ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟ ΣΑΡΑΓΙΕΒΟ. ΒΟΣΝΙΑ – ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗ
ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΡΟΤΩΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ «ΑΓΙΟΥ ΑΙΓΙΔΙΟΥ»

 Η οικογένεια και το μέλλον των κοινωνιών απετέλεσε ένα από τα κύρια θέματα της διαθρησκειακής συναντήσεως που οργανώνεται κατ´ έτος από την οργάνωση του Αγίου Αιγιδίου. Αυτή τη φορά η συνάντηση έλαβε χώρα στο Σεράγεβο και συμμετείχε ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας Βασίλειος και ο Διευθυντής του ΚΕΤ κ. Ιωάννης Χαριλάου.

 Στο Σεράγεβο, η πλειοψηφία του πληθυσμού σήμερα είναι μουσουλμανική.  Οι χριστιανοί, μετά τον εμφύλιο πόλεμο περιορίσθηκαν σε μικρή μειοψηφία και μετακινήθηκαν σε περιοχές εκτός του κέντρου της πόλεως. Πριν από τον εμφύλιο πόλεμο το ποσοστό των Χριστιανών ανερχόταν στο 50 τοις εκατό. Σήμερα στην πόλη του Σεράγεβο αριθμούν μόλις δεκαπέντε χιλιάδες. Στην Κυβέρνηση συμμετέχουν οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί, Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί. Οι Εβραίοι κάτοικοι και οι Αθίγγανοι ζητούν συμμετοχή στη διακυβέρνηση.

 Η διοργάνωση της παρούσης συναντήσεως στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη αποσκοπούσε στο να μεταφέρει το μήνυμα της ειρήνης και συνυπάρξεως μεταξύ των εθνικών κοινοτήτων της χώρας.

 Κατά την εναρκτήρια τελετή παρέστη και ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος και άλλοι Αρχιερείς και κληρικοί της Εκκλησίας της Σερβίας.  Επίσης συμμετείχαν στη Συνάντηση εκπρόσωποι από πολλές άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ρωσίας, Ρουμανίας, Ελλάδος κ.λπ.

 Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, μετά την αναχώρηση του Σερβίας Ειρηναίου, ήταν ο μόνος Ορθόδοξος προκαθήμενος. Συμμετείχε σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης και ανέπτυξε το θέμα περί της οικογενείας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στην ίδια στρογγυλή τράπεζα συμμετείχαν εκπρόσωποι άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, οι οποίοι αναφέρθηκαν στην οικογένεια μέσα στα πλαίσια των δικών τους Εκκλησιών. Ο Μακαριότατος, επίσης συμμετείχε στην χριστιανική προσευχή περί της ειρήνης με ευχή υπέρ της ειρηνεύσεως στη Μέση Ανατολή καθώς και για τη στήριξη της οικογένειας.

 Στα πλαίσια της Συναντήσεως ο Μακαριότατος είχε ιδιαίτερες συναντήσεις με τον Έλληνα πρέσβη στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και με άλλους θρησκευτικούς και πολιτικούς παράγοντες που ήσαν παρόντες στη Συνάντηση.

 Στην τελετή λήξης της Συναντήσεως αναγνώσθηκε και υπεγράφη διακήρυξη περί της ειρήνης.

 Η εισήγηση του Μακαριοτάτου και η περί της ειρήνης ευχή έχουν ως ακολούθως.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
ΣΕΡΑΓΙΕΒΟ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.
ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ.

 Ομολογώ ότι το εύστοχο και πολύ επίκαιρο θέμα τού συνεδρίου σας με συγκίνησε. Γοργόφτερη η μνήμη μου αναπόλησε με ευγνωμοσύνη  όλη την οικογενειακή θαλπωρή, τη  γλυκύτητα και δημιουργικότητα, που η αγάπη τού Θεού με καταξίωσε να ζήσω.

