες, τις πραγματικές όμως χήρες. Γιατί, αν μια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια, ας μάθουν να σέβονται πρώτα το δικό τους σπίτι και να ανταποδίδουν στους προγόνους τους ό,τι τους οφείλουν, γιατί αυτό είναι καλό κι αυτό θέλει ο Θεός. Η πραγματική όμως χήρα, αυτή που δεν έχει κάποιον να τη φροντίσει, έχει στηρίξει τις ελπίδες της στο Θεό και δεν παύει να δέεται και να προσεύχεται νύχτα και μέρα, Όποια πάλι ζει μέσα στη σπατάλη, αυτή έχει κιόλας πεθάνει, κι ας είναι ζωντανή. Κι αυτά να τους τα παραγγέλλεις για να μη δίνουν αφορμή να τους κατηγορεί κανείς. Αν όμως κάποιος δε φροντίζει για τους συγγενείς του, κι ιδιαίτερα για κείνους που μένουν στο ίδιο σπίτι μαζί του, αυτός έχει αρνηθεί στην πίστη κι είναι χειρότερος κι από έναν άπιστο. Ως χήρα να καταγράφεται κάποια, αν έχει συμπληρώσει το εξηκοστό έτος της ηλικίας της· αν υπήρξε γυναίκα ενός μόνο άντρα· αν είναι γνωστή για τα καλά της έργα: ανέθρεψε καλά τα παιδιά της, φιλοξένησε στο σπίτι της, έπλυνε τα πόδια χριστιανών οδοιπόρων, βοήθησε αυτούς που αντιμετώπισαν δυσκολίες, φρόντισε πρόθυμα με κάθε τρόπο να κάνει καλά έργα.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Μκ.10:46-52)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,  ἐκπορευομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ ἀπὸ ᾿Ιεριχὼ, καὶ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ ὄχλου ἱκανοῦ,  υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος ὁ τυφλὸς, ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν, καὶ ἀκούσας ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· Ὁ Υἱὸς  Δαυΐδ, ᾿Ιησοῦ, ἐλέησόν με. Καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ, ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Καὶ στὰς ὁ ᾿Ιησοῦς, εἶπε· αὐτόν φωνηθῆναι. Καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· Θάρσει, ἔγειραι· φωνεῖ σε. Ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ, ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. Καὶ ἀποκριθεὶς, λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Τί σοι θέλεις ποιήσω; Ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· Ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω.  Ὁ δὲ ῎Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ ᾿Ιησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς έφευγαν από την Ιεριχώ ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος, ένας τυφλός, ο Βαρτίμαιος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να κραυγάζει λέ­γοντας: «Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου με!» Πολλοι τον μάλω­ναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Ο Ιησούς στάθηκε και είπε: «φωνάξτε τον». Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε: «Έχε θάρρος, σήκω, σε φω­νάζει». Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και ήρθε κοντά στον Ιησού. Ο Ιησούς του είπε: «τι θέλεις να σου κάνω;» Ο τυφλός του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, θέλω να αποκτήσω το φως μου». Του είπε ο Ιησούς: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Και αμέσως απέκτησε το φως του και ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του».