Ονησίμου (1) αποστόλου (†109). Οσίου Ευσεβίου († ε΄αι.). Μάρτυρος Μαΐωρος, Οσίου Ανθίμου (Βαγιάνου) εν Χίω († 1960).

(1)O άγιος Ονήσιμος, ήταν δούλος στο σπίτι του Ρωμαίου άρχοντα Φιλήμονα, ο οποίος έγινε χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο και φερόταν σαν πατέρας στους δούλους του. Ωστόσο ο Ονήσιμος, αφού καταχράστηκε χρήματα από το σπίτι του κυρίου του, δραπέτευσε και πήγε στη Ρώμη όπου μη έχοντας εργασία, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Τότε θυμήθηκε τις συζητήσεις στο σπίτι του κυρίου του για τους χριστιανούς τους οποίους πλησίασε και από τούς οποίους πληροφορήθηκε ότι ο Απόστολος Παύλος από τον οποίο τόσο πολύ είχε εντυπωσιαστεί, ήταν στη Ρώμη. Αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και συνάντησε τον Απόστολο από τον οποίο διδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη. O Ονήσιμος αφιερώθηκε στη διακονία του αποστόλου και των αδελφών του χριστιανών. Μετά το μαρτύριο του αποστόλου Παύλου, ο άγιος συνελήφθη και εξορίστηκε. Στην εξορία όμως ο Ονήσιμος, συνέχισε με ζήλο να κηρύττει το λόγο του Θεού και όταν ο έπαρχος Τερτύλλος επισκέφθηκε τον τόπο της εξορίας του και πληροφορήθηκε τη χριστιανική του δράση, διέταξε να συλληφθεί ο άγιος και να βασανιστεί. Μετά από φρικτά βασανιστήρια, ο άγιος παρέδωσε την άγια ψυχή του ως Μάρτυρας της εκκλησίας.

Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Τιμ. 6:11-16)

Τέκνον Τιμόθεε, δίωκε δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. Παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ ᾿Ιησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.

Νεοελληνική Απόδοση

Παιδί μου Τιμόθεε, να επι­διώκεις τη δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπο­μονή, την πραότητα. Να αγωνίζεσαι τον ωραίο αγώνα της πίστεως. Κατάκτησε έτσι την αιώνια ζωή, στην οποία και σε κάλεσε ο Θεός, για την οποία ομολόγησες την καλή ομολογία μπροστά σε πολλούς μάρ­τυρες. Σου παραγγέλλω μπροστά στο Θεό, που δίνει ζωή στα πάντα, και μπροστά στον Ιησού Χριστό, που έδωσε στον Πόντιο Πιλάτο τη μαρτυρία της καλής ομολογίας την εντολή που σου δόθηκε, να τη φυλάγεις ακηλίδωτη και άψογη, ώσπου να έρθει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αυτόν, όταν έρθει ο καιρός, θα τον φανερώσει ο Θεός, ο μακάριος και μόνος εξουσιαστής, ο βασιλέας των βασιλέων και ο κυ­ρίαρχος των κυριάρχων. Αυτός είναι ο μόνος αθάνατος και κατοικεί σε φως απρόσιτο. Κανένας από τους ανθρώπους ούτε τον είδε ούτε μπορεί να τον δει. Σ’ αυτόν η τιμή και η αιώνια δύναμη! Αμήν.

Πρωτότυπο Κείμενο (Λκ. 20:45-21:4)

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπὸ τῶν Γραμματέων, τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς, καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς, καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις. Οἳ κατεσθίουσι τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχονται· οὗτοι λήψονται περισσότερον κρῖμα. Ἀναβλέψας δὲ εἶδε τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὐτῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πλουσίους. Εἶδε δέ καὶ τινα χήραν πενιχρὰν, βάλλουσαν ἐκεῖ δύο λεπτά· καὶ εἶπεν· Ἀληθῶς λέγω ὑμῖν, ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕτη, πλεῖον πάντων ἔβαλεν· ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ· αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς, ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλε. Ταῦτα λέγων, ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Νεοελληνική Απόδοση 

Είπε ο Κύριος στους μαθητές του· «Να προφυλάγεστε από τους γραμματείς, που τους αρέσει να περπατάνε με τις επίσημες στολές τους και θέλουν να τους χαιρετούν στις αγορές με σεβασμό. Τους αρέσουν τα πρώτα καθίσματα στις συναγωγές και οι καλύτερες θέσεις στα δείπνα. Για να φανούν καλοί, κάνουν μεγάλες προσευχές, κατατρώγουν όμως τις περιούσιες των χηρών. Αυτοί θα τιμωρηθούν με ιδιαίτερη αυστηρότητα». Ο Ιησούς έριξε μια ματιά και είδε τους πλουσίους που έριχναν τις εισφορές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού. Είδε και κάποια φτωχή χήρα να ρίχνει σ’ αυτό δύο λεπτά, και είπε: «Σας βεβαιώνω πως αυτή η χήρα, η φτωχή, έριξε περισσότερα απ’ όλους, γιατί όλοι οι άλλοι έριξαν απ’ το περίσσευμά τους στις εισφορές, ενώ αυτή απ’ το υστέρημά της, έριξε όλη της την περιουσία».