 Το αγωνιστικό φρόνημα τού πατέρα και η πληθωρική στοργή  τής Μάνας, για μια ανώτερη και ευτυχέστερη ζωή, μάς έκαναν να τους ταυτίζουμε με ό,τι ελπιδοφόρο και  ιδεατό μπορούσαμε να ονειρευτούμε. Ιδιαίτερα η τρυφερότητα τής Μάνας είχε κάτι από τον μεγαλειώδη  και ουράνιο γλυκασμό τής Θεομήτορος, τής Πλατυτέρας των Ουρανών. Η ενάρετη ζωή τους, και το αυθεντικό τους παράδειγμα ήταν για μάς πηγή χαράς αλλά και χρέους• ήταν πυξίδα και φάρος καθοδηγητικός, σ’ όλες τις πτυχές της ζωής μας.
 
 Αναμφίβολα ο Θεόσδοτος θεσμός της οικογένειας αποτελεί το ουσιαστικότερο κύτταρο της κοινωνίας. Μέσα μου νοιώθω ευγνωμοσύνη προς τον Θεό διότι στην Πατρίδα μου, ο ιερότατος θεσμός της οικογένειας είναι βαθιά διαποτισμένος με το ορθόδοξο πνεύμα. Τούτο οφείλεται κατά μέγα μέρος και στην επίδραση της Εκκλησίας στη ζωή τού ποιμνίου της.
Η Εκκλησία θεωρεί τα Μέλη της ως παιδιά δικά της, τα οποία τροφοδοτεί πνευματικά δεόντως• αυτά δε, από πλευράς τους, θεωρούν την Εκκλησία ως τροφό Μητέρα. Η αγωγή δε την οποία προσφέρει στα θέματα τού γάμου, εδράζεται κυρίως πάνω στις διαχρονικές συμβουλές τού Παύλου, όπως εκτίθενται στα χωρία 20-33 τού 5ου κεφαλαίου της  προς Εφεσίους επιστολής του. Πρόκειται για το πασίγνωστο απόσπασμα που διαβάζουμε κατά την τέλεση τού ιερού μυστηρίου τού Γάμου.

 Το κείμενο αυτό αποτελεί  τις κρυστάλλινες θέσεις τού Παύλου, και συνεπώς του Χριστιανισμού, για το μέγα μυστήριο τού γάμου, την ιερότητα τού θεσμού της οικογένειας και τη λυδία λίθο πάνω στην οποία θεμελιώνονται οι ιερές σχέσεις των συζύγων. « Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» ( Εφεσίους 5, 32).

 Σίγουρα ο Παύλος στην επιστολή αυτή παρουσιάζεται ρηξικέλευθος• ιδιαίτερα στο μέγα θέμα της ισοτιμίας ανδρός και γυναικός. Όλοι γνωρίζουμε ότι στους ελληνορωμαϊκούς χρόνους η γυναίκα ήταν πλήρως υποτεταγμένη στον άνδρα της. Σχεδόν θεωρείτο  «RES”  άψυχο πράγμα και χρησιμοποιείτο μόνο για την τεκνοποιία και τις οικιακές εργασίες.

 Αντίθετα ο Παύλος αποδίδει στη γυναίκα την πρέπουσα τιμή και την παραλληλίζει με τη Νύμφη Εκκλησία. Και πράγματι. Μέσα στον χριστιανικό γάμο ο άνδρας και η γυναίκα αντικατοπτρίζουν με την ένωσή τους τη Θεία ενότητα τού Νυμφίου Χριστού με τη Νύμφη Εκκλησία! Ο άνδρας είναι εις τύπο και τόπο Χριστού και στο πρόσωπο της γυναίκας του βλέπει τη Νύμφη Εκκλησία. Το ίδιο και η γυναίκα, στο πρόσωπο τού άνδρα της βλέπει τον Νυμφίο Χριστό, ο οποίος θα την οδηγήσει εις νομάς σωτηρίους και στις κορυφές της Θείας Δημιουργίας, Ευτυχίας και Σωτηρίας, μέσω της τεκνογονίας!

 Και όπως ακριβώς ο Χριστός, ως η κεφαλή της Εκκλησίας, θυσιάζεται υπέρ αυτής και δια της θυσίας επιτυγχάνεται η σωτηρία, κατά τον ίδιο τρόπο και ο άνδρας ως «κεφαλή γυναικός» μυστηριακά σώζει τη σύζυγό του, που είναι ουσιαστικά το δικό του σώμα. Παράλληλα όμως και ο άνδρας σώζεται, μέσω της συζύγου του, γιατί η γυναίκα του μέσα στο γάμο, αντιπροσωπεύει τη «νέα Εύα»  την Παναγία, η οποία έγινε η «κλίμαξ η επουράνιος δι ής κατέβη ο Θεός και η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανό».
 
