Η είσοδος στον κλήρο ενός νέου προκαλεί πάντοτε χαρά, γιατί αυτό σημαίνει ότι οι νέοι έχουν ευήκοο ους στην κλήση του Θεού και η πίστη στον Θεό συγκλονίζει τη ψυχή τους. Από εμάς εξαρτάται αν θα τους εμπνεύσουμε την πίστη και πώς.

Η χαρά μας είναι ακόμα μεγαλύτερη σήμερα, γιατί με τη χειροτονία του Διακόνου Αλεξίου, που κατάγεται από τη Λευκορωσία και ήλθε ευχαρίστως να διακονήσει στη Μητρόπολή μας, καλύπτουμε μία ποιμαντική ανάγκη για την οργάνωση μίας Ρωσόφωνης Ενορίας, με σκοπό να ανταποκριθούμε στην επείγουσα ανάγκη για τους Ρώσους Ορθοδόξους που είτε κατοικούν μονίμως εδώ είτε επισκέπτονται την περιοχή μας για παραθερισμό.

Ο π. Αλέξιος, ενταγμένος στον κλήρο της Μητροπόλεώς μας, με τα πλούσια χαρίσματα που τον κοσμούν, με το εκκλησιαστικό του ήθος, με την ευρεία μόρφωσή του, αποτελεί ένα σημαντικό πνευματικό κεφάλαιο για τη Μητρόπολή μας. Αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για τους νέους, ούτως ώστε να επιλέγουν στη ζωή τους τις αξίες εκείνες που χαριτώνουν τον άνθρωπο και τον εξυψώνουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Ο π. Αλέξιος έχει σπουδάσει τα θεολογικά γράμματα στην Πατρίδα του Λευκορωσία και έκανε περαιτέρω σπουδές στη Γερμανία με τη σύζυγό του. Ο φίλτατος εν Χριστώ αδελφός Επίσκοπος Σεραφείμ από τη Λευκορωσία, με τον οποίο μας συνδέει μακρόχρονη φιλία, χωρίς κανένα ενδοιασμό, μου πρότεινε για το σκοπό που θέλαμε τον π. Αλέξιο, που βρισκόταν στη Γερμανία για σπουδές.

Ευχαριστώ, βεβαίως, τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Σεραφείμ, που δεν κατέστη δυνατό να είναι σήμερα μαζί μας. Ευχαριστώ, κατ´ εξοχήν τους γονείς του π. Αλεξίου, τον Διάκονο Νικόλαο και τη μητέρα του και τους συγχαίρω για την εν Χριστώ ανατροφή του γιου τους. Ευχαριστώ, όμως, και δημοσίως τον ίδιο και τη σύζυγό του, γιατί έκαναν τη μεγάλη θυσία και το μεγάλο βήμα να έλθουν σε ένα άγνωστο για εκείνους χώρο και περιβάλλον για να διακονήσουν την Εκκλησία μέσα σε συνθήκες αβέβαιες για τους ίδιους.

Π. Αλέξιε, η ανταπόκρισή σου στο κάλεσμα το δικό μου, είτε διά αλληλογραφίας είτε τηλεφωνικά για να διευθετήσουμε τα της αφίξεώς σου στην Κύπρο, δεν ήταν απλώς ανταπόκριση στο δικό μου κάλεσμα, αλλά στην κλήση του Θεού, που είναι διπλή.

α) Η δική σου περίπτωση μου θυμίζει τους λόγους του Θεού προς τον Αβραάμ, όταν το είχε καλέσει για να γίνει γενάρχης του περιούσιου λαού του: “Έξελθε, του είπε ο Θεός, εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκου του πατρός σου εις γην ην αν σοι δείξω” (Γεν. 12:1 και Πραξ. 7:3). Έτσι, λοιπόν, ο Θεός σε κάλεσε εδώ, στη νέα σου πατρίδα, εγκαταλείποντας την πατρίδα σου, τους γονείς και τους οικείους σου, για να διακονήσεις το θέλημά του.

β) Η κλήση αυτή ήταν επίσης κλήση για να εισέλθεις στις τάξεις του ιερού κλήρου. Γνωρίζουμε βεβαίως ότι, όπως γράφει και ο απόστολος Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο, “από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού” (Β´ Τιμ. 3:15), αφού οι γονείς σου διακρίνονται για τη βαθειά τους πίστη και την αφοσίωσή τους στην Εκκλησία. Ο πατέρας σου είναι διάκονος για περισσότερο από μία τριακονταετία.

Πρόσελθε, λοιπόν, για να λάβεις τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης και να γνωρίζεις ότι από τούδε και στο εξής η νέα σου πατρίδα δεν είναι πλέον ούτε η Λευκορωσία, ούτε η Κύπρος, ούτε η Κωνσταντινούπολη, ούτε η Μόσχα, – η Εκκλησία δεν έχει εθνικότητα – αλλά πατρίδα σου είναι το άγιο θυσιαστήριο, όπου και εσύ, όπως και κάθε κληρικός,  θα πρέπει να γίνεις μάρτυρας του θανάτου και της αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως οι Μυροφόρες γυναίκες και οι Άγιοι Ιωσήφ και Νικόδημος, που γιορτάζουμε σήμερα. Η νέοι σου γονείς και συγγενείς πλέον είναι ο λαός του Θεού, που καλείσαι από αυτή τη στιγμή να ποιμάνεις.

Οι ευχές όλων μας θα σε συνοδεύουν και η χάρη του Θεού θα σε ενδυναμώνει. Αμήν!

29 Απριλίου 2012