Η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Ιωαννικίου του εν τω Ολύμπω και των αγίων Νικάνδρου επισκόπου Μύρων, και Ερμαίου πρεσβυτέρου. Επίσης σήμερα εορτάζουμε τη μνήμη του σύγχρονου οσίου Γεωργίου του Καρσλίδη.

Ο Όσιος Ιωαννίκιος γεννήθηκε στη Βιθυνία από γονείς ευσεβείς. Συστρατεύτηκε στους αγώνες των Βυζαντινών αυτοκρατόρων κατά των Βουλγάρων, και δε δέχτηκε τις τιμές που του πρόσφεραν ως άριστος και σπουδαίος στρατιώτης που ήταν, αλλά προτίμησε να ακολουθήσει το μαναστικό βίο και να καρεί μοναχός.

Στο όρος Όλυμπος γνώρισε δυο μοναχούς, οι οποίοι τον βοήθησαν πνευματικά και του έδωσαν την ευλογία να προχωρήσει στην αγγελική ζωή. Από όσους ψαλμούς έμαθε, συνέθεσε το δικό του ψαλμό, μέσα από τη μοναχική του εμπειρία: «Η ελπίς μου ο Θεός, καταφυγή μου ο Χριστός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον». Αναχώρησε για την άνω Ιερουσαλήμ σε μεγάλη ηλικία.

Οι Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος ήταν μαθητές του αποστόλου Τίτου, αγαπητού συνεργάτη του αποστόλου Παύλου. Κήρυτταν το Ευαγγέλιο με  ζήλο και αφοσίωση, και με το κήρυγμά τους οδήγησαν πολλούς ειδωλολάτρες στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και καταγγέλθηκαν στον άρχοντα της πόλης, τον Λιβάνιο. Παρουσιάστηκαν μπροστά του και με θάρρος κήρυξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Λιβάνιος, εξοργισμένος, διέταξε το φρικτό βασανισμό τους. Με τη βοήθεια όμως της Θείας Χάριτος οι Άγιοι θεραπεύτηκαν. Το θαύμα αυτό εξόργισε περισσότερο τον άρχοντα. Διέταξε λοιπόν να τους βασανίσουν πιο σκληρά και να τους ενταφιάσουν ζωντανούς. Με αυτό το μαρτυρικό τρόπο παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο.

Ο σύγχρονός μας Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου. Έμεινε ορφανός από μικρός.

Προσευχόταν συνεχώς, και σε ηλικία επτά χρονών πήγε να προσκυνήσει στην Παναγία του Σουμελά. Παρέμεινε εκεί ως δόκιμος Μοναχός και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έγινε μοναχός το 1919 και στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.

Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας στην Γεωργία, ο νεαρός διάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικά!

Το 1925 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας), όπου έζησε τα υπόλοιπα τριάντα χρόνια της ζωής του.

Καταδικάσθηκε εκ νέου σε θάνατο το 1941 από τους Βουλγάρους αλλά και πάλι σώθηκε θαυματουργικά, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959. Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, έγινε πρόσφατα, το 2008.

Η Αγία μας Εκκλησία γεννά αγίους σε κάθε εποχή, διότι σε κάθε εποχή, το Πανάγιο Πνεύμα καθοδηγεί την Εκκλησία, ως ταμειούχος της Θείας Χάριτος.