 Μέσα σ’ αυτή τη Θεία και μυστηριακή σχέση της οικογένειας, οι γονείς επιτελούν με ένθεο ζήλο τις υποχρεώσεις τους προς τα παιδιά τους, ανατρέφοντες αυτά «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», θέτοντας έτσι  τις βάσεις για τη σωτηρία  τόσο των ιδίων όσο και των τέκνων τους. Έτσι όλοι μαζί πορεύονται στον δρόμο που οδηγεί στον ουρανό και τη θέωση.

 Επομένως ο γάμος και κατ’ επέκταση η οικογένεια εκφράζει  αφ’ ενός μεν την επανένωση των δύο φύλων, αφ’ ετέρου δε την από κοινού προσπάθεια για επανένωση με Εκείνον, που συνέστησε τον θεσμό τού Γάμου, δηλαδή τον Θεό.

 Πολύ ωραία ερμηνεύει την αποστολή αυτή ο μεγάλος Ρώσσος Θεολόγος Nicolas Berdiaeff στο γνωστό βιβλίο του «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» Γράφει συγκεκριμένα: «Το νόημα και ο σκοπός της ενώσεως μεταξύ ανδρός και γυναικός δεν πρέπει να αναζητούνται  μόνο στη διαιώνιση τού είδους, ούτε στην κοινωνική σημασία, αλλά στη φύση της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην προσπάθεια της πληρότητας, ΣΤΟΝ ΠΟΘΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ».

 Ασφαλώς τα όσα γράψαμε μέχρι τώρα κινούνται μέσα σ’ ένα κλίμα ιδεατό. Η καθημερινότητα της ζωής όμως, οι δυσκολίες, οι αντιξοότητες, τα οικονομικά και ιδιαίτερα τα ισχυρότατα ρεύματα τού υλισμού και τού ευδαιμονισμού δημιουργούν πολλάκις στην οικογένεια ένα σωρό προβλήματα που ενίοτε φαίνονται ανυπέρβλητα. Ποια είναι η θέση τού Παύλου σ’ αυτά; Είναι σαφέστατος. Όλα ρυθμίζονται μέσα στο πνεύμα τηςαμοιβαίας αγάπης που θεμελιώνεται πάνω στον φόβο (σεβασμό) τού Θεού. Καλεί τους συζύγους όπως από κοινού «…αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθησαν, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα τού Πνεύματος εν τω συνδέσμω τής ειρήνης» (Εφεσίους 4,1-3).

 Επομένως, αν η οικογένεια ζει, κινείται και λειτουργεί μέσα στο πνεύμα της αμοιβαίας αγάπης και τα μέλη της αισθάνονται ότι βρίσκονται μέσα σε μια αλληλοπεριχώρηση, τότε υπάρχει και χαρά  και ειρήνη.  Ασφαλώς δε υπάρχει και δημιουργικότητα και ευτυχία. Και σίγουρα το μέλλον τής κοινωνίας προοιωνίζεται λαμπρό. Γιατί από τέτοιες οικογένειες θα ξεφυτρώσουν λαμπρές προσωπικότητες, που θα υπηρετήσουν τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πατρίδα και όλες τις  διαχρονικές αξίες της ζωής.

 Ποια είναι όμως η σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στα χρόνια μας; Έχει κανείς την αίσθηση ότι ένα τσουνάμι από τεράστια παλιρροιακά κύματα θέλουν να καταπνίξουν τον ιερότατο αυτό θεσμό και να καταλύσουν το τελευταίο αυτό οχυρό της ανθρώπινης ψυχής και ευτυχίας.

 Δυστυχώς στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο εναντίο της κατάλυσης τού θεσμού της οικογένειας συμμετέχει, ως μη όφειλε, και η Πολιτεία, μέσω των εκπροσώπων της, οι οποίοι για να καλύψουν τις δικές τους εγωιστικές ροπές επιδιώκουν, πάση θυσία, να αποϊεροποιήσουν τον ιερό και μυστηριακό θεσμό της οικογένειας και να τον μεταβάλουν σ’ ένα συνηθισμένο κοινωνικό θεσμό ή ακόμα χειρότερα σε μια συμβολαιογραφική σχέση με χρονικά συμβόλαια• με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις.

