Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα στη Σωτήρα Αμμοχώστου

Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα στη Σωτήρα Αμμοχώστου

Το πρωί της Κυριακής, 29 Δεκεμβρίου 2024, τελέστηκε στον πλησιφαή ναό της Αναστάσεως του Χριστού στη Σωτήρα Αμμοχώστου, το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιμ. Γεώργιου Ιωάννου, των λοιπών ιερέων και πάντων όσων διακόνησαν την ενορία Σωτήρας και τις εκείθεν Ιερές Μονές.

Προεστώς της Θείας Λειτουργίας ο επιχώριος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος.

Ο Πανιερώτατος μνημόνευσε επίσης τον αείμνηστο Αρχιεπισκόπο Κύπρου κυρό Χρυσόστομο τον Α’, του οποίου συμπληρώνονται φέτος 17 χρόνια από την εκδημία του ως επίσης και των αοιδίμων γερόντων και πατέρων της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα, Χαρίτωνος, Στεφάνου, Βαρνάβα, Γαβριήλ και Νεκταρίου Μοναχού.

Στην σύντομη προσλαλιά του ανέφερε πως «Αυτό που είναι ο καθένας μας μέσα στην κοινωνία μέσα στον κόσμο αυτό το οφείλουμε βεβαίως, τη φυσική μας ύπαρξη και ζωή στους γονείς μας και όπως ακούσαμε και σήμερα πολλοί από εσάς έχετε τα μνημόσυνα των αγαπητών προσώπων οι οποίοι έφυγαν από τον κόσμο αυτό και βρίσκονται στην ουράνιο πορεία όπου εκεί δοξολογεί ακατάπαυστα ο τριαδικός θεός, αλλά επίσης μεταξύ των άλλων σήμερα τελούμε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του πατρός Γεωργίου που πολλοί από τους πατέρες εδώ αλλά και άλλοι που δεν είναι εδώ οφείλουν την πνευματική τους πορεία ένεκα της προσωπικότητας και της δραστηριότητας του αείμνηστου και πολυαγαπημένου από όλο τον κόσμο πατρός Γεωργίου που θα εφαρμοζόταν στο ψαλμό «εις πάσαν τη γην εξωθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού»

Για μένα όμως προσωπικά σήμερα συνέχισε υπάρχει και μια άλλη διάσταση γιατί πέρα από τους γονείς αιωνία η μνήμη τους, μνημονεύουμε και τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο τον Α’ ο οποίος είναι εκείνος που με ανέδειξε με εξύψωσε στον βαθμό της αρχιερωσύνης. Θυμάμαι κάθε φορά όταν σπούδαζα στην Ελβετία και ερχόμουν να τον επισκεφθώ η έγνοια του και το ερώτημά του πότε τελειώνεις και πότε επιστρέφεις πρέπει να ρθείς σε θέλουμε στην Κύπρο. Φοβήθηκε ότι θα έμενα την Ελβετία.
Βεβαίως μεταξύ των μνημονευθέντων είναι και οι πατέρες της Μονής του Αποστόλου βαρνάβα οι οποίοι ήσαν οι πνευματικοί μου πατέρες όταν από 12 ετών είχα πάει στο μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα και είναι αυτοί που με κράτησαν στο χέρι ένα μικρό παιδάκι για να με οδηγήσουν και να αξιωθώ και εγώ να μπω στο ιερό βήμα ως λειτουργός των μυστηρίων του Χριστού.
Αντιλαμβάνεστε ότι, πνευματικά είμαστε όλοι φορτισμένοι αλλά από την άλλη μας προσφέρεται η ελπίδα και η υπόσχεση του Θεού ότι, όλοι οι λειτουργοί όχι μόνο αυτοί που ανέφερα αλλά και όλοι όσοι έχουν διακονήσει στις γύρω μονές τώρα που βρίσκονται στο ουράνιο θυσιαστήριο εκεί είμαι βέβαιος ότι προσεύχονται για όλους εμάς ούτως ώστε να συνεχίσουν και από εκεί που βρίσκονται να κατευθύνουν την πορεία μας ούτως ώστε από το φυσικό μας γίγνεσθαι να αποκτούμε το εκκλησιαστικό είναι την εκκλησιαστική μας ύπαρξη.
Εμείς ήδη εισερχόμενοι μέσα στο ιερό στο οποίο τελούνται τα ιερά μυστήρια έχουμε ήδη την εκκλησιαστική μας ύπαρξη το εκκλησιαστικό μας είναι, αλλά βεβαίως και όλοι σας, δεν κάνουμε διάκριση, ο καθένας και όλοι μαζί είμαστε υπάρξεις μέσα στην εκκλησία που μας βεβαιώνει ο Χριστός ότι με αυτό οδηγούμεθα στην ουράνια βασιλεία όπου θα συναντήσουμε και πάλι τους ανθρώπους τους οποίους σήμερα μνημονεύουμε.
Αιωνία η μνήμη τους.

©®pndiaconia.imc. Απαγορεύεται ρητά η χρήση, αναπαραγωγή ή αναδημοσίευσή της παρούσης, ολική ή μερική, χωρίς να έχει χορηγηθεί άδεια ή και ζητηθεί από τον συντάκτη.

 

Back To Top