Συμπληρώνονται φέτος στις 21 Ιανουαρίου τέσσερα χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Δημάρχου Αγίας Νάπας Αντώνη (Νάκη) Τσόκκου. Αδιαμφισβήτητα ο αείμνηστος υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που άφησαν τη σφραγίδα τους στην Αγία Νάπα πρώτα σαν άνθρωπος και σαν πετυχημένος Δήμαρχος. Είναι ο Δήμαρχος που έδωσε την καρδιά του για την Αγία Νάπα και τους Δημότες της, όπως σημειώνουν πολλοί. Ο αξιομακάριστος Δήμαρχος ήταν θερμός συμπαραστάτης του πολυποίκιλου έργου που επιτελείται στη Μητρόπολή μας και μέλος της Θρονικής Επιτροπής. Η Μητρόπολη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, ανακήρυξε τον αείμνηστο Δήμαρχο Αγίας Νάπας Αντώνη Τσόκκο Μέγα Ευεργέτη του Ιδρύματος Κοινωνικής Διακονίας.

Ως ελάχιστο μνημόσυνο στη μνήμη του, αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από αφιέρωμα το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Δήμου Αγίας Νάπας τον Αύγουστο του 2013.

…Παιδί τρυφερό, καλό, γλυκό, ευαίσθητο, γεμάτο συναίσθημα, αγάπη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπό του, μια ανοικτή αγκαλιά θυμάται το μεγάλο της αδελφό η κατά οκτώ χρόνια μικρότερή του αδελφή κ. Ελλάδα Πιτσιρή. Πολύ κοινωνικό παιδί με πολλούς φίλους – που δεν ξεχώριζε και σεβόταν τη διαφορετικότητά τους, τόσο στην παιδική του ηλικία όσο και στη νεανική. “Αγαπούσε πολύ τους φίλους του, ήταν πολύ δοτικός μαζί τους έδινε την ίδια του την ψυχή. Η φιλία γι’ αυτόν ήταν πολύ ιερή. Το σπίτι μας ήταν πάντοτε γεμάτο από τους φίλους του και θυμάμαι τη μητέρα μου να τρέχει να μαγειρέψει όταν δεν είχε έτοιμο φαγητό για να φάνε οι φίλοι του”. Από μικρή ποτέ δεν της θύμωνε ούτε τη μάλωνε κι αν κάποτε το έκανε ένοιωθε τόσες ενοχές που στη συνέχεια την αγκάλιαζε και τη φι λούσε. “Δεν μπορούσε να μείνει πολλή ώρα μαλωμένος είτε μαζί μου ή με τα υπόλοιπα αδέλφια του. Όταν μαλώναμε μεταξύ μας κι ο Μιχάλης (ο άλλος αδελφός) μας κτυπούσε, έτρεχε να μας σώσει κυνηγώντας τον από πίσω και αυτός τον φοβόταν και έβγαινε πάνω ψηλά στη σκάλα του σπιτιού για να γλυτώσει”. Η αγάπη του για τον πολιτισμό, και τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.»….

….Μετά την αποπεράτωση των σπουδών του εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στην Αγγλία και μετά επιστρέφει στην πόλη του όπου αρχίζει να δραστηριοποιείται επαγγελματικά και αναμειγνύεται στα κοινά. Διετέλεσε Πρόεδρος της ΣΠΕ, της ΑΠΕΑΝ και μετά ΑΟΑΝ. Όπως μας είπε η αδελφή του μέσα του υπήρχε μία αγνότητα της ανιδιοτελούς προσφοράς – ήθελε να προσφέρει χωρίς να θέλει να πάρει πίσω. “Αν ήθελε να πάρει κάτι πίσω δεν θα πήγαινε για Δήμαρχος. Ο ίδιος πίστευε ότι μπορούσε να προσφέρει στον τόπο του και πρόσεχε πολύ και το πάλευε μέσα του να μην δώσει σε κανένα ποτέ την ευκαιρία να πει ότι ανέλαβε Δήμαρχος για να υπηρετήσει τα στενά ιδιωτικά του συμφέροντά του. Ήθελε να δώσει στον Αγιαναπίτη το μήνυμα το οποίο άφησε ως παρακαταθήκη ότι μπορούμε να ζούμε αρμονικά, αγαπημένα χωρίς να καταβάλλει ο ένας τον άλλο και να γίνον ται κυκλώματα. Αυτά ήταν εκτός του Νάκη”. Παρόλο που αρκετοί, όπως μας είπε η αδελφή του, του έδωσαν πολλές πισώπλατες μαχαιριές πολλοί τον κατηγόρησα, τον φθόνησαν δεν δεχόταν ποτέ την εκδίκηση και αυτό ήταν χαρακτηριστικό του από μικρός. Και επί Δημαρχίας του ακόμη και σε άτομα που του έκαναν κακό δεν ήθελε να τους εκδικηθεί και ούτε να τους το δείξει. Πάντα έλε γε με τον τρόπο μας θα τον φέρουμε στα νερά μας. Δούλευε τα πάντα με τη συνείδηση. Ο υπάλληλος έλεγε να δουλέψει γιατί είχε τη συνείδησή του ότι πρέπει να δουλέψει. Για μας τα μικρότερα αδέλφια του ο Νάκης ήταν ο καθοδηγητής μας ο άνθρωπος που μας δίδαξε πολλά και μας έδωσε πολλές αξίες. Μας έμπασε στον εθελοντισμό και μας έμαθε να υπηρετούμε τον άνθρωπο χωρίς να θέλουμε να πάρουμε πίσω. ΄Ηταν πάντοτε το καλό παράδειγμα προς μίμηση για μας ο Νάκης και ευχαριστούμε το Θεό που είχαμε ένα τέτοιο αδελφό…..