 Επί πλέον  τα σύγχρονα ρεύματα τού υλισμού και τού ευδαιμονισμού πλήττουν ανηλεώς την οικογένεια και της αφαιρούν την ουσία της που είναι η πνευματικότητα και η ιερότητα.  Η οικία όπου διαμένουν τα μέλη τής οικογένειας και η οποία επιβάλλεται να είναι χώρος επικοινωνίας, δημιουργίας και ευτυχίας αποβαίνει τυπικά χώρος απλής συμβίωσης. Ο καθένας κλείνεται στο δωμάτιό του, έχει την τηλεόρασή του, το διαδίκτυό του και από πρόσωπο με αξία μεταβάλλει τον εαυτό του σε άτομο, καλλιεργώντας τις δικές του εγωιστικές ροπές και αυταρέσκειες. Για δημιουργικό διάλογο και κοινά οικογενειακά οράματα δεν γίνεται λόγος.

 Παράλληλα οι απαιτήσεις του αυξάνονται χωρίς οι δύστυχοι Γονείς να μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτές. Με τον τρόπο αυτό η επιδιωκόμενη ευτυχία, που στηρίζεται μόνο πάνω στις υλικές απολαύσεις, καθίσταται όνειρο απατηλό. Στο  σπίτι υπάρχουν έριδες και αντεγκλήσεις και η αποδόμηση της οικογένειας είναι πια μια πικρή και σκληρή πραγματικότητα.

 Με τον τρόπο αυτό η οικογένεια, αντί να αποτελεί εστία τρυφής, έπαλξη κοινών ιδεολογικών προσανατολισμών και πηγή πνευματικού ανεφοδιασμού των δρώντων, αδελφικώς, προσώπων, υποβιβάζεται σε απλή συνύπαρξη ατόμων, που  ζουν κάτω από την ίδια στέγη.
 
 Για την τραγική αυτή κατάσταση, ανεξαρτήτως των εξωγενών παραγόντων, μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι γονείς, οι οποίοι όχι μόνον δεν παρέχουν τους εαυτούς τους, ως πρότυπα για τα τέκνα τους αλλά ούτε διάλογο έχουν μεταξύ τους ούτε προ παντός για την αγωγή τους ενδιαφέρονται. Ο μέγας πατήρ της Εκκλησίας μας Ιωάννης ο Χρυσόστομος ελέγχει αυτούς τους γονείς με τα πιο κάτω λόγια:

 «Εάν είχατε διάλογο με τα παιδιά σας και συμβουλεύατε αυτούς τα πρέποντα, πολύ γρήγορα θα βλέπατε τους  ωραίους καρπούς της προσπάθειάς σας. Αλλά, δυστυχώς, τίποτα από τα δέοντα δεν πράττετε, αλλά τα θεωρείτε πάρεργα. Και όταν κάποιος σάς συμβουλεύει γι’ αυτά, τότε τον ειρωνεύεσθε». Γι’ αυτό τον λόγο οι ανώτερες αξίες της ζωής οδηγούνται προς τα κάτω και περιφρονούνται. Έτσι, τα τέκνα τα οποία δεν παιδεύουν οι Γονείς, τιμωρούνται αργότερα από τους νόμους».

 Οι νέοι, που ορμεφύτως οδηγούνται στο γάμο, χωρίς τη δέουσα αγωγή, χωρίς τους ανώτερους ιδεολογικούς και πνευματικούς στόχους τι είδους οικογένεια αναμένουμε να δημιουργήσουν;

 Η απάντηση είναι ασφαλώς αποκαρδιωτική. Τις πιο πολλές φορές τέτοιου είδους γάμοι οδηγούνται σε διαζύγια – φαινόμενο άκρως ανησυχητικό για τους καιρούς μας – με όλες τις τραγικές συνέπειες για τα παιδιά, που μεγαλώνουν χωρίς πρότυπα ή μάλλον με τραγικά πρότυπα τους γονείς τους, οι οποίοι δεν μπόρεσαν ούτε την αγάπη να εμφυσήσουν στα παιδιά τους, ούτε να τους προσφέρουν ηθική καλλιέργεια.
 
