Και εν τω μεταξύ βλέπει και τον δι’ ημάς σταυρωθέντα Χριστό και από εκεί ακούει και μία φω­νή, η οποία έλεγε τα εξής· «Πλακίδα, γιατί με διώκεις εγώ είμαι, ο Χριστός». Κατόπιν διδάσκεται την ευσέβεια από τον Χριστό ο μακάριος και βαπτίζεται με όλη του την οικογένεια. Και αυτός από Πλακίδας ονομάστηκε Ευ­στάθιος, η γυναίκα του από Τατιανή ονομάστηκε Θεοπίστη και από τους υιούς του ο ένας ονομάστηκε Αγάπιος και ο άλλος Θεόπιστος.

Μετά από αυτά διδάσκεται από τον Χριστό, που του εμφανίσθηκε, τους πειρασμούς, που επρόκειτο να πάθει για δοκιμασία, όπως ο Ιώβ. Και ότι επρόκειτο να παραδοθεί στον δαίμονα που πειράζει. Και έτσι αμέσως, αφού στερήθηκε όλα όσα είχε, αναχώρησε από την πατρίδα του μαζί με την γυναίκα και τα τέκνα του. Και την μεν γυναίκα του την στερήθηκε στο ταξίδι από τον καπετάνιο, που ήταν άνθρωπος βάρβαρος και άγριος. Τα δε δύο του παιδιά τα άρπαξαν δύο θηρία, όταν περνούσε τον ποταμό. Πα­ρόλα αυτά και η γυναίκα του και τα τέκνα του διαφυλάχθηκαν αβλαβή από την θεία Πρόνοια, ενώ ο Άγιος Ευστάθιος έμεινε στο εξής να εργάζεται με μισθό και να ζει εργατικό βίο, ο πρώην πλούσιος και αξιωματικός. Και αυτή την συμφορά την υπέμενε γενναία ο αδαμάντινος όχι για μικρό χρο­νικό διάστημα.

Επειδή όμως έτυχε να επιτεθούν βάρβαροι κατά της ρωμαϊκής γης και εζητείτο εκείνος που θα μπορούσε να βοηθήσει σε τέτοιον βαρβαρικό πόλεμο, γι’ αυτό ο βασιλιάς θυμήθηκε τον γενναίο Ευστάθιο με τις παλιές του ανδραγαθίες και νίκες του. Έτσι, αμέσως έγινε έρευνα σε κάθε μέρος του κόσμου και με δυσκολία αναγνωρίσθηκε ο καλός Ευστάθιος από τους βασιλικούς ανθρώπους, που τον ζητούσαν, τους οποίους εξέπληξε η ελεει­νή θεωρία και η φτωχική καταστήσω στην οποία βρισκόταν.

Τότε αφού πήγε στον αυτοκράτορα και τιμήθηκε μεγαλόπρεπα από αυτόν, ανέβηκε πάλι στο προηγούμενό του αξίωμα. Και αφού επιτέθηκε εναντίον των βαρβάρων τους νίκησε ολοκληρωτικά.

Επιστρέφοντας όμως από τον πόλεμο στην Ρώμη, κατ’ οικονομίαν του ευμήχανου Θεού, βρήκε την γυναίκα και τα παιδιά του και τα ανεγνώρισε. Έτσι από όλους δοξάσθηκε ο Θεός γι’ αυτό το θαύμα που οι­κονόμησε να γίνει σ’ αυτόν.

Επιστρέφοντας όμως στην Ρώμη με την γυναίκα του και τα παιδιά του, βρήκε ως αυτοκράτορα τον Αδριανό, κατά το έτος 117 και αφού δέ­χθηκε μεγάλες δωρεές για την νίκη που έκανε, παρακινείται από αυτόν να θυσιάσει και στους θεούς για ευχαριστία της νίκης. Ο Άγιος όμως έλεγε, ότι την νίκη αυτή την έκανε με τη δύναμη του Χριστού και όχι με την δύναμη των θεών. Έτσι εξόργισε τον τύραννο.

Και κατά πρώτον, του αφαιρούν το αξίωμα του στρατηλάτη. Κα­τόπιν δίνεται ως τροφή σε άγρια λιοντάρια μαζί με την γυναίκα του και τα παιδιά του. Και επειδή παρέμειναν και οι τέσσαρες αβλαβείς από τα θηρία, γι’ αυτό τοποθετούνται όλοι μαζί μέσα σε ένα βόδι χάλκινο πυ­ρακτωμένο.

Και έτσι οι μεν ιερές τους ψυχές παραδόθηκαν στα χέρια του Θεού, τα δε άγια σώματά τους, που διαφυλάχθηκαν τελείως ακέραια από τη φωτιά, τον μεν λαό των απίστων τον παρακίνησαν σε έκπληξη και στην πίστη του Χριστού, ενώ τους Χριστιανούς παρακίνησαν στο να δοξάζουν τον Άγιο Θεό. Αυτά παίρνοντάς τα οι πιστοί τα ενταφίασαν με ευλάβεια.

(Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Συναξαριστής, τ. Α΄, έκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη- Άγιον Όρος, σ.153-156)