Ο μήνας Ιούνιος καταυγάζεται από τη μεγάλη εορτή των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η κοινή αυτή εορτή συστάθηκε το 258μ.Χ., όταν ο Πάπας Σίξτος ο Β’ μέτέφερε τα οστά τους στην κατακόμβη του Αγίου Σεβαστιανού της Ρώμης.

Με επίκεντρο τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην κοινότητα Αυγόρου, τίμησε η τοπική εκκλησία την σημαντική αυτή εορτή.

Το πρωί του Σαββάτου, 29 Ιουνίου, τελέστηκε η Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του επιχώριου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου. Το θείο λόγο κήρυξε ο Αρχιμ. της Ιεράς Μητροπόλεως, π. Επιφάνιος.

Την ακολουθία παρακολούθησαν ο πρόεδρος της κοινότητας και από τη Δευτέρα, 1η Ιουλίου αντιδήμαρχος, Παναγιώτης Μιχαηλάς και ευάριθμο εκκλησίασμα.

Ομιλία κατά την Εορτή Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (Σάββατο, 29 -6- 24) π. Επιφανίου Παπαντωνίου

Όπως ακούμε κάθε φορά στο σύμβολο της Πίστεως, η Εκκλησία μας ανάμεσα στα άλλα της γνωρίσματα, χαρακτηρίζεται και ως αποστολική «Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Και χαρακτηρίζεται η Εκκλησία ως Αποστολική διότι ιδρύθηκε και θεμελιώθηκε πάνω στο κήρυγμα και τη διδασκαλία, πάνω τους αγώνες των Αγίων Αποστόλων.

Αυτό το Αποστολικό λειτούργημα είναι μοναδικό μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, αφού οι Απόστολοι κατέχουν την πρώτη θέση και αποτελούν μια ξεχωριστή τάξη Αγίων (είναι οι Προφήτες, οι Όσιοι, οι Ιεράρχες, οι μάρτυρες, οι άγιοι ανάργυροι κ.ο.κ).

Δικαιολογημένα λοιπόν θα λέγαμε τιμώνται ιδιαίτερα από την Εκκλησία διότι πρόκειται για εκείνα τα πρόσωπα τα οποία εξέλεξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και οι οποίοι, σε σχέση με όλους τους άλλους αγίους, ήταν οι αυτόπτες και οι αυτήκοοι μάρτυρες αυτών τα οποία δίδαξε ο Χριστός και ήταν αυτοί επίσης που με το κήρυγμά τους θεμελίωσαν και διέδωσαν την εκκλησία του Χριστού.

Ανάμεσα στους Αγίους Δώδεκα Αποστόλους των οποίων τη μνήμη γιορτάζει αύριο η Εκκλησία, 30 Ιουνίου, η εκκλησία ξεχωρίζει τους σήμερα τιμώμενους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο οι οποίοι σύμφωνα με το ιερό συναξάρι και τη μνημόνευση που ακούμε είναι και πρώτοι αλλά και κορυφαίοι ανάμεσα στους Αγίους Αποστόλους.

«Τούτοις, τίνα ἐγκωμίων ὑπόθεσιν μείζονα ἂν τις ἐπινοήσειε, παρὰ τὴν τοῦ Κυρίου μαρτυρίαν καὶ ἀνακήρυξιν; Τὸν μὲν (= Πέτρον) μακαρίσαντος, καὶ πέτραν καλέσαντος, ἐφ’ ἡς ἱδρύσαι τὴν Ἐκκλησίαν φησί· τὸν δὲ (Παύλον) σκεύος ἐκλογῆς ἔσεσθαι προειπόντος, τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τυράννων καὶ βασιλέων» (συναξάριον 29^ης Ιουνίου).

Ποια καλά λόγια δηλαδή τι καλύτερο μπορεί να βρει κανένας γι΄ αυτές τις μεγάλες μορφές του Χριστιανισμού,  πέραν από αυτό δηλαδή το οποίο τους είπε ο ίδιος ο Χριστός.

Ακούσαμε πριν από λίγο στο σημερινό ευαγγέλιο ο Χρίστός ρωτά τους μαθητές του, Τι νομίζουν, τι λένε οι άνθρωποι πως είμαι; Και αφού του απάντησαν άλλοι λένε Προφήτης, άλλοι λένε είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ο Ηλίας, άλλοι ο προφήτης Ιερεμίας. Άλλωστε αυτή την άποψη ότι είναι προφήτης την είχε διατυπώσει και η Σαμαρείτισσα στο διάλογό της με Αυτόν «Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ» (Ιωάν. 4:19).