…Του πατέρα μου του άρεσε πολύ η ιστορία και ήταν βαθύς γνώστης όλων των ιστορικών γεγονότων. Αγαπούσε πολύ τις ρίζες και τις παραδόσεις του τόπου του και όνει ρό του ήταν να κάνει το οικογενειακό δέντρο της Αγίας Νάπας. Πίστευε ακράδαντα ότι όταν ο άν ρωπος κρατά τις ρίζες του πατά γερά στη ζωή του. Επίσης του άρε σε να βλέπει και να συλλέγει παλιές φωτογραφίες και χρησιμο ποιούσε την τεχνολογία την οποία φρόντιζε να μαθαίνει κάθε τι που έβγαινε καινούριο για να προβάλει πρόσωπα και γεγονότα άλλης εποχής για να αναπολούν οι παλαι ότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Η Αγία Νάπα ήταν η οικογένειά του και έλεγε πάντοτε ότι αυτοί που διαλέγουν την Αγία Νάπα είναι γιατί είναι όμορφη. ΄Ηταν πολύ ερω τευμένος με την πόλη του και όταν επέστρεφε από τα ταξίδια του πή γαινε κάτω βόλτα στο λιμανάκι και έλεγε “Σαν την Αγιάνναπα έν έσσιει”. Δεν ήθελε να ταξιδεύει γιατί τον ικανοποιούσε ο τόπος του που ήταν η απόλαυσή του. Συγκινόταν πολύ και μου έλεγε πόσο περήφανος ήταν που ήμουν κόρη του ότα έκανα κάτι χωρίς να μου το υπενθυμίσει κάποιος π.χ όταν κάλεσα τη γιαγιά μου στην Αυστρία για φαγητό τα Χριστούγεννα και το Πάσχα γιατί όπως μου είπε είναι πολύ σπουδαίο να κάνει κάποιος πράγματα στην ώρα του προτού είναι αργά. Του άρεσε πάντοτε να μοιράζεται με τους άλλους τη χαρά του ενώ τη λύπη του την έκρυβε. ΄Ημουν πολύ συνδεδεμένη με τον πατέρα μου. ΄Ηταν πολύ καλός άνθρωπος και είμαι πολύ περήφανη που έχω τέτοιο πατέρα…

….Στενός συνεργάτης κατά τη διαρκείας της θητείας του στο Δημαρχείο ήταν ο Δημοτικός Γραμματέας του Δήμου κ. Νίκος Καλλικάς ο οποίος μας μίλησε για το Δήμαρχο μα πάνω από όλα για τον άνθρω πο Αντώνη Τσόκκο. Είχα την τύχη να συνεργαστώ για έξι χρόνια με τον αείμνηστο Δήμαρχο Αντώνη Τσόκκο. Εργάστηκε σκληρά για την Αγία Νάπα πέτυχε πολλά αφήνοντας πλούσια παρακαταθήκη. Το χαρακτήριζε η ειλικρίνεια με όλους τους συνεργάτες του, Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και προσωπικό του Δήμου. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο χαρακτήρα του ήταν η ευσπλαχνία του. Αρκετές φορές όταν Δημότες αποτείνονταν στο Δήμο για οικονομική βοήθεια για λόγους υγείας εκτός από την εισφορά που πρόσφερε ο Δήμος, απλόχερα πρόσφερε και ο ίδιος από τα δικά του χρήματα με μοναδικό σκοπό να βοηθήσει. Η ευσπλαχνία, του η καλοσύνη του και η ανθρωπιά του δεν του επέτρεπαν να μην συμβάλει στην απάμβλυνση του ανθρώπινου πόνου κυρίως σε θέματα υγείας….

