Απόδοσις εορτής των Θεοφανείων. Των εν Σινα και και Ραϊθώ οσιομαρτύρων Παύλου του εκ Παλαιών Πατρών, Αδάμ καί των συν αυτοίς 31 (1). Μάρτυρος Αγνής. Νεομάρτυρος Ιωάννου, του Χρυσοχόου (†1802). Οσίων των εν ασκήσει λαμψάντων Νείλου Σιναΐτου και Θεοδούλου του υιού αυτού. Σάββα (2) πρώτου αρχιεπισκόπου Σερβίας και Συμεώνος, των κτιτόρων της εν Άθω σεβασμιότατης Μονής του Χιλανδαρίου και Στεφάνου, του κτίσαντος την Μονήν του Χηνολάκκου.

(1)Ήταν ασκητές σε σπηλιές του όρους Σινά, ονομαστοί για το μοναστικό τους βίο. Κοντά τους κατοικούσαν και Σαρακηνοί, οι οποίοι όταν επί πατριαρχίας Πέτρου Αλεξανδρείας πέθανε ο αρχηγός τους, ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να σφάζουν και να σκοτώνουν τους αναχωρητές πατέρες, οι οποίοι επέδειξαν θαυμαστή καρτερία. Πέθαναν προσευχόμενοι και ευχαριστώντας το δίκαιο μισθαποδότη Θεό, ο οποίος τους αξίωσε να γίνουν μάρτυρές Του. Λίγες μέρες μετά την σφαγή των πατέρων του όρους Σινά, οι αλλόθρησκοι αποφάσισαν και το θάνατο των αναχωρητών που ασκούνταν στην έρημο της Ραϊθούς. Όταν ο ηγούμενος της μονής, Παύλος, διαισθάνθηκε τον κίνδυνο, συγκέντρωσε όλους τους αδελφούς στον καθολικό της μονής και προσπάθησε να τους ετοιμάσει με λόγια συγκινητικά και γενναιόφρονα για το επερχόμενο μαρτύριο. Την ώρα της προσευχής οι βάρβαροι μπήκαν στην εκκλησία και σκότωσαν και τους τριάντα τρεις πατέρες χαρίζοντάς τους το στέφανο του μαρτυρίου.

(2) Ήταν δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Σερβίας Συμεών. Σε ηλικία 17 ετών εκάρη μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Αργότερα έφθασε στο Άγιο Όρος και ο πατέρας του Συμεών μαζί με άλλους Σέρβους ιδιώτες οι οποίοι έκτισαν το σερβικό μοναστήρι του Χιλανδαρίου. Λόγω της αγίας βιωτής του και των πολλών χαρισμάτων εξελέγη πρώτος αρχιεπίσκοπος Σερβίας. Παρέδωσε το πνεύμα του θεάρεστα και ειρηνικά στο δίκαιο Θεό.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Εβρ. 10:32-38) 

Ἀδελφοί, ἀναμιμνήσκεσθε τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες. Καὶ γὰρ τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καὶ μένουσαν. Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν. «Ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ. Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται».

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, άλλους α­πό σας τους διαπόμπευαν με βρισιές και διωγμούς κι άλλοι από σας συμπαραστεκόσασταν σ’ εκείνους που περνούσαν τέτοιες στιγμές. Συμπάσχατε μ’ εμένα το φυλακισμένο κι αντιδρούσατε με χαρά όταν άρπαζαν τα υπάρχοντά σας, γιατί ξέρατε πως είχατε καλύτερη και μόνιμη περιουσία. Μη χάσετε, λοιπόν, το θάρρος σας, που θα ανταμειφθείτε πλουσιοπάροχα, γιατί χρειάζεστε υπομονή για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να καρπωθείτε αυτό που υποσχέθηκε. Όπως λέει η Γραφή: Λίγο ακόμη, και φτάνει ο ερχόμενος· δε θ’ αργήσει. Ο  δίκαιος εξαιτίας της πίστεώς του θα ζήσει· αν όμως δειλιάσει θα δυσαρεστηθώ μ’ αυτόν.