Και τους ρωτάει ο Χρίστος “Εσείς τι νομίζετε ότι είμαι;”. Και ο Απόστολος Πέτρος, ενθουσιώδης και αυθόρμητος στον χαρακτήρα, αλλά αφοσιωμένος πάντα στον Χριστό, να παίρνει την πρωτοβουλία εκ μέρους όλων των Αποστόλων και του απαντά “Συ ει ο Υιός του Θεού του Ζώντος’’, ότι είναι Θεός. Τότε συνεχίζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος τον μακάρισε ο Χριστός “Μακάριος ει Σίμων βαρ Ιωνά, Είσαι μακάριος εσύ υιέ του Ιωνά, Πέτρε,  ότι αυτό το οποίο είπες μόλις τώρα, δεν σου αποκάλυψε κανένας άνθρωπος, αλλά ο πατέρας μας ο εν ουρανοίς. Και επιπρόσθετα του λέει εσύ είσαι η πέτρα πάνω στην οποία θα θεμελιωνόταν η Εκκλησία. Ονόμασε δηλαδή αυτή την ομολογία του Αποστόλου Πέτρου, πέτρα και είναι η πέτρα της χριστιανικής πίστης.

Τον δε Απόστολο Παύλο ο οποίος από διώκτης και υβριστής της Εκκλησίας μεταβάλλεται  σε ένθερμο οπαδό για να κάνει το κήρυγμα του Χριστού οικουμενική διδασκαλία , ο Χριστός τον πένεψε επίσης και τον ονόμασε “σκεύος εκλογής’’, αφού επρόκειτο να υποστηρίξει το όνομα του Χριστού σε όλη την οικουμένη και σε όλο τον κόσμο, απέναντι  σε έθνη και βασιλείς. Τον αποστολικό ανάγνωσμα μας περιγράφει τα δεινά και τους διωγμούς τους οποίους υπέστη κατά τη διάρκεια του κηρύγματος του ευαγγελίου. Σε όλη του τη ζωή εργάστηκε για να πλένει το σφάλμα του στην Εκκλησία και για την Εκκλησία, περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο.

Καταληκτικά θα σταθώ μόνο σε κάποιες σκέψεις από τους ύμνους από την ψεσινή ακολουθία του (μικρού) εσπερινού. Αναφέρει στα τροπάρια κατά σειρά τα εξής για τους δυο Αποστόλους:

 «Ἔδωκας καυχήματα, τῇ Ἐκκλησίᾳ φιλάνθρωπε, τοὺς σεπτοὺς Ἀποστόλους σου». Μας έδωσες πρόσωπα για τα οποία μπορούμε να καυχόμαστε. Ο Απόστολος Παύλος, ο Απόστολος Πέτρος, ο δικός μας Απόστολος Βαρνάβας και όλοι οι άγιοι Απόστολοι. Καυχόμενοι όμως ταυτόχρονα θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα. Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε και εμείς στον Χριστό με τα λόγια που του απάντησε ο Απόστολος Πέτρος; Αρα, αυτή η μαρτυρία και το έργο των Αποστόλων για τα οποία εμείς καυχόμαστε πρέπει να προσδιορίζει τη ζωή μας και αυτή την μαρτυρία να τη μεταφέρουμε και εμείς στον κόσμο γιατί και εμείς είμαστε και οφείλουμε να είμαστε απόστολοι του Χριστού στον κόσμο. Ελεύθερα με σεβασμό στην πολιτιστική ταυτότητα ατόμων και λαών. (Εγκύκλιος Αγίας και Μεγάλης Συνόδου §ΙΙ, 6.)

Στο δεύτερο.  «Ἔδωκας στηρίγματα, τῇ Ἐκκλησίᾳ σου Κύριε». Έδωσες στύλους πάνω στους οποίους στηρίζεται ακράδαντα η Εκκλησία από την εποχή που θεμελιώθηκε η ορθόδοξη πίστη από τους Αποστόλους και θα παραμείνει ασάλευτη στους αιώνες. Είναι η λεγόμενη Αποστολική διαδοχή που ως αλυσίδα εκτείνεται μέχρι τις μέρες μας με την διαδοχή χειροτονιών ως πράξη και θεωρία της αυθεντικότητάς της.

