της Μαρίας Πέτρου

Σέ κλίμα κατάνυξης καί μεγαλοπρέπειας τελέστηκε τό Σάββατο, 19 Ἰουλίου 2014, Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Νάπας στήν Ἁγία Νάπα.

Τῆς Θείας Λειτουργίας προεξῆρχε ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας – Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Πρωτοσύγκελο τῆς Μητροπόλεως Ἀρχιμανδρίτη Αὐγουστίνο Κκαρά με τη συμμετοχή πλειάδος κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς καθώς καί τῶν ἄλλων Μητροπόλεων.

Κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Πανιερώτατος χειροτόνησε σέ διάκονο τόν θεολόγο κ. Παναγιώτη Παπαντωνίου. Ὁ κ. Παπαντωνίου κατάγεται ἀπό τήν Ἁγία Νάπα, εἶναι πτυχιοῦχος θεολογίας τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί θά διακονήσει ὡς ἄγαμος κληρικός τήν Ἱερά μας Μητρόπολη. Ὡς εἴθισται σέ χειροτονίες ἀγάμων κληρικῶν, ὁ προσφερόμενος ἔλαβε τό ὄνομα Ἐπιφάνιος, πρός τιμή τοῦ ἐφόρου καί προστάτου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας Αγίου Επιφανίου.

Μεταξύ πολλῶν ἱεροψαλτῶν, τό ἱερό ἀναλόγιο κόσμησε μέ τήν παρουσία του καί ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή, Κυριάκος Ψάλτης.

Στήν ὁμιλία του ὁ Πανιερώτατος ἀναφέρθηκε στήν σπουδαιότητα καί τήν ἱστορικότητα τῆς χειροτονίας στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Νάπας, ἀφοῦ εἶναι ἡ πρώτη χειροτονία, ἀλλά καί λειτουργία, στή σύγχρονη ζωή τῆς Μονῆς. Ἐπίσης, τόνισε τήν ὑψηλή ἐκκλησιαστική συνείδηση καί τό ἦθος τοῦ διακόνου καί ἐξέφρασε τήν πίστη καί προσδοκία ὅτι ὁ νέος κληρικός θά ἀνταποκριθεῖ πλήρως στίς προκλήσεις τῶν καιρῶν καί θά ἐπιτελέσει τό ἱερατικό του ἔργο μέ ζῆλο καί ἀφοσίωση.

Στήν ἀντιφώνησή του ὁ νέος διάκονος, ἐμφανῶς συγκινημένος τόνισε χαρακτηριστικά «Ὁ εἰσερχόμενος στήν ἱερωσύνη, ὀφείλει νά εἶναι λύχνος τόν ὁποῖον «ἄπτει ὁ Θεός καί τίθησιν ἐπί λυχνίας τῆς ἑαυτοῦ φωτοφόρου καθέδρας, ἵνα ἑξαστράπτη φωτισμός τῇ ἐκκλησίᾳ». Ὁ κληρικός καί δεῖ περισσότερο, ὁ ἄγαμος κληρικός, βαδίζει σέ τεντωμένο σχοινί. Κρίνεται ἀπό τόν Θεό αὐστηρότερα, γιατί ζητάει καί ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό αὐτόν περισσότερα. Πρέπει νά καταφέρει νά ἐπιτελέσει σωστά τό ἔργο του, γιά νά ἔχει ἀνεπίληπτη τήν κρίση του ἀπό τόν Θεό. Καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται πρωτίστως μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν δικό του ἀγώνα, ὑπό τήν πνευματική χειραγώγηση καί ἐπαγρύπνηση τοῦ Ἐπισκόπου του.

Τέλος εὐχαρίστησε ὅλους ὅσοι συνέτειναν στή μέχρι σήμερα πορεία του, τόσο ἀπό τό οἰκογενειακό ὅσο καί ἀπό τό ἐκκλησιαστικό περιβάλλον.