Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από την Καππαδοκία και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Γεννήθηκε το 431 μ.Χ.

Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών και έμεινε εκεί μέχρι 18 ετών, όπου έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απ΄ έξω, και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη.

Στα 18 έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής, για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Άγιος Ευθύμιος τον έστειλε στον Άγιο Θεόκτιστο, όπου έμεινε για αρκετά χρόνια, ασκήθηκε πολύ κι ανέβηκε ακόμη πιο ψηλά.

Κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε, λόγω του χαρακτήρα και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός – παρά το νεαρό της ηλικίας του – που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας.
Φρόντιζε ανελλιπώς την ψυχή του και έλαμψε τόσο πολύ από τη Θεία Χάρη, ώστε κάθε μέρα πλησίαζε περισσότερο προς την αγιοσύνη. Γι΄ αυτό και ονομάσθηκε Ηγιασμένος. Από παιδί μέχρι που εκοιμήθη, αγωνιζόταν να γίνει όλο και πιο άγιος, κατά το «άγιοι γίνεσθε».

Τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών, επιτελώντας σημαντικότατα έργα. Έβγαζε δαιμόνια και θεράπευε καρκίνους. Γι΄ αυτό και το Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των Αθηνών φέρει το όνομά του. Έβγαζε από τις ξερές πέτρες και τις ερημιές νερό δροσερό.

Μάλιστα, για την αγιότητα της ζωής του και για την μεγάλη του φήμη, στάλθηκε δύο φορές στην Ιερουσαλήμ ως πρέσβης, για σοβαρές υποθέσεις της περιοχής του, στους αυτοκράτορες Αναστάσιο τον Α΄ και Ιουστινιανό τον Μέγα.

Στις 5 Δεκεμβρίου, το 532 μ.Χ., ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη σε ηλικία 94 ετών. Το λείψανό του ετάφη στη Μονή του που ίδρυσε ο ίδιος. Το είχαν πάρει όμως αργότερα οι Βενετοί και το πήγαν στην Ιταλία. Στα 1965 το επανέφεραν οι Πατέρες στη Μονή του Αγίου Σάββα κι είναι εκεί, πλήρης χάριτος επιτελώντας μεγάλα θαύματα.