 Με τον τρόπο αυτό οδηγούμεθα στο φαύλο κύκλο και της καθίζησης  και  της αποδόμησης τού ιερού και θείου θεσμού της οικογένειας. Και επειδή η οικογένεια αποτελεί το υγιές κύτταρο της κοινωνίας, όταν αυτό το κύτταρο δεν λειτουργεί φυσιολογικά, τότε – δυστυχώς – επαληθεύεται ο τίτλος τού συνεδρίου μας. Χωρίς τον θεσμό της οικογένειας δεν υπάρχει μέλλον.

 Όμως, ο Χριστιανισμός, τον οποίο καυχώμεθα ότι αντιπροσωπεύουμε, έχει τις διαχρονικές του λύσεις. Και αυτές συνίστανται στις ουράνιες  και ζείδωρες αξίες της ζωής, όπως τις παραλάβαμε από τον ίδιο τον Κύριο και όπως τόσο υπέροχα μάς τις ανέπτυξε ο ουρανοβάμονας Παύλος, στο Ε΄ κεφάλαιο της προς Εφεσίους Επιστολή του. «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής… ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας, ως τα εαυτών σώματα… Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» ( Εφ.25-32).
Σάς ευχαριστώ όλους θερμά που με ακούσατε και διαπύρως εύχομαι προς τον Κύριο, όπως ευλογεί το έργο Σας και τους  υψηλούς ιδεολογικούς στόχους Σας για τον Θεόσδοτο  και  Άγιο θεσμό της οικογένειας.

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΣΕΡΑΓΕΒΟ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ  ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 14, 12-17.

 Εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

 Κύριε, ο  Θεός των Πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών, κατά την σήν αγάπην, μακροθυμίαν και φιλανθρωπίαν, Επάκουσον ημών, των συνελθόντων ενταύθα, επί τω αυτώ,  προς μελέτην των Θείων Λογίων Σου και αναζήτησιν πορείας κατάς τας εντολάς Σου, ίνα ευάρεστος ή η ζωή ημών ενώπιόν Σου Κύριε. Σύ γάρ είπας ότι « όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το σόν όνομα,  και αυτός εί εν τω μέσω αυτών» (Ματθ. 18,20).

 Διό Σοι, τω αοράτως όντι μεθ’ ημών, εν τη παρούση ώρα, ευχαριστίας αναπέμπομεν, επί πάσιν οις παρέσχου ημίν αγαθοίς και επί τη αδελφική και ευτυχεί ταύτη συνόδω, προς διακήρυξιν τής πίστεως και τής εμμονής ημών εις την επικράτησιν τής αγάπης, τής ειρήνης, και τής δικαιοσύνης, άς εδωρήσω ημίν εν τη απείρω Σου φιλανθρωπία, δια τής προς ημάς επιδημίας Σου.

 Έτι, Σού δεόμεθα και παρακαλούμεν και ικετεύομεν την σήν ανείκαστον αγαθότητα, όπως αξιώσης ημάς γενέσθαι ποιητάς τού θείου Σου Νόμου και ου μόνον ακροατάς.  Σύ γάρ είπας « ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα τού Πατρός μου τού εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.7,21).

 Καταξίωσον ημάς ευρείν χάριν ενώπιόν Σου, ίνα ποιούντες το  θέλημά Σου, υιοί φωτός και ημέρας γενώμεθα και εν ημίν πληρωθή ο  λόγος Σου: «Ούτω λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς»( Ματθ. 5,16).
 
 Οίδαμεν,  Κύριε, ότι ασθενείς και αμαρτωλοί όντες, ουκ εσμέν  άξιοι  άραι τα όμματα ημών και ατενίσαι  εις το ύψος τού ουρανού. Διο και ικετεύομεν την σην ανείκαστον αγαθότητα.  Έπιδε, ιλέω όμματι, εφ’ ημάς και απόστειλον ημίν τον Πανάγιόν Σου Πνεύμα, ίνα φωτίζη ημάς πορεύεσθαι εις τρίβους ευθείας, και οδηγήση ημάς  εις πάν έργον αγαθόν και  Σοί ευάρεστον. Σύ γαρ είπας• «ό,τι αν αιτήσωμεν εν τω ονόματί Σου, τούτο ποιήσης ημίν, ίνα δοξασθή ο Πατήρ εν Σοί. Και « εάν τι αιτήσωμεν εν τω ονόματί Σου, τούτο ποιήσης ημίν» ( πρβλ. Ιωάν.14, 13-14).
 