…Ο πρώην Δήμαρχος του Παραλιμνίου κ. Αντρέας Ευαγγέλου μας μί λησε για τη γνωριμία του μαζί του, για τη στενή συνεργασία που εί χαν ως Δήμαρχοι και πως αυτή η συνεργασία κατέληξε σε αδελφική φιλία. Με τον αείμνηστο φίλο Αντώνη πριν από τις Δημοτικές Εκλογές του 2006, δηλαδή πριν από την 1η του Γενάρη που αναλάβαμε ως Δήμαρχοι οι σχέσεις μας ήταν τυπικές.. Από τη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων μας και οι δύο βάλαμε ως στόχο ότι είχαμε πολλά που μας ενώνουν λιγότερα που μας χωρίζουν και έπρεπε να κτίσουμε μια σχέση πρώτα σε επίπεδο Δήμων. ΄Ετσι καταφέραμε σε πολύ σύντομο διάστημα χωρίς αντιπαραθέσεις να κτίσουμε αυτό το οποίο λέγεται αδελφική σχέση των Δήμων σε πρώ το βαθμό. ……Οι σχέσεις μας στις τουριστικές εκθέσεις όπου ήμασταν και οι δύο μαζί ήταν πολύ στενές διεκ δικώντας για την περιοχή μας το καλύτερο και πετύχαμε να φέρουμε τους Ρώσους στους δήμους μας, ενώ ήταν ανύπαρκτη σχεδόν στο 1 2% το 2007 η παρουσία τους. …..Αντώνης Τσόκκος ο άνθρωπος. Στην αρχή τον γνώριζα μόνο τυπικά. Στη συνέχεια τον γνώρισα πολιτικά μέσα από τις σχέσεις των δύο Δημαρχείων. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η σχέση αυτή εξελίχθηκε σε οικογενειακή, σε φιλική και αυτή τη στιγμή λέω και αδελφική. Είχαμε κοινές συναντήσεις, επισκέψεις οικογενειακές ο ένας στον άλλον και συνήθως δεν είχε εβδομάδα που να μην ήμασταν σε κοινό τραπέζι και εκεί να τα λέμε και σε προσωπικό πλέον επίπεδο. ΄Ετσι γνώρισα τον Αντώνη Τσόκκο τον άνθρωπο με την καρδιά ενός μικρού παιδιού. ΄Ητανε τόσο αθώος , τόσο αυθορμητικός, τόσο γνήσιος Κύπριος, ο οποίος σου έδινε τον ίδιο του τον εαυτό σε όλες τις στιγμές. Έτσι σήμερα έχω να πω ότι είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα αυτό τον άνθρωπο και τον έκανα αδελφικό μου φίλο. Πρέπει να πούμε ότι η δυναμική παρουσία του σε όλες τις δραστηριότητες της περιοχής όπως π.χ στην ξενοδοχειακή βιομηχανία, όπου ήταν η επαγγελματική του απασχόληση. Συχνά μας διηγείτο τις ιστορίες του από τις σπουδές του στην Αγγλία, από τα μαθητικά του χρόνια στην Αμμόχωστο, από τις σχέσεις του με τον Χ’’ Ιωάννου, γιατί δούλευε στο γραφείο του στο Λονδίνο και ταυτόχρονα τη μετέπειτα πορεία του εδώ στην Κύ προ, για την ομάδα του στην Αγία Νάπα, την Ομόνοια, για το κόμμα του – παρόλο που ανήκαμε σε δύο διαφορετικούς Πολιτικούς χώρους εντούτοις δεν είχαμε ποτέ οποιαδήποτε διαφορά, διότι αυτά που μας ένωναν ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που μας χώριζαν. Πολλές φορές στο σπίτι του μας φιλοξενούσε εκεί με υπερηφάνεια και ο ίδιος γινόταν ο μάγειρας για να μας μαγειρέψει μαζί με τον Πα νιερότατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας / Αμμοχώστου κ. Βασίλειο. Κτίσαμε και οι τρεις μια πάρα πολύ καλή φιλία και αυτή η φιλία επιδει κνυόταν συχνά με την παρουσία και των τριών σε κοινά τραπέζια, σε κλειστές κοινωνικές συνάξεις όπου εκεί ανταλλάζαμε συχνά απόψεις αλλά ταυτόχρονα αφήναμε τη χαλαρότητα να εισέλθει στις ανθρώπινες σχέσεις μας….Με όλα τούτα σήμερα λέω ό,τι ο Αντώνης Τσόκκος ήταν ο άνθρωπος, ο φίλος, ο αδελφός, ήταν ο Δήμαρχος. Πιστεύω ότι το στίγμα του θα μείνει βαθειά χαραγμένο στην ιστορία της Αγίας Νάπας και θα έχουν για πολλά χρόνια να διηγούνται οι απερχόμενες γε νεές την αξιοσύνη του και την ανθρωπιά του.

