Το πρωί της Κυριακής, 24 Νοεμβρίου, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γέρων Χαλκηδόνος Εμμανουήλ, Τιργοβιστίου Νήφων, και ο Αρμένιος Αρχιεπίσκοπος Βικέντιος.

Κατά την ώρα του “Κοινωνικού”, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας αναφέρθηκε στις εργασίες της Εκτελεστικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και κάλεσε τον Μητροπολίτη Γέρων Χαλκηδόνος, ο οποίος εκπροσωπεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, να απευθύνει πνευματικό λόγο παρηγορίας προς το εκκλησίασμα.

Λαμβάνοντας τον λόγο ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε για την πρόσκληση και τιμή να βρεθεί στον περικαλλή ναό της μητροπόλεως μας, στον οποίον και άλλη φορά στο παρελθόν (2012) είχε την ευκαιρία να χοροστατήσει στον εσπερινό της εορτής του Αγίου Γεωργίου και είναι όντως μεγάλη χαρά, πρόσθεσε γι’ αυτόν και για τους Σεβασμιωτάτους εκ μέρους της Εκτελεστικής επιτροπής του ΠΣΕ, αισθανόμενοι ταυτόχρονα μεγάλη υποχρέωση στον αγαπητό αδελφό Πανιερώτατο Μητροπολίτη Βασίλειο για την αβραμιαία φιλοξενία.

Μετέφερε επίσης τις Πατριαρχικές ευχές και τον πατρικό χαιρετισμό του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και την ευλογία του σε αυτόν τον πολύπαθο χώρο σε αυτό τον τόπο της μεγαλονήσου Κύπρου.

Παρατίθεται αυτούσια η ομιλία του Σεβασμιωτάτου

Αγαπητοί μου, σήμερα στην ευαγγελική περικοπή παρουσιάζεται μπροστά μας ένα πολύ βαθύ πνευματικό ζήτημα που αφορά την αιώνια ζωή και τη σχέση του ανθρώπου με τα υλικά αγαθά.

Για όλους εσάς που ήσασταν ήδη προηγουμένως εδώ και ακούσατε το ευαγγέλιο αλλά και όλους εσάς που ήρθατε μετά το επαναλαμβάνω ό,τι ένας άρχοντας πλούσιος και νομοταγής έρχεται στον Χριστό με μία ερώτηση που φαινομενικά είναι απλή αλλά στην πραγματικότητα αγγίζει την ουσία της πνευματικής ζωής.

Τον ρωτάει λοιπόν «διδάσκαλε αγαθέ τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω» και ο Χριστός διεισδύοντας τα βάθη της ψυχής του νεαρού άρχοντα του υπενθυμίζει πρώτα την τήρηση των εντολών και ο άρχοντας με την αθωότητα και την ειλικρίνεια που τον διακρίνει απαντά όλες αυτές τις εντολές, τις τηρεί από τη νεότητά του ωστόσο ο Χριστός ο οποίος γνωρίζει τα πάντα αποκαλύπτει το βαθύτερο πρόβλημα του λέει: λοιπόν έτι εν συ λείπει ακόμα κάτι σου λείπει τα χεις όλα πούλησε αυτά τα οποία έχεις και διάδως πτωχοίς.

Σίγουρα η απαίτηση του κυρίου δεν είναι απλώς μια πρόσκληση σε φιλανθρωπική δράση αλλά μια βαθιά πρόσκληση σε πνευματική μεταμόρφωση ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος μας διδάσκει ό,τι η αποκοπή από τα υλικά αγαθά δεν είναι αυτός σκοπός αλλά το μέσο για την απελευθέρωση της ψυχής από τα δεσμά αυτού του κόσμου είναι δε αξιοσημείωτο ότι ο Κύριος χρησιμοποιεί μια εικόνα τόσο παραστατική για να περιγράψει τις δυσκολίες σωτηρίας αυτών που είναι προσκολλημένη στα υλικά αγαθά «ευκοπότερο γαρ εστί κάμηλον δια τριμαλλιάς ραφίδος εισελθείν».

