Στις 15 Αυγούστου η Εκκλησία μας εορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου και τη μετάστασή της στους ουρανούς. Η κοίμηση της Θεοτόκου είναι η μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμή της Μητέρας του Κυρίου. Η γιορτή αυτή μάλιστα ονομάζεται και Πάσχα του Καλοκαιριού.

Από την πρώτη του μηνός στους ναούς μας ψάλλεται καθημερινά ο Παρακλητικός κανόνας προς την Υπεραγία Θεοτόκο ο Μικρός ή ο Μεγάλος, εναλλάξ. Οι πιστοί προετοιμάζονται, νηστεύουν, εξομολογούνται, κοινωνούν και όλοι  καταφεύγουμε με τις «Παρακλήσεις» στη Χάρη της και νοιώθουμε  τη βοήθεια και την παρουσία της στη ζωή μας, ανάλογα με την πίστη μας.

Όπως λένε τα τροπάρια της Κοιμήσεως, ο θάνατός της προμνηστεύεται τη ζωή. Αυτή που γέννησε την όντως Ζωή, έχει μεταβεί στη Ζωή. Γι΄ αυτό και ο θάνατός της ονομάζεται «αθάνατος Κοίμησις».

Το θάνατο της Θεοτόκου η εκκλησία τον ονόμασε κοίμηση. Είναι ο πρώτος θάνατος που ονομάστηκε έτσι, διότι η εκκλησία στο πρόσωπό της είδε να εφαρμόζεται απόλυτα ο λόγος του Κυρίου για τον θάνατο σαν ύπνο. Εκείνο που μαρτυρεί ότι ο θάνατός της ήταν απλή κοίμηση είναι η ένδοξη μετάσταση του σώματός της στον ουρανό τρεις ημέρες μετά τον θάνατό της. Κατά την παράδοση και την διδασκαλία πολλών εκκλησιαστικών συγγραφέων δύο θαυμαστά και παράδοξα γεγονότα ακολούθησαν την κοίμηση της Θεοτόκου. Πρώτον, ότι το σώμα της Παναγίας δεν γνώρισε την φθορά του τάφου και δεύτερον ότι την τρίτη ημέρα μετά τον χωρισμό του από τη ψυχή, το πανάγιο σώμα της μεταφέρθηκε στον ουρανό, αφού ενώθηκε με την ψυχή της Θεοτόκου.

Κατά την παράδοση, όταν η Παναγία πληροφορήθηκε άνωθεν τον επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, ετοιμάστηκε και ανέφερε το γεγονός στους Αποστόλους. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησης δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μια νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Απουσίαζε μόνο ο Θωμάς. Την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανής. Μετά από τρεις μέρες ήρθε ο Θωμάς και ζήτησε να τον πάρουν στον τάφο της Θεοτόκου. Όταν άνοιξαν το μνημείο, διαπίστωσαν ότι ήταν άδειο. Η Παναγία ανελήφθη στους ουρανούς. Το σώμα που φιλοξένησε μέσα του τον άφθαρτο Θεό, δεν μπορούσε να υποστεί τη φθορά.

Η Υπεραγία Μαρία υπήρξε άχραντος ναός του Σωτήρος και σε αυτήν κατοίκησε το Άγιο Πνεύμα και από την αγιότατη μήτρα της έλαβε το ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού, ο Οποίος κατέβηκε από τους ουρανούς. Γι΄ αυτό ο σωματικός της θάνατος δεν ήταν θάνατος, αλλά Κοίμηση, δηλαδή ένα άμεσο πέρασμα από τη Βασιλεία του Θεού εντός της στη Βασιλεία των ουρανών και την αιώνια ζωή.

Λαζάρω Παναγιώτου