…Τον αείμνηστο Αντώνη Τσόκκο, το Δήμαρχο της Αγίας Νάπας μας ανέφερε ο Πανιερότατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας / Αμμοχώστου κ. Βασίλειος τον γνώρι σα ως Δήμαρχο – δεν τον γνώριζα προηγουμένως. Κατάλαβα ότι ήταν αξιόλογος άνθρωπος. Ως Δήμαρχος ενδιαφερόταν για το Δήμο του εξαιρετικά και για τα κοινά όλης της περιοχής μας και της Κύπρου. Ηταν ο άνθρωπος που δεν ήταν μονοδιάστατος όσο αφορά την Αγία Νάπα αλλά το συμφέρον της Αγίας Νάπας περιλαμβανόταν μέσα στο σύ νολο των προβλημάτων που απασχολούσαν τον τόπο μας. ΄Ητανε ο χαρακτήρας του και μάλιστα πολλές φορές αστειευόμασταν, ήταν άνθρωπος εκρηκτικός όπως έλεγε και ο ίδιος – ήταν ‘’φούρνος’’ όπως τον έλεγαν οι φί λοι του. Κι όντως έτσι ήταν, άνθρωπος ενθουσιώδης, ήθελε τα θέματα να τα προχωρεί, να μην μένουν στο συρ τάρι θέματα τα οποία απασχολούσαν την Αγία Νάπα είτε γενικότερα. Είχαμε με τον αείμνηστο Τσόκκο πάρα πολύ καλή συνεργασία ως Μητρόπολη και ως Δημαρχείο Αγίας Νάπας. Σε πολλά θέματα που αφορούσαν εμάς ή το Δήμο Αγίας Νάπας συνεργαζόμασταν και πάντοτε ήταν ο άνθρωπος που στήριζε το έργο της Μητροπόλεως. Εκείνο όμως που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι κατά το στάδιο της γνωριμίας και της συνεργασίας μας με τον αείμνηστο Δήμαρχο καταλήξαμε να γίνουμε φίλοι. Δεν ήμασταν απλώς δύο άνθρωποι που είχαμε σχέσεις, εκείνος ως Δήμαρχο κι εγώ ως Μητροπολίτης αλλά ανθρώπινα πλέον οι σχέσεις μας έγιναν φιλικές κι έτσι είχαμε συνδεθεί πολύ φιλικά και πολλές φορές είχαμε συναντηθεί και με την οικογένειά του γενικότερα. Ένα χαρακτηρι στικό του ήταν άνθρωπος φιλόξενος και είχε τη δυνατότητα να εκτιμά τα πράγματα. Να δίνει τη σωστή διάσταση των πραγμάτων και αυτό φάνηκε και στην όλη συνεργασία μας που είχαμε. Λυπούμαστε που χάσαμε τον αείμνηστο Τσόκκο. Χάθηκε ο Δήμαρχος της Αγίας Νάπας, χάθηκε ένας καλός συνεργάτης για τί και λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που αναπτύχθηκε μεταξύ μας τον είχαμε επίσης και ως μέλος της Θρο νικής Επιτροπής της Μητροπόλεως. Και η συμβολή του ήταν πάρα πολύ σημαντική για την ίδια την Μητρόπολη μας. Δυστυχώς αυτά έχει η ζωή ερχόμαστε και φεύγουμε…

Με την απώλειά του έχασε η κοινότητα της Αγίας Νάπας αλλά και η ευρύτερη περιοχή ένα ηγέτη έναν ορα ματιστή ένα φίλο μα πάνω από όλα έναν άνθρωπο. Δεν θα γεννηθεί ποτέ ξανά τέτοιος άνθρωπος όπως τον Αντώνη Τσόκκο μας είπε με δάκρυα στα μάτια ο στενός φίλος και γείτονάς του από μικρή ηλικία κ. Αντρέας Πλευρός. Πριν φύγει για το στρατό και τις σπουδές ήμασταν αχώριστοι φίλοι. ΄Ηταν φιλή συχος, ζωηρός, απλός άνθρωπος – ένας άγιος. Δεν μας πίκρανε ποτέ. Θα τον θυμάμαι για πάντα. – δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Οι αναφορές αλλά και οι μαρτυρίες όσων έχουν γνωρίσει και συνεργαστεί με τον αείμνηστο δήμαρχο μας καταδεικνύουν το μεγαλείο του χαρακτήρα του, την ανθρωπιά του και είναι πλήρως δικαιολογημένα τα αισθήματα αγάπης και εκτίμησης που νιώθει και ο πιο απλός δημότης. Ήταν ένας Άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο που όλοι θα θυμόμαστε.

Ολόκληρο το αφιέρωμα εδώ: