Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής καταγόταν από το Ικόνιο και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270 – 275 μ.Χ.). Ήταν γνωστός για το χριστιανικό του ήθος και την αρετή του. Όταν εκδόθηκε διάταγμα κατά των Χριστιανών ήταν από τους πρώτους που συνελήφθηκαν. Οδηγήθηκε ενώπιον του βασιλικού κριτηρίου όπου ομολόγησε την πίστη του και έλεγξε με παρρησία την πλάνη των ειδώλων. Υπεβλήθη στη συνέχεια σε πολλά φρικτά βασανιστήρια και φυλακίστηκε. Ενώ βρισκόταν ακόμη στη φυλακή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός απεβίωσε και ο διάδοχός του ακύρωσε το διάταγμα. Τότε ο όσιος Χαρίτων αφέθηκε ελεύθερος. Κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα αλλά βρέθηκε εξαρχής αντιμέτωπος με διάφορους πειρασμούς συναντώντας στο δρόμο ληστές οι οποίοι τον πήραν αιχμάλωτο στη σπηλιά τους. Οι ληστές όμως πίνοντας διψασμένοι το κρασί τους πέθαναν καθώς ήταν δηλητηριασμένο από μία οχιά. Τότε με θαυμαστό και αόρατο τρόπο λύθηκαν τα δεσμά του οσίου ο οποίος αποφάσισε να παραμείνει εκεί στη σπηλιά που ήταν πολύ ήσυχη. Κληρονόμησε μάλιστα και τα χρήματα των ληστών τα οποία μεταχειρίστηκε με καλό τρόπο ξοδεύοντάς τα στους φτωχούς και στην ανοικοδόμηση ιερών ναών.

Η φήμη του διαδόθηκε πολύ γρήγορα, πολλοί άπιστοι βαπτίστηκαν Χριστιανοί και πλήθος ανθρώπων μαζεύτηκε στο πλευρό του για να ακολουθήσουν τη μοναχική πολιτεία. Έκτισε μεγάλη Λαύρα, επονομαζόμενη Φαρά, τον ιερό ναό της οποίας εγκαινίασε ο τότε Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος, εκ των τρακοσίων δεκαοκτώ θεοφόρων Πατέρων της Αγίας Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Ποθώντας όμως ο όσιος Χαρίτων την ερημία και την ησυχία, αναχώρησε στα ενδότερα της ερήμου σε άλλη σπηλιά κοντά στην Ιεριχώ. Λόγω όμως των πολλών μαθητών έκτισε εκεί δεύτερη Λαύρα και αναχώρησε σε άλλο μέρος της ερήμου όπου και πάλι έκτισε τρίτη Λαύρα, επονομαζόμενη Σουκά. Στη συνέχεια εντόπισε ψηλό σπήλαιο, το λεγόμενο Κρεμαστό, στο οποίο μπορούσε να έχει κανείς πρόσβαση μόνο με σκάλα. Εκεί αποσύρθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα όπου και ο γηραιός πλέον όσιος Χαρίτων αδυνατώντας να μεταφέρει νερό προσευχήθηκε και θαυματουργικά η σπηλιά ανέβλυσε νερό.

Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση, την οποία και προγνώρισε, θέλησε να μεταφερθεί στις ιερές Λαύρες που είχε ιδρύσει και να αφήσει μία διαθήκη με πνευματικές συμβουλές ως κληρονομιά σε όλους τους μαθητές του. Στη διαθήκη του τονίζει την σημασία της μετανοίας, της πίστης και της υπεράσπισης των δογμάτων της Εκκλησίας, της αγάπης, της ταπείνωσης, της μνήμης θανάτου, της πραότητας, της νηστείας, της προσευχής, της εξομολόγησης και γενικότερα της νήψης και της φύλαξης του νοός.

Έτσι ο όσιος Χαρίτων πέρασε την επίγεια ζωή του και πλήρης ημερών, σωματικώς και πνευματικώς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 28 Σεπτεμβρίου.