Βεβαίως σήμερα που ορισμένοι μωροί, που μετέχουν σε αυτή την Αποστολική διαδοχή και οι οποίοι με τις πράξεις τους (αναφέρομαι στα γνωστά γεγονότα που ταλανίζουν την Εκκλησία της Κύπρου τους τελευταίους μήνες) μολυναν την μεριδα του Χριστού και έθεσαν τους εαυτούς τους σε αφανισμόν απωλείας. Πάντοτε στη δισχιλιετή ζωή της Εκκλησίας υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα, δεν είναι κάτι το ξένο και πάντοτε αντιμετωπίζονταν θεραπευτικά από την Εκκλησία. Ο Απόστολος Παύλος επ’ αυτού είχε προειδοποιήσει, ότι θα εισέλθουν μέσα στην Εκκλησία «λύκοι βαρεῖς» (Πράξ. 20:29) ή και θα αναδειχθούν, «ἄνδρες λαλοῦντες (ή και πράττοντες) διεστραμμένα» (Πράξ. 20:30), προκειμένου να παρασύρουν τους πιστούς. Ο Απόστολος Πέτρος απαιτεί δε να διατηρηθεί η σωστή πίστη και η ενότητα της Εκκλησίας, μη δίνοντας σημασία στις ψευδοπροφητείες: «Εγένετο δε και ψευδοπροφήται, εν τω λαώ ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν…» (Β’ Πέ. 2:1-22).

Δεν πρέπει λοιπόν να χάνουμε την πίστη μας και την ελπίδα μας προς τον ίδιο τον θεμελιωτή της Εκκλησίας τον Ιησού Χριστό και στα μυστήριά της που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ( κατά αγαθή συγκυρία φέτος εβδομάδα της εορτής του Αγίου Πνεύματος και σήμερα είναι η απόδοση της εορτής της Πεντηκοστής) δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας. «Σὺ γὰρ εἶ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀρχηγός, καὶ τῶν βεβιωμένων ἀδέκαστος, καὶ φιλάνθρωπος κριτής, καὶ τῆς μισθαποδοσίας Δεσπότης καὶ Κύριος, ὁ καὶ κοινωνήσας ἡμῖν παραπλησίως σαρκὸς καὶ αἵματος» (ευχή Πεντηκοστής) Κανένας τσαρλατανισμός, καμία αγυρτία και κάθε λόγης κομπογιαννίτες δεν έχουν θέση μέσα στην Εκκλησία.

Και το τρίτο και τελευταίο «Ἔδωκας ὑπόδειγμα, ἐπιστροφῆς ἁμαρτάνουσι». Έδωσες λέει παράδειγμα επιστροφής σ’ αυτούς οι οποίοι αμαρτάνουν και εξηγεί στη συνέχεια αυτά τα παραδείγματα (ο Απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό, ύστερα έκλαυσε πικρά και ο Χριστός στο ευαγγέλιο που διαβάστηκε το πρωί σε μια από τις εμφανίσεις του μετά την Ανάστασή Του τον ρωτάει Σίμων Ιωνά αγαπάς με; Τρεις φορές επαναλαμβάνεται αυτό και λένε οι πατέρες της Εκκλησίας ότι με «τῷ τριττῷ τῆς ἐρωτήσεως, τῷ, Πέτρε φιλεῖς με, τὸ τριττὸν τῆς ἀρνήσεως, ὁ Χριστὸς διωρθώσατο» (Δοξαστικό Εσπερινού).

Η μεγάλη λοιπόν σημερινή γιορτή και το παράδειγμα των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων μας καλεί όλους να δουλεύουμε για τη θεραπεία και τη σωτηρία όλων των συνανθρώπων μας, μεταφέροντας την αλήθεια του μαρτυρία του ευαγγελίου, να μην βασιστούμε όμως ποτέ στον εαυτό μας, αλλά στη χάρη του Θεού, ο οποίος φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Ορθόδοξη εικονογραφία,  (συμβολισμός ενότητας-Κοντάκιο εορτής, -κρατώντας βυζαντινό ναό που απεικονίζει την εκκλησία. Γιατί και οι δύο αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι οι στύλοι και οι ακρογωνιαίοι λίθοι, επάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το ιερό ίδρυμα της Εκκλησίας του Χριστού -εναγκαλιζόμενοι συμβολίζουν την κοινωνία του Ισραήλ (Πέτρος) με όλους τους λαούς του κόσμου (Παύλος). -Απ. Παύλος ξίφος (επιμελές κήρυγμά του λόγου του Θεού). Απ Πέτρος (κλειδιά, όπως ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα συμβολίζουν τη μετάνοια και τη συγχώρηση, που διευκολύνουν την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού. Ας παρακαλέσουμε και εμείς τους σημερινούς τιμώμενους αγίους να καταστούμε κι εμείς μέτοχοι και κοινωνοί αυτής. Αμήν.