Πρεσβυτέρου Ειρηναίου  Κυριάκου

Πρωτότυπο Κείμενο 

Τῷ καιρῷ εκείνω, ἐξῇλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. Ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της. 

Σχολιασμός

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής μας μιλά για μια γυναίκα, τη Χαναναία. Το όνομά της δηλώνει την καταγωγή της. Η πατρίδα της βρισκόταν στα σύνορα του Ισραήλ. Η Χαναναία μπορούμε να πούμε εκπροσωπεί τον εθνικό και ειδωλολατρικό κόσμο. Από τους παραδοσιακούς Ισραηλίτες δε θεωρείται μόνο αλλοεθνής, άλλα και αλλόθρησκη. Καθώς ο Ιησούς Χριστός πλησίαζε, αυτή έτρεξε και του φώναζε «ελέησον με, Κύριε». Η δυστυχισμένη Χαναναία επιθυμούσε πάρα πολύ να γνωρίσει τον Κύριο, επειδή η πίστη που είχε μέσα της φλόγιζε την καρδιά της από αγάπη. Είχε ένα κορίτσι δυστυχισμένο, πού το σπάρασσε το δαιμόνιο.  Η Χαναναία ζητούσε το έλεος του Θεού, γιατί δεχόταν πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο απεσταλμένος του Θεού, ο Μεσσίας. Αυτός που έχει την εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων και να χαρίζει το έλεος και την αγάπη του. Αναγνώρισε λοιπόν η γυναίκα εκείνη τον εξουσιαστή των όλων, τον Κύριο της και Θεό της.

Ο Ιησούς Χριστός στην αρχή δε δίνει σημασία στις παρακλήσεις  της Χαναναίας. Δεν της απαντάει καθόλου. Εκείνη όμως εξακολουθεί να φωνάζει: «ελέησε με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ». Ο Κύριος για να δοκιμάσει περισσότερο την πίστη της γυναίκας της λέγει: Δεν είναι σωστό να πάρω το ψωμί, που είναι για τα παιδιά, δηλαδή για τους Ισραηλίτες, και να το δώσω στους εθνικούς, δηλ. στους ειδωλολάτρες». Η πίστη όμως της γυναίκας κορυφώθηκε με την απάντηση που έδωσε στον Κύριο: «Έχεις δίκαιο, Κύριε, του λέγει. Όμως και τα σκυλάκια (οι εθνικοί) τρώνε από τα ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Έφτασε όμως η στιγμή για να φανερώσει ο Κύριος αυτή την υπέροχη πίστη της Χαναναίας. Γι’ αυτό και της λέγει μπροστά σ’ όλον τον κόσμο: «Γυναίκα, είναι πολύ μεγάλη η πίστη σου. Ας γίνει όπως εσύ θέλεις». Και αμέσως συντελέστηκε το θαύμα και θεραπεύτηκε η άρρωστη θυγατέρα της.

Το δίδαγμα που βγαίνει από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι να αποκτήσουμε τη πίστη της πονεμένης εκείνης γυναίκας. Η Χαναναία γυναίκα δείχνει σ’ όλους μας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να αποκτήσουμε αυτή την πίστη στη ζωή μας. Ας μάθουμε από αυτή τη δασκάλα της υπομονής, πως πρέπει να επιμένουμε στις προσευχές, με υπομονή, ταπείνωση και κατάνυξη. Ας μάθουμε, έστω και αν είμαστε ανάξιοι, έστω και αν διωχθούμε, να ζητάμε μέσα από την ψυχή μας με ταπείνωση το έλεος του Κυρίου. Ας αποκτήσουμε αδελφοί μου και εμείς τη ζωντανή πίστη της γυναίκας αυτής, που ήταν γεμάτη από αγάπη για τον Ιησού Χριστό. Και βέβαια αυτό ήταν που την έσωσε και χάρισε στη θυγατέρα της τη θαυματουργική θεραπεία. Σ’ όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε πως η αληθινή πίστη οδηγεί τον άνθρωπο και στην αρετή της ταπεινοφροσύνης. Η προσευχή και η ταπεινοφροσύνη θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε αυτή τη ζωντανή και, γεμάτη από αγάπη, πίστη. Όπως η Χαναναία, έτσι και εμείς, ας γονατίσουμε και ας παρακαλέσουμε τον Ιησού  Χριστό, με ταπείνωση, να μας βοηθήσει  να επιτύχουμε τη χάρη Του. Αμήν.