Η 28^η Οκτωβρίου είναι για το ελληνορθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μία διπλή εορτή, εθνική και θρησκευτική. Οι Έλληνες γιορτάζουμε το ιστορικό «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά στους Ιταλούς κατά το «Έπος του Σαράντα» και παράλληλα τιμούμε την εορτή της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου.

Η εορτή της αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, αναφέρεται στην εμφάνιση της Θεοτόκου στον ιερό ναό της Παναγίας των Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης, όπου φυλάγονταν η ιερά εσθήτα και το ωμοφόριο της Θεοτόκου. Τον 4^ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός. Στη διάρκεια μιας αγρυπνίας στον ιερό ναό της Θεοτόκου ο όσιος Ανδρέας και ο μαθητής του Επιφάνιος, ο μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, είδαν την Παναγία να εισέρχεται στον ναό. Αφού προσευχήθηκε για πολλή ώρα,  γύρισε προς τους πιστούς και άπλωσε το ωμοφόριό της για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει. Από το θαυμαστό αυτό γεγονός καθιερώθηκε η εορτή της αγίας Σκέπης προς τιμήν της Θεοτόκου την 1^η Οκτωβρίου.

Το 1940 το γένος των Ελλήνων με την σκέπη και την βοήθεια της Παναγίας κατόρθωσε να αντισταθεί και να εκδιώξει τους Ιταλούς από τα ελληνικά εδάφη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, στο μέτωπο του πολέμου οι έλληνες στρατιώτες έβλεπαν μια γυναικεία μορφή να πορεύεται μαζί τους στη μάχη. Όλοι πίστευαν και ένιωθαν ότι ήταν η Παναγία και με την παρουσία και την προστασία της κατόρθωσαν να νικήσουν τους Ιταλούς.

Το 1952 η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε τον συνεορτασμό της εορτής της αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Εθνικής Εορτής των Νικητηρίων στις 28 Οκτωβρίου. Στο Συναξάριο της ημέρας διαβάζουμε: «Τῇ ΚΗ’ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζομεν τῆς Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς πάντοτε καὶ κατ’ ἐξαίρετον τρόπον σκεπούσης τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Ἔθνος, ὡς πάλαι ἔσκεπε τὴν Βασιλίδα τῶν πόλεων».

Ο συνεορτασμός αυτός φανερώνει την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων τόσο για την παλαιά όσο και για την πρόσφατη ιστορία τους. Το έπος του 1940 είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων και σαφώς δεν αποτελεί αποκλειστικό καρπό ανθρώπινου αγώνα. Έτσι μαζί με τις τιμές στους ήρωες παράλληλα σημαίνουν οι καμπάνες για να ευχαριστήσουμε τον Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο. Για τους Έλληνες η εθνική ταυτότητα και συνείδηση συνυφαίνεται με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο που οι δύο σημαντικότερες εθνικές εορτές συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας, 28^η Οκτωβρίου με την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου και 25^ηΜαρτίου με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση οι Έλληνες να λησμονήσουμε την πρόνοια του Θεού και την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί οφείλουμε όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές αλλά διαρκώς να βιώνουμε την ζωντανή μας πίστη και να επικαλούμαστε την βοήθεια του Θεού και την μητρική προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀvuμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε. 

Διακ. Νικολάου Παπαντωνίου