Αυτή η εικόνα δεν αποσκοπεί αδελφοί μου στο να προκαλέσει απελπισία αλλά να καταδείξει την ανάγκη για ριζική μεταμόρφωση της καρδιάς μας και ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος εμβαθύνοντας το νόημα αυτής της περικοπής επισημαίνει ό,τι ο πλούτος δεν είναι κακός καθεαυτό αλλά γίνεται εμπόδιο όταν κυριεύει την καρδιά του ανθρώπου η προσκόλληση στα υλικά αγαθά δημιουργεί ένα αόρατο δεσμό που εμποδίζει την ψυχή να αναπτυχθεί πνευματικά η εσωτερική προσήλωση στον υλικό πλούτο καθιστά την καρδιά ανίκανη να δεχθεί τη θεία χάρη καθώς ο άνθρωπος αδυνατεί να απεγκλωβιστεί από την εγκόσμια λογική της απόκτησης και συσσώρευσης των αγαθών αυτή η κατάσταση λοιπόν είναι που μας δημιουργεί μια πνευματική αναπηρία όπου η ψυχή χάνει την ικανότητά της να διακρίνει και να επιθυμήσει τα πνευματικά αγαθά παραμένοντας εγκλωβισμένοι σε αυτά τα πρόσκαιρα αγαθά η απορία λοιπόν των μαθητών οι οποίοι παρακολουθούν αυτή τη συζήτηση είναι και ποιος μπορεί να σωθεί αυτό αντανακλά μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης αδυναμίας όμως η απάντηση του Χριστού ανοίγει την πύλη της ελπίδας «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστί».

Αυτή η διαβεβαίωση μας υπενθυμίζει ότι η σωτηρία είναι το έργο της θείας χάριτος και στην εποχή μας όπου ο υλικός ευδαιμονισμός έχει καταστεί είδωλο και η απληστία μαστίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες το μήνυμα ακριβώς του σημερινού ευαγγελίου αποκτά μια ιδιαίτερη επικαιρότητα δεν μας καλεί σε μια επιφανειακή αποποίηση των υλικών αγαθών αλλά σε μια εσωτερική μεταστροφή που θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιούμε τον πλούτο ως μέσο αγιασμού και ως όχι ως σκοπό της υπάρξεως μας στην πατερική παράδοση.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

η έννοια της ακτημοσύνη δεν περιορίζεται στην εξωτερική απάρνηση των υλικών αγαθών αλλά επεκτείνεται στην εσωτερική ελευθερία από κάθε προσκόλληση.

Ο πλούσιος άρχοντας της σημερινής περικοπής αν και τηρούσε τις εντολές και αν ήτανε πραγματικά και εκείνος όπως θα λέγαμε ένας πιστός δεν είχε κατορθώσει να απελευθερώσει την καρδιά του από τα δεσμά του πλούτου γ αυτό και έφυγε περίλυπος η πρόσκληση του Χριστού δεύρω ακολούθει μοι δεν ήταν απλώς μία πρόσκληση σε εξωτερική ακολουθία αλλά σε βαθιά κοινωνία με το πρόσωπό του και αυτό είναι ακριβώς το νόημα η διανομή των υπαρχόντων φτωχούς αποτελεί το μέσο για την επίτευξη αυτής της κοινωνίας καθώς
απελευθερώνει την ψυχή από τα βάρη που την καθηλώνουν στη γη.

Οφείλουμε λοιπόν και εμείς με τη σειρά μας να κατανοήσουμε ότι η αληθινή πνευματική ζωή δεν εξαντλείται σε μια τυπική απλά τήρηση των εντολών δεν εξαντλείται στο να λέμε ε καλό θα μας κάνει να πάμε στην εκκλησία καλό θα μας κάνει να κοινωνήσουμε αυτό είναι η τυπική τήρηση η όμως είναι η ριζική μεταμόρφωση του ανθρώπου ο θησαυρός στον ουρανό για τον οποίο μιλάω ο Χριστός δεν είναι μια απλή ανταμοιβή μας για τις καλές πράξεις αλλά η ίδια η κοινωνία με το Θεό η οποία
αποτελεί τον ύψιστο πλούτο και την πληρότητα της υπάρξεως αυτό λοιπόν θα πρέπει να κατανοήσουμε και εμείς να ζήσουμε θε και τότε μόνο θα νιώσουμε την πραγματική χαρά της ζωής μας. Αμήν.