 Και επειδή Κύριε, καίτοι όντες αμαρτωλοί , σοί μόνω πιστεύομεν και σοί μόνον λατρεύομεν και  επιθυμούμεν εκπληρώσαι την εντολήν Σου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28,19-20), δια τούτο  πάση ψυχή και πάση δυνάμει δεόμεθα Σου, όπως  ερωτήσης τον Πατέρα και δώση ημίν τον Παράκλητον, ίνα μένη μεθ’ ημών εις τον αιώνα.

 Ναι, Κύριε, θέλομεν ίνα αενάως καταπέμπης ημίν το Πνεύμα τής αληθείας,  ό ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό, ουδέ γινώσκει αυτό, όμως ημείς  γινώσκομεν αυτό, ( Ιωάν. 14, 17), ίνα φωτίζη ημάς τηρείν τας σάς εντολάς, άστινας έδωκας τοις μαθηταίς σου και δι’ αυτών ημίν.

 Εξαιρέτως, Κύριε, αιτούμεθα, όπως εν τη σή αγάπη διαφυλάττης και κρατύνης τον υπό Σού ευλογηθέντα θεσμόν τού γάμου, όστις διέρχεται ανά το παγκόσμιον δεινήν κρίσιν και αποστείλης την Χάριν τού Παναγίου Σου Πνεύματος τοίς συζύγοις, ίνα συνειδώσιν την κατά Θεόν υψηλήν αυτών αποστολήν και αναθρέψωσι τα εαυτών τέκνα,  τη ση παιδεία και νουθεσία, ίνα ούτω  βιώνηται το θέλημά Σου και δοξάζηται το πανάγιον όνομά Σου.
 
 Έτι δε, παρακαλούμεν Σε Κύριε, όπως καταπέμψης το Πνεύμα Σου το Πανάγιον επί τους ισχυρούς  τής Γης, οίτινες, παριδόντες το σόν θέλημα τής Δικαιοσύνης, πορεύονται και διοικούσι τον κόσμον κατά τας εαυτών καρδίας, σκοπούντες μόνον το ίδιον συμφέρον και επιβάλλοντες επί τους αδυνάτους πλείστας αδικίας και κακά.

 Ναι Κύριε, χείρας ικέτιδας προς σε υψούμεν και παρακαλούμεν και δεόμεθα και ικετεύομεν την σην αγαθότητα όπως, διά της φιλανθρώπου επεμβάσεως σου, συντμήσης τον χρόνον της δοκιμασίας και αλληλοσπαραγμού των λαών της Μέσης Ανατολής. Φώτισον τους επ’ εξουσίαις όντας και προκαλούντας δεινά εις τους λαούς των, όπως επιλέξωσιν το καλώς νοούμενον συμφέρον των χωρών και των λαών τους διά την επικράτησιν της ειρήνης, της δικαιοσύνης, και του εκδημοκρατισμού των χωρών αυτών. Έτι δε ενίσχυσον πάντας τους κατοικούντας εις τας χώρας της Μέσης Ανατολής ίνα πορεύονται κατά το σον θέλημα και ζήσωσιν ομού εν ειρήνη και ομονοία. Ενίσχυσον τας Εκκλησίας του Χριστού σου ίνα επιτελώσι το έργον της αποστολής αυτών κατά τας επιταγάς του Ευαγγελίου αυτού.

 Επάκουσον ημών Κύριε, ο Θεός ημών, πρεσβείαις τής παναχράντου Σου Μητρός και πάντων Σου των Αγίων και βοήθησον ημίν. Αποδίωξον αφ’ ημών πάντα εχθρόν και πολέμιον, ορατόν τε και αόρατον και αξίωσον ημάς πορεύεσθαι εν τη ση ειρήνη και ελευθερία. Αξίωσον και φώτισον ημάς « ίνα εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» ( Ρωμ. 6, 4). και ίνα καρποφορώμεν ευαρέστως ενώπιόν Σου.

 Είη ευλογημένον και δεδοξασμένον το πανάγιον όνομά Σου εις τους αιώνας των αιώνων.  Αμήν.