Διακόνου Χαρίτωνος Θεοδώρου

Στο μέσο της Αγίας Τεσσαρακοστής ,στα μέσα της πνευματικής μας άσκησης και επειδή κατά κάποιο τρόπο σταυρωνόμαστε νεκρώνοντας τα πάθη μας ,σε αυτή μας την προσπάθεια η Εκκλησία προβάλλει μπροστά μας τον Τίμιο Σταυρό για να μας δώσει δύναμη και να μας ανακουφίσει, να μας βοηθήσει να αντισταθούμε στους πειρασμούς του πονηρού, υπενθυμίζοντας το πάθος του Χριστού. Από την στιγμή που ο Χριστός σταυρώθηκε ο Τίμιος Σταυρός έγινε για τον κάθε Oρθόδοξο Χριστιανό το ιστίο όπου σύμφωνα με την Οσία Συγλητικήμόνο με αυτό μπορεί να περάσει το πέλαγος της ζωής.Ο Σταυρός αποτελεί το θυσιαστήριο το οποίο ο Αρχιερευς και Μεσίτης είναι ταυτόχρονα ο  θύτης και το θύμα όπως μάλιστα τονίζει και το αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών(Εβρ.δ΄,14-ε΄, 6).Η Εκκλησία σήμερα προβάλλει τον αιματωμένο Σταυρό του Κυρίου για να μας υπενθυμίσει ζωηρώς το μέγιστον αντάλλαγμα που δόθηκε ως λύτρο για την ψυχή μας και άρα την ανεκτίμητο αξία την οποία αυτό έχει.

      Ο έσχατος σκοπός του σταυρικού θανάτου του Χριστού ύπηρξε η διά τής Αναστάσεως Αυτού Καθολική Ανάσταση του μυστικού σώματος Του, το να  «οδοποιήση πάση σαρκί τήν εκ νεκρών Ανάστασιν»το να αποβεί «απαρχή των κεκοιμημένων,πρωτότοκος εκ τών νεκρών»τό να ανέλθει στους ουρανούς να καθήσει «εν δεξιά της μεγαλοσύνης του ουρανίου πατρός εν υψηλοίς» και ως βασιλεύς της δόξης να «πήξη την Εκκλησίαν»και να γίνει «δομήτωρ» αυτής «προς διαιώνισιν και οικειοποίησιν τής σωτηρίας υπό τών ανθρώπων,συνεργία του πεμφθέντος κατά την Πεντηκοστήν και διαμένοντος εν τή Εκκλησία Αγίου Πνεύματος».Εκτός της φθοράς και της αφθαρσιας είναι και η κατάκτηση της «αλήκτου ευφροσύνης» και τών στεφάνων,τούς οποίους θα δώσει ο φιλευσπλαχνός Χριστός, όταν περικυκλωμένος από τα ουράνια αγγελικά τάγματα «ήξη μετά δόξης»για να αναστήσει «πάν τό πλάσμα τού κρίνεσθαι» , «καινίση νόμους φύσεως»  και ελευθερώσει και αυτήν τήν συστενάζουσαν και συνωδίνουσαν μετά τού πεσόντος ανθρώπου κτίσιν»από τής δουλείας τής φθοράς εις την ελευθερίαν τής δόξης τών τέκων του Χριστού».

Δεν αναφερόμαστε απλώς σε ένα κομμάτι ξύλο ή ένα σημείο που σχηματίζει αδιάφορα ο κάθε Χριστιανός αλλά είναι η μυστική δύναμη που προέρχεται από την θυσία και το Πανάγιο αίμα του Εσταυρωμένου Χριστού που κάνει ποιο μεγάλο τον συγκεκριμένο αγώνα.Ο καθένας από εμάς αναλογιζόμενος το ιερό αυτό σύμβολο του Σταυρού αμέσως παρουσιάζεται ο Γολγοθάς μπροστά του με τον Λυτρωτή του κόσμου Ιησού Χριστό να πάσχει εν τω σταυρώ δια την ημών σωτηρία.Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο του πνευματικού αγώνα που διεξάγουμε τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή πρέπει να είναι τα μάτια μας εστιασμένα στον Σταυρό του Κυρίου μας και εάν επέλθει η πτώση κάποια στιγμή να μη λυγίσουμε ούτε να γονατίσουμε, παρα μόνο να ζητήσουμε την βοήθεια του Σωτήρος μας.Γιατί ενώ βαδίζουμε πρός τη γη της επαγγελίας,τη Βασιλεία δηλαδή των ουρανών, και εμάς μας δαγκώνουν πολλά φίδια και το δηλητήριο βλάπτει την ψυχή μας.Φίδια με θανατηφόρο δηλητήριο  είναι ο δόλος,ο εγωισμός η συκοφαντία αλλά και τα πάθη της ψυχής και του σώματος. Όπως και οι ανθρώποι του Μωυσή οι οποίοι δέχονταν τα θανατηφόρα δαγκώματα των φιδιών και θεραπεύονταν με το χάλκινο φίδι έτσι και εμείς ας έχουμε τον Σταυρό του Χριστού ως αντίδοτο των δαγκωμάτων των φιδιών όπου θα θεραπευθεί κάθε αμαρτία και κάθε πάθος μας.

Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει, όταν κάποιος βασιλιάς προτού εμφανισθεί ο ίδιος στέλνει δούλους και αγγελιαφόρους με τα σύμβολα τους να προπορεύονται.Έτσι λοιπόν ενώ βρισκόμαστε στη μέση του αγώνα μας προβάλλει μπροστά μας το σύμβολο του Χριστού μας το τρόπαιο της νίκης Του,η Βασιλική του σημαία , και μας καλεί να εντατικοποιήσουμε τον αγώνα μας όπως λέγει κάλλιστα  και ένα  σπουδαίο τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδος «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε….»,μέχρι να αξιωθούμε να δούμε τον ίδιο νικητή του Θανάτου και ισοπεδωτή «των κλείθρων του Άδου».Αμην.